~ Yazardan ~ Moonbyul hızlı adımlarla Robert'in odasından çıktı. Kendine hala inanamıyordu. Ama işin kötü yanı Solar'ın ona ihtiyacı vardı. Arkasına bakmadan soğuk koridorlarda koşmaya başladı. O sırada karşısında gördüğü şey ile büyük bir çığlık kopardı. -"Ne bağırıyorsun sen?" Moonbyul: S-So-Solar...ama sen...sen yoğun bakımda değil miydin? Solar: Ne? Hayır. Turp gibiyim baksana. Ama sen pek iyi görünmüyorsun. İyi misin? Moonbyul: Beni kandırdı...BUNA İNANAMIYORUM Solar: Sakin ol. Ne oldu? Kim seni kandırdı? Moonbyul: Yok birşey. İyiyim ben. Solar: Emin misin? Moonbyul: Evet dedim ya! Solar: İyi. Eve gidebiliriz o zaman.
~ Robert'tan ~ Neden yaptım bende bilmiyorum. Bir anlığına içimden geldi ve yaptım. Ama dürüst olmak gerekirse çok güzel bir histi. Dünyada gördüğüm en güzel kız ile öpüşmek...ah, mükemmel. Ama sanırım o benimle aynı fikirde değil. Ama her neyse. Onu bir daha asla göremeyecek olmak çok üzücü...
~ Solar'dan ~ Moonbyul neden böyle tuhaf davranıyor anlamıyorum...Ama çok şükür şu an ikimiz de iyiyiz. Otobüste ona yardım eden çocuk cidden...efsane. Eğer o bir insansa biz neyiz? O saçlar, o karın kasları Ve o gözler...kusursuz biri.
~ Yazardan ~ Moonbyul: Kusursuz gözler mi? Kim? Robert mi? Ah,güldürme beni. Solar: Ne! Sesli mi düşündüm ben az önce Moonbyul: Hı hı
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yeni bölümü en kısa zamanda yazmaya çalışacağım yorum atıp oy vermeyi unutmayın🥰♥️
