Gözlerimi açtığımda çok rahat bir yataktaydım. Duvarların iç karartıcı bir gri tonuna boyandığı küçül bir odadayım. Duvarlarla uyumlu gri perdeler ve siyah halı, odayı iyice karanlık gösteriyordu. Oturmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Ardından kapı gıcırdadı Ve Robert odaya girdi Robert: Daha iyi misin? Konuşacak halim olmadığından sadece kısık bir "hı hı" sesi çıkardım. Robert su isteyip istemediğimi sordu. Yavaşça evet anlamında kafamı salladım. Suyu içince biraz daha iyi hissettim. Moonbyul: Burası senin evin mi? Robert: Evet. Güzel mi? Moonbyul: Hı hı... Robert: Şimdi bana bir açıklama yapacaksın küçük hanım. Neden orada öylece oturuyordun Ve neden hiç kımıldamadın? Moonbyul: Şey, bunları sonra konuşsak? Robert: İyi öyle olsun. Telefonuna şifre koysan iyi edersin. Açmak benim için çok kolaydı. Rehberinde "annem" diye kayıtlı bir numara buldum. Arayıp ona olanları anlattım. Moonbyul: Ne! Telefonu açtı mı? Robert: Evet de neden bu kadar şaşırdın Moonbyul: Hiç. Peki ne dedi? Robert: Adres verdim. Seni almaya geliyor Ve birazdan burada olur. Moonbyul: Ne. Olamaz... Tam o sırada kapı zilinin çaldığını duydum... Moonbyul: Lütfen Robert...açma. B-ben..ben gidemem. Annemle gidemem. Robert: Neden ki? Moonbyul: Sonra anlatırım. Ama lütfen...yalvarırım açma. Robert: Peki. O zaman fıstık arkadaşını arayalım. Moonbyul: Tamam boşver. Eve kendim de gidebilirim. Tüm gücümü vererek kalkmaya çalıştım ama başarısız oldum. Robert: Bu arada numaranı kaydettim. İsmini bilmediğim için "güzellik" olarak kaydettim. Umarım senin için sorun değildir. Cidden adın neydi? Moonbyul: Ben Moonbyul... Robert: Bir dakika...Ne!!!
~ Robert'tan ~
İnanamıyorum, bende...bende bu kızın yüzü neden bu kadar tanıdık geliyor diye düşünüyordum... İnanamıyorum. Bu o...Babamın ve kardeşimin katili... Moon Byul-yi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
