သူ……
အနည္းငယ္ျပည့္လာသည့္ ဗိုက္ကေလးကိုကိုင္ကာ ဆယ္ဟြန္းေပ်ာ္မိသည္။
မၾကာေတာ့တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ အရာအားလံုးဟာ ပံုမွန္ျဖစ္သြားေတာ့မည္။
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာလဲ ဆယ္ဟြန္းတစ္ဦးတည္း ျပိဳင္ဘက္ကင္းစြာ ခိုဝင္ရေတာ့မည္။
"မနက္အေစာၾကီးဘာေတြမ်ား
ျပံဳးေနတာလဲပန္းေလး "
"ေပ်ာ္လို႔ပါေမာင္ရယ္"
"ေမာင့္ကိုေျပာပါအံုး ဘာေပ်ာ္စရာရွိေနလဲ"
"ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနရလို႔ေလ……
ေမာင္နဲ႔ေတြ႔ခြင့္ေပးတဲ့ ကံၾကမၼာကိုေရာ
အန္တီနာေယာင္းကိုေရာ ဟြန္းေက်းဇူးတင္မိတယ္
ျပီးေတာ့ ဟြန္းကို ျမတ္နိုးမႈေတြအမ်ားၾကီး
ေပးတဲ့ ေမာင့္ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္
ပိုျပီးေက်းဇူးတင္ခ်င္တာက ယြန္းေျမာင္ဂ်ဴကိုပါ"
"သူ႔ကို ဘာလို႔လဲပန္းေလး"
"ေမာင့္ကိုပိုင္ဆိုင္ဖို႔အခြင့္အေရးေပးခဲ့လို႔ပါ
သူသာေမာင့္ကို လက္မလႊတ္ရင္
ဟြန္းတို႔ လက္ထပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ
သေဘာထားျပည့္ဝတဲ့ ယြန္းေျမာင္ဂ်ဴက……"
"ဘာျဖစ္လဲပန္းလဲ ေမာင့္ကိုနားလည္
ေအာင္ေျပာပါလား……ဘာလို႔ သူ႔အေၾကာင္း
ေျပာေနတာလဲ"
"ဒီအတိုင္းပါ သူ႔ကိုသနားလို႔"
"သနားဖို႔ေတာင္ မထိုက္တန္တဲ့သူကို
မသနားပါနဲ႔ပန္းေလး……သူကေမာင္တို႔ကို
ေဝးကြာေစဖို႔ ဖန္တီးေနတဲ့သူ"
"ေမာင္ထင္သလိုမွ မဟုတ္ဘဲေမာင္ရယ္"
"ေမာင္လဲ အရင္ကပန္းေလးလိုပါပဲ
သူ႔ကိုသနားခဲ့တယ္ ဒါေပမဲ့ ေျမာင္ဂ်ဴကမယံုနိုင္စရာလို ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ေကာက္က်စ္တက္လာတယ္ လွည့္စားတက္လာတယ္ အတၱေတြဖံုးလႊမ္းလာတယ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လာတယ္
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ေမာင္သူ႔ကို မသနားတက္ေတာ့ဘူး ျဖစ္နိုင္ရင္ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး"
"ေမာင္ရယ္……"
ဘာကိုမွမသိဘဲ ရိုးသားစြာဖြင့္ဟေနသည့္
ေမာင့္ကို ဆယ္ဟြန္းဂရုဏာသက္မိသည္။
စီးပြားေရးေလာကမွ ေအာင္ျမင္ေနေသာ္လည္း
ေမာင္ကလူေတြအေၾကာင္းမသိေသးဘူးပဲ။
ယြန္းေျမာင္ဆူရဲ႕လုပ္ဇာတ္ေတြထဲမွာ ေမာင္ကေတာ့
ေမ်ာပါေနဆဲ။
အျပစ္မဲ့သူကို မုန္းတီးေနသည့္ေမာင္ဟာ မၾကာခင္ ေနာင္တရအံုးေတာ့မည္။
လွပသည့္ေနာင္တ တစ္ခုျဖစ္မွာမို႔ ေမာင့္ကိုမတားစီလိုေတာ့။
အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေမာင္အားလံုးကို သိလာေတာ့မည္။
ေမာင့္ရဲ႕အားနာျခင္းေတြနဲ႔အတူ ယြန္းေျမာင္ဂ်ဴအား
ေတာင္းပန္ဖို႔သာရွိသည္။
