သူ……
"အားရွီး……ေသပါျပီ……
ဘယ္လိုေတာင္အိပ္ေနတာတုန္း"
ဗိုက္ေပၚေျခေထာက္တင္ကာ ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ဖိထားသည့္ ေမတၱာတံုးေကာင္အား မရမကတြန္းဖယ္လိုက္ရသည္။
ညကလဲ တစ္ညလံုး ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရ။
(🙄)
သေကာင့္သားလက္ေတြေျခေထာက္ေတြကို မၾကာခဏထဖယ္ေနရသည္ေလ။
မနက္ေနာက္က်တဲ့ထိအိပ္မယ္လို႔ေတြးထားေသာ္လည္း အက်င့္မေကာင္းသည့္ မ်က္လံုးက
ေစာေစာပြင့္လာရသည္။
အိပ္ယာထျပီး သက္ျပင္းခ်ရင္း ေခါင္းကဆံပင္မျဖစ္စေလာက္ေလးကိုဖြပစ္လိုက္သည္။
"စိတ္ခ်မ္းသာတယ္……ငါတကယ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္"
ေသလူၾကီးလို ဆန္႔ဆန္႔ၾကီးအိပ္ေနသည့္
ခ်န္းေယာလ္ကိုၾကည့္ရင္းေျပာမိျခင္း။
စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ့။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုေဘးနားထျပီး အိပ္ယာထရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလဲ။
"အခ်စ္"
"အမေလးဗ်"
မလန္႔ဘဲရွိမလား။ က်ေနာ္ကသူ႔ၾကည့္ျပီး ေတြးေနတာေလ။ ဒါကိုမေျပာမဆို မ်က္လံုးၾကီးဖြင့္ျပီးေခၚလိုက္တာကို။
"အား…လန္႔လိုက္တာကြာ
ေစာေစာစီးစီး မေအာ္စမ္းနဲ႔"
"မင္းက ရုတ္တရက္ၾကီးမ်က္လံုးဖြင့္လာတာကိုကြ "
"ကိုယ့္ကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့"
"wtf မင္းကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္လို႔
ဘာအက်ိဳးထူးမွာလဲ စကားလာမမ်ားနဲ႔
စိတ္ကသိပ္ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔တုန္း"
"ငါညက ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူးေလ
မင္းေၾကာင့္……"
"ဟင္……ငါမင္းကိုဘာမွမလုပ္ဘူးေလ"
ဇီးကြက္မ်က္လံုးလိုျပဴးကာ ထေအာ္ေသာ
ပတ္ခ်န္းေယာလ္အား က်ေနာ္ေခါင္းကိုႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပိတ္ရိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
"အ……ဘာလို႔ရိုက္တာလဲ
ငါဘာမွားလို႔လဲ"
"အဲ့ဒီေခါင္းက မဟုတ္တာပဲေတြးေန
ငါေျပာတာ မင္းေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြ ငါ့ေပၚတင္လို႔ အိပ္မရဘူးေျပာတာ ႏွာဘူးေကာင္ရဲ႕"
