𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵𝓲𝓴𝓽𝓪 𝓟𝓪𝓻𝓵𝓪𝔂𝓪𝓷 18+ *Bitti*

*21*Utanmaz

-Uykum var benim,uyuyacağım.

+İyi.

-Gelmiyor musun? Yalnız mı uyuyacağım?

+Ayyy kıyamaaaam yalnız uyur musun hiç,ben Hande'yi çağırayım

-Hayır hayır!

+Nooldu? Git karın uyutsun seni.

-Haklısın,karım uyutacak beni.

Civan aniden beni havaya kaldırıp merdivenleri çıkmaya başlamıştı.Herkes kahvaltı masasındaydı.

-Herkese günaydın,ben yatıyorum.

Kenan:Günaydın da...

Can:Abi ne yapıyorsun?

-Oradan bakınca ne yapıyor gibi duruyorum?

İpek:Oğlum belin tutulacak!

-Tutulmaz hala,hafif zaten.

+İndirsene beni! Kendim çıkamıyor muyum?!

Odanın önüne geldiğimizde Hande odasından çıkmıştı.

Hande:Hayırdır? Artık beni kıskandırmak için ne yapacağını şaşırdın.

+Bebeğim benim bir şey yapmama gerek yok ki...

Kollarımı Civan'ın boynuna dolayıp gülümseyerek Hande'ye baktım.

+Ne yapalım,sen bu hayatı yapamadığın şeyleri eleştirmeye+kıskanmaya gelmişsin!

Odaya girip kapıyı kapatmıştık.

+İndir.

-Hande'ye atarlanırken iyiydi?

+Anla artık şunu,tek derdim Hande'yi delirtmek.

-Anlıyorum,az önce başardın zaten.

Civan beni yavaşca yatağa bırakıp yanıma yattı.Kalkmaya çalıştığımda belimden tutup kendine çekmişti.Soğuk nefesini boynumda hissediyordum.Nefesi bile soğuktu...Buz gibiydi.Kalkamayacağımı anlayıp kendimi uykuya bıraktım.Saat 10 da uyuyup akşam 9da uyanmıştık.Nasıl bu kadar çok uyumuştuk anlamıyorum.Uyanıp yataktan kalkıp banyoya girdim.Civan hazırlanmıştı.

-Gelmiyor musun?

+Gelebilir miyim?

-Gel.

+Tamam iki dakika bekle!

-2 dakikaymış...2 saat demiyor da...

Kıyafetlerimle uyuduğum için üzerimi değiştirmeme gerek yoktu.Deri ceketimi ve Prada model botlarımı giyip çıktım

-Eteğe bak ya...O bacakların donacak haberin olsun!

+Ya hayır! Hem havalar ısınıyor.Ayrıca seninleyken istediğimi giyebileceğimi söylemiştin.

Cam kapıdan içeri girip beklemeye başladık.

"Buyurun Civan bey,kızınız"

-Yok ben alamam,Yaren al kızı.

+Alayım ben,Sahra'm,güzelim benim.

Minik ellerini öpüp kokusunu içime çektim.

-Tamam hadi eve dönelim.

Eve dönmüştük.Arabadayken Civan bebeğe bakmamıştı bile.Eve girip salona geçtik.Herkes salonda oturuyordu.

İpek:A-a bu bebek nereden çıktı?

+Civan'ın kızı.

İpek:Ne?!

Hande:Nasıl ya?!

Kenan:Şöyle anlatayım İpek...Civan'ın evlilik öncesi bazı saçma tek gecelik ilişkileri olmuş...

+Lale! Lale bebeğini bana emanet etti.

İpek:Nerede peki?

+Gitti...doğumda...Doğumda çok kan kaybetti,hastaneye gidemedik...Bebeği bana bıraktı...Civan'a değil! Bana.

İpek:Sen orada mıydın?

+Sadece ikimizdik...Elime doğdu Sahra'm.

İpek:Tövbe tövbe! Ne ararsak var sizde!

+Kenan amcam

Kenan:Söyle güzel kızım.

+Hande'nin odası ile bizim odamız arasında büyük bir oda vardı ya...O odayı Sahra için hazırlatsak,hem bize de yakın olur.

Kenan:Yeter ki sen iste yavrum,yaparız.

+Pekiii çatı katına bir şeyler yapsam...

Kenan:Orası mı? Ne var bakayım aklında?

+Kirlentler,yastıklar,minderler,sevimli koltuklar ve ışıklar falan.

Kenan:Güzel kızım burası senin evin,canın ne istiyorsa yap.Sen iste bütün evi yenileyelim.

+Teşekkür ederim Kenan amcam

Kenan:Sen bana Ayşe'nin emanetisin kızım,Hanife hanım Civan'ın bebeklik yatağını Yaren kızımın odasına çıkartın.Çatıyı da bir güzel temizleyin.

Hanife:Hemen beyim.

Hande:Koltuk takımını mı değiştirsek babacığım?

Kenan:Yaren,ne dersin,değiştirelim mi?

+Bence koltuk takımı gayet iyi.

Kenan:Kalsın o zaman.

+Civan bi tutar mısın?

-Tutamam.

+Lütfen!

-Yaren yapamam!

+O senin kızın.

-Benim kızım falan değil,senin kızın o!

+Senin de kızın!

İpek:Eeh yeter! Paslaşmayın aranızda,yazık el kadar bebek anası da gitmiş,etme oğlum al kızını kucağına.

-Almıyorum!

+Bana bak! Almazsan alma! Senin afranı tafranı çekecek değilim.Ben alırım kucağıma! Elimden geldiğince de yerini dolduramasam da annesinin yokluğunu hissettirmeyeceğim! Ben annesiz büyüdüm,hemde senin gibi bir babayla! Ama o annesiz büyümeyecek! Hiç kusura bakma Civan Alaca ama eninde sonunda baba olmayı öğreneceksin!

Arkamı dönüp odaya çıkmıştım.

İpek:Oh çok iyi söyledi!

Sahrayı uyutup yatağına yatırdım.Sonra da banyoya girdim.Çıktığımda Civan telefonumu elinde tutuyordu.

-Ne bu? Yiğit kim?! Niye sana hayatım diyor?!

+Civan...

-Bir de beni suçluyor başkasından çocuk yaptım diye...

+Beni bi dinlesen...

-Sen gerçekten de iğrençmişsin! Baban seni eve kapatmakta haklı! Kim bu Yiğit?!

+Sevgilim! Var mı?!

-Utanmaz!

Yüzüme attığı sert yumruğun etkisiyle dengemi kaybedip yere düştüm.Sahra'nın ağlama sesi benim hıçkırıklarımı bastırıyordu.