𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵𝓲𝓴𝓽𝓪 𝓟𝓪𝓻𝓵𝓪𝔂𝓪𝓷 18+ *Bitti*

*43*Bırakmam

-Savaş! Yukarı çık!

Savaş:Ama ben seni çok özledim baba,geleceğim dedin gelmedin....

-Savaş yukarı!

Savaş:Seni kızdırdığım için özür dilerim babacığım.

Asya:Biz çok çabuk hazırlandık,hadi çıkalım...

Murat:Ooo...Asya ortalık karışık...

Yasin:Savaş,canım sen hadi yukarı çık,Hafize teyze seni kardeşinle tanıştırsın.

-Savaş niye burada?!

Kenan:Çok ağlamış...

Can:Abi çocuk çok özlemiş bende aldım getirdim.

-İyi bok yedin!

Gözlerim dolmuştu.İstemsizce bağırmıştım.

+Şaka mı ya bu?!

-Yaren...

Elimi tutmaya çalışmıştı.Sinirle geri çekilmiştim.

+Bana yalan söyledin...

-Hayır yalan söylemedim.

+İğrenç herif!

-Yaren beni bi dinle...

+İstemiyorum!

Bahçede olan masanın üzerinde ne varsa devirmiştim.

Asya:Yaren eline bir şey olacak!

+Oğlun varmış!

-Düşündüğün gibi değil.

+Ya çocuk sana baba dedi baba! Ne düşündüğüm gibi değil?! Bu güne kadar yaptığın her şeye katlandım! Boğmaya çalıştın beni,yetmedi kaç kere vurdun bana,yetmedi bana saldırmaya çalıştın,yetmedi bir de kızın elime doğdu,yetmedi ismini de ben koydum,hatta yetmedi ben sahip çıktım senin çocuğuna! Ama sana yine yetmiyor Civan...Sana yine yetmiyor...Sen canımı yakmadan duramıyorsun...Bu güne kadar hiç yaptıklarının hesabını sormadım sana...Çünkü seviyordum...Seviyordum ya ben seni...6 yaşımdan beri seviyordum seni...Sen benim çocukluk aşkımdın,ilk aşkımdın...Bitti Civan! Benden bu kadar...Ben daha fazla dayanamıyorum artık...Babamdan,en nefret ettiğim insandan bir farkı yokmuş sevdiğim adamın...Gidiyorum artık ben...Seni yalanlarınla baş başa bırakıyorum! Seni o sahip çıkamadığın öfkenle baş başa bırakıyorum...

Tam arkamı dönüp gidecekken arkamdan sarılmasıyla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.Bırakması için çırpınsam da bırakmıyordu.

+Bırak beni! Bırak artık beni...

-Bırakmam,bundan sonra ölsem de bırakmam...Gidemezsin!

+Çek ellerini!

-Beni dinlemiyorsun bile...Benim öz oğlum değil o! Daha önce anlatmıştım sana,abimi kaybettim...Abimin karısı o gece doğumda ölmüştü,o çocuğun kimsesi yoktu,beni babası olarak görüyor Savaş...Sana yemin ederim ki o benim öz oğlum değil...

Hıçkırıklarıma engel olamıyordum.

-Söz verdin bana,gitmeyeceksin...Bir daha terk edilemem...Bir kere daha kaldıramam bu acıyı...Yapma bana bunu...

Ayakta duracak gücüm kalmamıştı.Şu an belime sarılmış olmasaydı yere düşmüştüm.O da farkındaydı bunun...

1 saat sonra

Asya:Daha iyi misin?

+İyiyim.

Çocuk tam karşımda oturuyordu.Civan yanıma yaklaşacakken Savaş engel olmuştu.

Savaş:Dokunma ona! Yeterince üzdün onu.

Civan daha fazla direnmeyip tekrar kalktığı yere oturmuştu.Savaş bana dönüp elimi tutmuştu.

Savaş:Üzülme sen,o her şeye çok kızar,hep bağırır ama çok sevdiği için yapıyor...

+Biliyorum...

Savaş:Baba kardeşim çok küçük,bende o kadar küçük müydüm?

-Küçükdün.

Savaş:Okullar tatile girdi sonunda,biliyor musun baba karnemi aldım.

-Karneni aldın? Aferin sana,soralım mı dedeye karnen nasıl gelmiş diye?

Savaş:Soralım.

-Nasıldı karnesi?

Kenan:Yine çok iyiydi.

-O zaman bir oyuncak arabayı daha haketti.

Savaş:Yaşasın! Bu sefer sarı olsa olur mu?

-Olur.Savaş biraz konuşalım mı?

Savaş:Olur.

-Bak...Sen çok akıllı ve anlayışlı bir çocuksun,Yaren ablan aslında benim karım...

Savaş:Biliyorum,amcam anlattı bana.

-Neden üzgünsün peki?

Savaş:Benim yüzümden küstü sana.

-Senin bir suçun yok,küsmekte haklı,ben ona yalan söyledim.

Savaş:Ben sana baba demeseydim böyle...

-Şşt! Savaş! Bir daha duymayayım...Sen bana annenle babanın emanetisin unutma!

Savaş:Babamı görmeye gider miyiz?

-Gideriz.

Doğru söylüyordu...Gerçekten de yapmış mıydı bunu? 8 sene sahip çıkmış mıydı yeğenine?...

Hafize:Ay ağlaya ağlaya bi hal oldu çocuk,seni istiyor kızım.

+Ver abla.

Sahra'yı kucağıma alıp sakinleştirmiştim.Savaş gelip yanıma oturmuştu.

Savaş:İsmi çok güzelmiş,senin ismin de çok güzel.

+Teşekkür ederim.

Savaş:Çok ağlıyor mu?

+Bazen.

Savaş:Neden ki?

-Sen de ağlıyordun bebekken.

Savaş:Ama ben annem yok diye ağlıyordum,onun annesi de babası da var.

+Sana bir sır vereyim mi? Ben onun gerçek annesi değilim.

Savaş:Ne fark eder ki? Sonuçta gerçek annesi gibi seviyorsun onu...Beni de sever misin?

Gözlerim dolmuştu.Çok yalnızdı...Aynı benim gibiydi,ben de annem gittiğinde 8 yaşındaydım.

-Kardeşini kucağına almak ister misin?

Savaş:Olur mu?

+Tabii ki,kardeşin o senin.