𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵𝓲𝓴𝓽𝓪 𝓟𝓪𝓻𝓵𝓪𝔂𝓪𝓷 18+ *Bitti*

*12*Sapık

Sinirle şirkete girdim.

Suzan:Hoş geldiniz...

+Nerede o Allahın cezası patronun?!

Suzan:Kim?

+Civan nerede?

Suzan:Civan bey odasında,çok önemli bir toplantı yapıyor...

Hiç düşünmeden toplantı odasına daldım.Kutuyu sertce masaya vurdum.Civan önce önündeki kutuya sonra da bana baktı.

+Çok pardon,bölüyorum! Sen bir gelsene benimle!

-Hayatım şu an önemli bir toplantıdayım sonra...

+Sikerim toplantını,çıkın dışarı! Hemen çıkın!

-Pardon bize bir az müsaade eder misiniz?

Odadaki herkes çıkmıştı.Civan yeşil gözlerini gözlerime dikip sinirle bana baktı.

+Al onu kendin giy! Ben senin oyuncağın değilim,fahişen hiç değilim!

-Kendine gel delirtme beni!

+Delir! Delir artık,beni zaten delirttin biraz da sen delir!

Civan toplantı masasındaki her şeyi eliyle yere itmişti,hızlı bir hamle ile ben daha ne olduğunu anlamadan beni toplantı masasına yatırmıştı.Çırpınsam da kurtulamamıştım.Üzerime eğilip yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

-Sadece şaka yapmak istemiştim ama sen yine ve yine beni delirtmeyi başardın! Seni şu an burada becerebilirim,yapmıyorsam sırf haline acıdığım için! Ayrıca bu etek...Bu eteği giyip tek başına dışarı çıkamayacağını söylemiştim! Bak karıcığım,ben kıskanç bir adamım! Seni daha önce de uyarmıştım!

Parmaklarını göğsümde gezdiriyordu.

+Hemen şimdi üstümden kalkmazsan çığlık atar bütün şirketi başına toplarım!

-Ben de onlara,seviştiğimizi ve senin zevk çığlıkları attığın söylerim.Bence bana inanırlar.

+Sen hayvan herifin tekisin!

-Bak bu yaratıcı oldu,bunu daha önce söylememiştin.

Önce burnunu boynumda gezdirip sonra dudaklarıma kapanmıştı.Sertçe göğsüne vurmuştum.Geri çekilip kahkaha atmıştı.Bu adam gerçekten manyaktı.

+Delirdin mi sen?!

-Delirdim...Evet delirdim! Sana boşanmamız gerektiğini söylemiştim.

+Annemin elbisesi olmasa...

-Sikerim annenin elbisesini!

Annem benim en hassas noktamdı.Gözyaşlarıma engel olamıyordum.Masadan kalkıp gözyaşlarımı umursamadan odadan çıktım.

-Yaren...Yaren ben öyle demek istemedim...Bir anlık sinirle...

Bütün şirketin gözü üzerimizdeydi.Hiç kimseyi umursamadan Civan'ın yanına gidip önünde durdum.

+Annem konusunda ne kadar hassas olduğumu biliyordun...Bilerek yaptın!

-Yemin ederim bilerek yapmadım...

+Sen şerefsizin tekisin!

-Yaren beni bi dinle!

+Siktir git!

"Oha!"  "Olay" "İnanamıyorum ne dedi öyle ya?!" "Civan Alaca bunu cezasız bırakmaz"

Etrafta bitmek bilmeyen fısıltılar dönüyordu.Gözyaşlarımı silip hızla dışarı çıktım.Musa kapıyı açmıştı.

Musa:Yenge?

Arabaya binemeden yere yığılmıştım.Nefes alamıyordum.Boğuluyordum...

Musa:Civan abi!

-Ne oldu Musa?!

Musa:Yengeye bir şey oldu!

Civan yanıma koşup eliyle yüzümü tutmuştu.

-Yaren! Yaren sakin ol,nefes almaya çalış! Musa toplantı odasında ceketimin cebinde astım ilacı var koş!

Şu an onun kollarında olmak o kadar iğrençti ki...

-Yaren bana bak! Nefes almaya çalış! Çok zor biliyorum ama...Yaren boğuyorsun kendini! MUSA NEREDE KALDIN?!

Musa:Al abi,al.

Civan ilacımı sıktıktan sonra kendime gelmiştim.

-Daha iyi misin? Al biraz su iç.

+İstemiyorum!

-Uzun süre nefessiz kaldın,inat etme iç şu suyu!

+Def ol! İstemiyorum dedim!

Zor da olsa Civan'ın kucağından kalkmıştım.Çantamı yerden alıp taksi bulmak için yürümeye başladım.Kenarda takılan 3-4 serseri ıslık çalmıştı.

"Nereye güzellik? Eşlik edelim mi?"

+Yeter! Yeter bıktım anlıyor musunuz?! Sizden de sizin gibilerden de bıktım! Siktirin gidin artık hayatımızdan!

"Manyak mıdır nedi ya?! Çattık"

+Bana bak seni var ya!

Yerden taş alıp kafalarına fırlattım.

+Def olun gidin hepinizi gebertmeyeyim!

-İşte benim karım!

+Sen...Hele hele hele sen! Gel buraya!

Elimdeki taşı havaya kaldırmıştım.

-Sakın aklından bile geçirme,mazallah o taş kafama değer,komaya girerim ambulans zamanında gelemez,ben beyin kanamasından sen vicdan azabından beraber ölür gideriz!