သူ……
ေဆးရံုမွာ အၾကာၾကီးအိပ္ေနခဲ့ရလို႔ျဖစ္မည္။
ဆယ္ဟြန္းမ်က္လံုးေတြက ဆက္အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အလိုအေလ်ာက္နိုးလာေတာ့သည္။
အျပင္မွာေတာ္ေတာ္ေနျမင့္ေနေသာ္လည္း
အခန္းတြင္းမွာေတာ့ မီးေရာင္မွိန္မွိန္သာရွိသည္။
အခန္းတြင္းမီးေရာင္မွိန္မွိန္ၾကားက သူ႔ကိုရွာမိေတာ့ ဆယ္ဟြန္းေဘးတြင္ ခုတင္ေပၚေခါင္းေစာင္းကာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
ကင္ဂ်ံဳအင္ကိုအားနာမိသလို သနားလဲသနားရသည္။
ဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္ သူေဆးရံုမွာပင္ပင္ပန္းပန္းျဖစ္သလိုေနရသည္။
အနားမွာလိုေလေသးမရွိအကုန္လိုက္လုပ္ေပးသည္။
သူ႔ေခါင္းကဆံပင္ေလးေတြထဲလက္ထိုးကာ ဆံပင္နုနုတို႔ကို ကိုင္မိသည္။
အျမဲတမ္းလွန္တင္ထားတဲ့သူ႔ဆံပင္ေတြကေဘးတစ္ေစာင္းသူ႔ႏွဖူးေပၚ အုပ္က်ေနသည္။
ဒီပံုစံနဲ႔လဲ သူဟာတစ္မ်ိဳးေလးၾကည့္ေကာင္းျပန္သည္။
ရုတ္တရက္သူမ်က္လံုးဖြင့္လာသည္မို႔ ဆယ္ဟြန္းလက္ကိုျပန္ရုတ္လိုက္ရသည္။
"ပန္ေလးအိပ္မေပ်ာ္ဘူးလား
ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ ေမာင့္ကိုေျပာ"
"အိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္……မနက္လင္းေနျပီမို႔နိုးတာ
ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲဟင္"
"8နာရီခြဲ နိုးေနတာၾကာျပီးလား
Sorry ေမာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္"
"ရပါတယ္ အိပ္ရတာအဆင္မေျပရင္
ဒီေပၚလာအိပ္ေလ"
ခုတင္ကိုလက္နဲ႔ပုတ္ျပလိုက္သည္။
ေဆးရံုခုတင္က VIPခန္းမို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတာ့အိပ္လို႔ရသည္။
မဟုတ္လဲ ဆယ္ဟြန္းကဆက္အိပ္လို႔မရေတာ့။
"ေမာင္ မအိပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ပန္းေလးျပန္အိပ္ေလ"
"သူကေဘးမွာျဖစ္သလိုအိပ္ေနေတာ့
ဟြန္းအိပ္မေပ်ာ္လို႔ လာပါဒီေပၚမွာအိပ္လိုက္
ဟြန္းကအိပ္ရတာေညာင္းေနျပီ ထိုင္ေနလိုက္မယ္"
"ေတာ္ျပီ အဲ့လိုဆို ေမာင္ပိုျပီးမအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ဟင္ ဘာလို႔လဲ ညကေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူးေလ"
"ေမာင္က ပန္းေလေဘးမွာအတူတူအိပ္ခ်င္တာေလ ပန္းေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ျပီး"
