Renga: Snow flakes in Okinawa and another infinity adventures

Rozdział 40. Obiema rękami łatwiej przytulić

Był ciepły wiosenny dzień. Od momentu gdy Reki zachorował minął już około tydzień. Oczywiście dalej miał katar, a czasem nawet kaszlał, co było męczące, jednak już nie gorączkował, więc postanowił przyjść do szkoły i zrobić Landze niespodziankę, ale kiedy wszedł do klasy nigdzie nie widział swojego chłopaka.

Reki: Um Hayato, widziałeś Lange?

Hayato: Nie.

Bunta: Co wy się tak zmieniacie, myślałem, że znów przyjdzie tylko Langa.

Reki: Miałem grypę, ale jest już w miarę okej, więc chciałem mu zrobić niespodziankę i przyjść.

Bunta: To coś się nie zgraliście w czasie.

Reki *myśli*: Tylko nie mówcie mi, że teraz on jest chory.

Hayato: Może się spóźni. Usiądź i się nie denerwuj.

Reki: Może. - Usiadł na swoim miejscu, jednak przez całą historię na, której prawie zasnął z nudów, Langa się nie pojawił, podobnie jak na angielskim i japońskim. Zaczęła się następna lekcja, Reki patrzył za okno na kręcące się w powietrzu płatki wiśni, które spadały z drzew, gdy tylko zawiał wiatr.

Langa: Przepraszam za spóźnienie. - wszedł, nie rozglądając się po klasie, w skutek czego nie dostrzegł Reki'ego.

Natomiast Reki słysząc głos Langi, błyskawicznie się odwrócił, a jego spojrzenie stało się żywsze.

Bunta: Patrz Hayato! Widziałeś? Nawet po wypiciu dzbanka kawy, nie dostałby takiego kopa! Gdybym przed chwilą narysował mu wąsy na twarzy to by tego nie zauważył, a teraz patrz jaki nakręcony! - mówił najciszej jak umiał do Hayato.

Hayato: W końcu, to parka, nie? - rozmawiali szeptem.

Bunta: Ale, że aż tak?! Rano jak go nie spotkał, to wyglądał jakby z niego uszło życie!

Hayato: Proszę przestań! Nie chcę myśleć o moich kolegach z klasy w taki sposób!

Bunta: A co ty sobie wyobrażasz? Coś sprośnego?

Hayato: Nie, chyba, że masz na myśli moje wyobrażenie ciebie jako podglądacza!

Bunta: Z tobą za grosz zabawy. I nie jestem podglądaczem!

Reki: Hej! Langa! - wołał go po cichu.

Langa: Reki?! - podniósł głowę do góry i również odpowiedział cicho, lecz było widać jego zaskoczenie. - Co ty tu-

Nauczyciel: Cisza! Nie słyszeliście dzwonka? - Z resztą rozmów poczekali do przerwy.

Langa: Czemu przyszedłeś?!

Reki: Spokojnie, zostało mi tylko osłabienie! Nie gorączkuję już od dwóch dni. A właściwie to czemu się spóźniłeś? Myślałem, że cię zaraziłem.

Langa: Jeszcze nie zauważyłeś? - Reki zmierzył go wzrokiem.

Reki: Zdjęli ci gips!

Langa: No. - Reki już chciał wstać z ławki. - Czekaj, czekaj! Pozwól, że przedłużę twoje wezwanie do momentu, gdy sam cię dotknę.

Reki: Mehh, a długo to?

Langa: Wytrzymasz.

Reki: Skoro tak mówisz.

Rudy z niecierpliwością czekał na koniec lekcji, jednak nawet po nich chłopak go nie tknął. Czekał na to w powrocie do domu, lecz również nic się nie wydarzyło. Gdy wzięli z domu Reki'ego deski, poszli na skatepark. Powoli zaczęło go korcić, żeby się poddać i przytulić Lange. Miał wrażenie, że Kanadyjczyk naumyślnie się z nim drażni, żeby zobaczyć, jak długo będzie stać bezczynnie, lecz kiedy się zbliżył, niebieskowłosy, przypomniał mu, że ma poczekać.