Yaraları hala kanayan iki insan...Biri hala çocuk olan bir kız,diğeri yetişkin olmuş ama hiç büyüyememiş bir adam...Adam kızın yaralarını sara bilecek miydi? Kız adamı karanlığından çıkara bilecek miydi?
"-Yaz bakalım google'a,düğün gecesi evli çift...
Kerem:Baba bırak gitsin odasına,onluk bir şey yok.
Halil:Burada oturacak!
+Tamam abi,uzatma.
Yerime oturdum.
Abim kulağıma fısıldamıştı.
Kerem:Civan'ın bakışlarından rahatsız olduğunu biliyorum,sakin ol buradayım.
Abim elini belime koymuştu.Böyle kendimi güvende hissediyordum.
1 ay sonra
Odamda müzik dinliyordum.Aşağıdan gelen kavga seslerini duyunca hemen aşağı indim.Merdivenlerden inip mutfak kapısının önünde durdum.Kerem abim tabakları fırlatıyordu.
Kerem:Olmaz öyle şey!
Kerim:Kerem sakin ol,yapmak zorundayız.
Kerem:Çocuk o daha!
Abim bir bardak daha fırlatmıştı.İstemsizce ağzımdan bir çığlık kaçmıştı.
Halil:Yaren odana!
Kerem:Gitmiyor hiç bir yere! Gel buraya Yaren! Anlat kızına! Anlat yaptığın şeyi!
+Noluyor?!
Halil:Akşam seni istemeye geliyorlar.
+Ne diyorsunuz ya siz?!
Kerem:Babacığım mahkemeye baş vurmuş! Nikah izni için...Kenan amcayla anlaşmışlar.Babacığımız şirketi için seni vermeyi kabul etmiş!
+Baba yapmadım de...
Kerim:Yaptı...Yaptık...Yaren bak ailemizi sen kurtarabilirsin...
+Dokunma bana!
Odama çıkıp hızlıca üstümü değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah sırt çantamı alıp evden çıktım.Hemen Yiğit'i aradım.
Yiğit:Günaydın güzellik.
+Yiğit...Buluşalım mı? Aslıyı da çağırır mısın?
Yiğit:Her zamanki yerde bekliyoruz.
Olan biteni anlatmıştım.Kafeden ayrılıp başka yerlere de gitmiştik.Şimdi de tatlıcıda oturuyorduk.Saat akşam 8-i gösteriyordu.Telefonum sürekli çalıyordu.Açmayacaktım.
