It Started On Screen

CHAPTER 26

Warning: There are scenes in this chapter that can trigger traumatic events.

"Riss" tanging naani ko sa kaniya. Napalunok lunok nalang akong tumayo kahit nangangatog ang binti ko.

"Nakaalala kana?" Seryosong pagtatanong niya sakin.
"O hindi ka naman talaga nakalimot?" dagdag niya. Nagrarambulan na ang kaba sa dibdib ko. Sinimulan mo to Fe kaya wala kang karapatang kabahan.

"Si Kuya Rad? Nang pamilya mo alam na nila na buhay ka diba?" Nakangising pagtatanong niya pa sakin.

Matagal bago ako makasagot. Naglakas loob akong magsalita.
"Oo eh ano ngayon?" matapang na sagot ko kahit kinakabahan. Pinaglaruan ko naman ang kamay ko sa likod ko.

"Ano ngayon?" pang eecho niya sa sinabi ko. Saka tumiim bagang at pumikit ng mariin. Ramdam ko ang namumuong galit sa kaniya.

"You..you Fooled me" mahinang sabi niya habang nakatungo sa kinatatayuan at nakapikit.
"You hurt me" mahinang sagot ko din sa kaniya. Agad na minulat niya naman ang mata niya saka nilapat ang tingin sakin.

"Pero ako? Hindi mo nasaktan?" Nagugulohang sabi niya sakin habang malalim na ang paghinga.

"I hate you" sigaw ko sa kaniya saka umupo sa kama ng di pinuputol ang titigan namin.
"Nagsinungaling ka" nasasaktang ani niya. Hindi pinansin ang sinabi ko sa kaniya.

"You left me... All Alone. You're not there sa mga oras na kailangang kailangan kita. Palagi kang wala. You're not there sa mga panahong naghihingalo ako sa sakit" nasasaktang sumbat ko sa kaniya. Nakatitig lang siya sakin habang galit akong nagsasalita dito at pinupunasan ang sarili kong luha.

"Mali ako nung iniwan kita don pero Fe I've been through enough. Sapat na yong sakit na nanggaling sayo para pagsisihan ang ginawa ko" Mataas na boses na sabi niya sakin.

"Sapat" pang eecho ko. Saka ako natawa ng malakas.
"It was not enough. Anong ginawa mo? Iniwan moko para sa iba diba? Pagkatapos non hindi mo man lang ako hinanap kasi balita ko nagdadrama ka pa" nakangising sabi ko sa kaniya na ikinatiim bagang niya.

"Napaka hina mo para pabayaan ang sarili mong asawa" Sumbat ko sa kaniya. Saka siya binigyan ng disappointed na tingin.

"I thought someone needs me that time. Hindi ko naman inaakalang ganon ang mangyayare" sagot niya sakin habang galit na din na nakatingin sakin.

"You're so strong to make promises but not brave and enough to fulfill it" puna ko sa kaniya.

"I was almost fucking rape" nakangising sabi ko sa kaniya habang nakakuyom ang kamao.

Nakita ko namang nagulat siya sa sinabi ko. Nakaawang lang ang labi at laglag panga.

"Kaya hindi mo ako masisisi kung bakit ko pinasabog ang mga droga at armas ng kalaban. Hindi mo ako masisisi kung pano ko tinorture ang utak ng mga traydor para lang sumuko" nakangising pagbibida ko pa sa kaniya ng mga ginawa ko. Panibagong gulat na naman ang reaksyon niya.

"Hindi moko masisisi kung bakit kita niloko at bat ako nagbago" dagdag ko sa kaniya. Lalapitan na niya sana ako ng samaan ko siya ng tingin.

"Deserve ko bang masaktan at maiwan ng ganon ha?" Pagtatanong ko sa kaniya. Deserve ko ba?

"M-isis ko hindi" nasasaktang sagot niya.
"Bakit?" Nagugulohan ako. Hindi ko pala deserve pero bakit nangyayare sakin to.

"Kung hindi ko pala deserve iwanan at masaktan. Then why do I always find myself alone?" Sigaw ko sa kaniya.