သူ……
အတိတ္တို႔မည္သည္……………
"နာေယာင္းကေတာ့ လံုးဝျငင္းမေပးနိုင္ဘူး
ကိုကို"
"နာေယာင္းရယ္ ညီမေလးက လိမ္မာပါတယ္
ကိုကို႔မွာခ်စ္သူရွိတာသိရက္သားနဲ႔ကြာ
ေဖေဖတို႔ေမေမတို႔က ညီမေလးျငင္းရင္လက္ခံမွာပါ"
"ဘာလို႔နာေယာင္းနဲ႔လက္မထပ္ခ်င္တာလဲ ကိုကို
နာေယာင္းကိုမခ်စ္ဘူးလား"
"ခ်စ္တာေပါ့နာေယာင္းရယ္
နာေယာင္းကိုကို႕အတြက္ ညီမေလးပဲဟာ"
"ေတာ္ျပီကိုကုိ ဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့
နာေယာင္းဘက္က အျပတ္ေျပာျပီးသားမို႔
ထပ္ျပီးမေတာင္းဆိုပါနဲ႔
ကိုကိုရဲ႕ဘာမဟုတ္တဲ့ခ်စ္သူကိုလဲ ေမ့လိုက္
မဟုတ္ရင္ သူ႔ကိုဒုကၡေရာက္သြားေအာင္လုပ္ပစ္မွာေနာ္"
"ညီမေလးရယ္ ဘာလို႔အဲ့လိုအေတြးမ်ိဳးဝင္ရတာလဲကြာ ကိုကို႔ညီမေလးက စိတ္ထားႏူးည့ံရဲ႕သားနဲ႔ သူမ်ားတစ္ဖက္သားကို အဲ့လိုမလုပ္တာ ကိုကိုသိတယ္"
"တျခားအရာေတြနဲ႔ဆိုနူးည့ံခ်င္ ႏူးည့ံလိမ့္မယ္ကိုကို……ကိုကိုနဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ နာေယာင္းမႏူးည့ံနိုင္ဘူး အဲ့ဒီ ေဂ်ာင္ဆယ္ယြန္းစီသြားေနအံုးမယ္ဆိုရင္ အန္ကယ္တို႔ကိုျပန္တိုင္ျပီး သူ႔ဘဝပ်က္စီးသြားေအာင္လုပ္ပစ္မွာ"
"ကိုကိုကဆယ္ယြန္းနဲ႔လမ္းခြဲျပီး ညီမေလးကို
လက္ထပ္လိုက္တာနဲ႔ ညီမေလးေပ်ာ္မယ္ထင္လို႔လား"
"အေပ်ာ္ဆိုတာ နာေယာင္းဖန္တီးယူလို႔ရတယ္ဆိုတာ ကိုကိုမေမ့နဲ႔ ကိုကိုေတာင္ မၾကာခင္
နာေယာင္းလက္ထဲေရာက္ေတာ့မဲ့ဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလာက္ေတာ့ စာမဖြဲ႔ဘူး"
"ကိုကိုကနာယာင္းကို ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုပဲခ်စ္တာ သိသိၾကီးနဲ႔ မရူးမိုက္စမ္းနဲ႔
ကိုကိုခ်စ္တာ ဆယ္ယြန္းကိုပဲ သူကကိုကို႔လက္တြဲေဖာ္"
"မေျပာနဲ႔ကိုကို အဲ့ဒီမိန္းမကို သိပ္ခ်စ္ေၾကာင္းထပ္မေျပာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္စမ္းပါကိုကို
လက္ထပ္ျပီးတာနဲ႔ ကိုကို ထိပ္ထားကို
ခ်စ္ကုိခ်စ္ရမယ္"
ကင္ဆိုဟ်ြန္းဆိုသည့္
က်ေနာ္က ေအးခ်မ္းခဲ့သည္။
ငယ္ငယ္ကတည္းက ႏွစ္အိမ္တစ္အိမ္ေနလာခဲ့ၾကသည္မို႔ ယူနာေယာင္းဆိုတာ က်ေနာ့္ရဲ႕ညီမေလးလိုျဖစ္ခဲ့သည္။
ေက်ာင္းသြားလဲအတူတူ ဘယ္ကိုသြားသြားအတူတူမို႔ ေက်ာင္းကလူတိုင္းကေတာ့
က်ေနာ္ႏွင့္နာေယာင္းကို ေမာင္ႏွမအရင္းလိုပင္ထင္ၾကသည္။
