𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵𝓲𝓴𝓽𝓪 𝓟𝓪𝓻𝓵𝓪𝔂𝓪𝓷 18+ *Bitti*

*67*

2 gün sonra

"Evet, hazır mısınız?"

+Hazırız!

"Kız olacak!"

+Gerçekten mi?!

-İki kız iki oğlan, tam tutturduk. 4 de duralım.

+Civan!

-Ne? Haksız mıyım doktor bey?

"Haklısınız"

Arabaya geçmiştik. Eve dönüyorduk.

-Canım arabam, nasıl özlemişim...

+Canın araban?

Her şey normal giderken arkamızdan çarpan araba yerimizden fırlamamıza sebep olmuştu.

+Noluyor?!

-Bilmiyorum!

+Öldürecekler bizi!

Civan arabayı hızlandırmıştı. Hızdan dolayı midem bulanmaya başlamıştı.

-İyi misin sen?!

+Değilim! Geliyorlar!

-Sıkı tutun, kemerini kontrol et!

Arkadaki arabanın tekrar çarpmasıyla ağlamaya başlamıştım.

-Yaren...

+Ne?! Niye öyle bakıyorsun?!

-Frenler tutmuyor...

+Yine mi?!

-Kemerini kontrol et!

+Takılı.

-Bunu yapmazsam ikimizde öleceğiz...

+Neyi?!

-Üzgünüm Yaren...

+Ne yapacaksın?!

-Ağaca çarparak arabayı durduracağım.

+Hayır! İzin vermiyorum! Ya sana bir şey olursa?!

-Arkaya geç!

+Hayır dedim!

-Başka yolu yok!

+Bebeğimiz ne olacak peki?! Onu düşün!

-Ben sizi düşünüyorum zaten.

+Civan! Önünde derin bir çukur var!

-Ağaç yok!

+Ölecek miyiz?!

Çukura ramak kala Civan üzerime kapanmıştı. Gözlerimi açtığımda yerdeydim. Civan göğsümde kanlar için yatıyordu... Gözlerimi yukarı dikmiştim. Çukur çok derindi. Ayağımda inanılmaz bir acı vardı... Elimi Civanın cebine sokup kırılan telefonunu almıştım. Babamın numarasını bulup aramıştım.

+Alo?!

Haluk:Kızım?!

+Baba yardım et, biz bir kaza-

Haluk:Biliyorum kızım! Yukardayız hepimiz, kurtaracağız sizi! Polis ve itfaiye ellerinden geleni yapıyor!

+Çıkarın bizi buradan!

Ali:Ver telefonu bana! Alo?! Yaren!

+Ali... Çok korkuyorum...

Ali:Korkma, sakin ol sen... Bak Mete dron gönderdi oraya izliyoruz sizi...

+Neden hala buradayız?!

Ali:Altınızdaki toprak çok kaygan, çıkaramayız...

+Ah! Bacağım!

Ali:Bacağın... Sıkışmış...

Ali bir süre susup birden ortalığı ayağa kaldırmıştı.

Ali:Bacağı arabanın altına sıkışmış! Bir şey yapın! Yaren! Yaren Civan yaşıyor mu?!

+Civan?! Civan beni duyuyor musun?!

Dakikalar sonra Civanın kıpırdayan elini tutmuştum.

Ali:Nabzına bak Yaren!

+Kıpırdıyor!

Ali:Oh! Tamam tamam yaşıyor korkma!

Civan gözlerini açmıştı. Derin bir nefes almıştım.

+İyi misin?!

Zor da olsa göğsümden kalkıp kendini toprağın üzerine bırakmıştı.

-İyiyim... Sen! Sen iyi misin?!

+Değilim... Bacağım...

Yattığı yerde zorla kalkıp başımı dizlerine koymuştu.

Ali:Civan! Beni duyuyor musun?!

-Duyuyorum!

Ali:Bacağı sıkışmış, arabayı çekersek daha sert düşme ihtimali yüksek... Toprak çok kaygan!

+Çekin şu arabayı!

-Hayır!

+Çekin dedim!

Ali:Çekelim arabayı.

-Olmaz! Çok riskli!

+Kes sesini! Bacağı sıkışan sen değilsin benim!

-Yapma Yaren!

Ali:Civan seni çıkarabiliriz!

-Hayır!

+Çık Civan!

-Çıkmam!

Arabayı bir süre sonra vinçle çekmeye çalışmıştılar ama toprağın kaymasıyla daha sert düşmüştü. Acı çığlığım çukurda yankılanmıştı...

-Sikeceğim sizin yapacağınız işi! Dur!

Ali:Durun!

1 saat geçmişti. Hafif yağmur çiseliyordu

Ali:Yağmur yağarsa toprak daha da kayacak...

+Bebeğim... Bebeğim iyi mi?!

Ali:Doktor var burada, merak etmeyin!

"Yaren hanım sancınız var mı?"

+Yok.

"Pek, Civan bey kanama var mı?"

-Yok kanama.

"Tamam, yüksek ihtimalle bebek iyi."

+Civan... Her gece benim yerime Savaşa sarıl olur mu?

-Hayır, beraber yapacağız!

+Sahra yağmurdan korkar, geceleri yağmur yağarsa onu yanına al... Cihangir... Cihangir çok farklı, onu çok sev olur mu?

-O sırada sende bizi kucağında Ela ile izleyeceksin...

+Sizi çok seviyorum...

-Bizde seni seviyoruz ama en çok ben seviyorum...

+Biraz uyuyacağım...

Ali:Uyumasın! Sakın uyutma!

-Uyumak yok! Uyumak yok birtanem!

+Sadece bir saat...

Ali:Yaren uyuma! Uyuma, nolur uyuma! Bak Savaş seninle konuşmak istiyor!

Savaş:Anne! Anne uyuma nolur... Beni seviyorsan uyuma!

+Seni çok seviyorum...

Savaş:O zaman yine annesiz bırakma beni...

+Sadece biraz anneciğim, biraz uyuyacağım...

Haluk:Yaren Alaca Polatoğlu! Duyuyor musun beni?! Uyumak yok! Çocukların için uyanık kalacaksın!

+Baba... Yapamıyorum...

-Sevgilim, hatırlıyor musun beraber ıssız adam izlemiştik... Sen çok ağlamıştın hani... Ada Alperi terk ettiğinde ne demişti hatırlıyor musun?! "Karda donmak üzeresin. Uyumak tatlı geliyor ama-

+Sen öldüğünün farkında değilsin"