GÜNEŞ AĞACI

BÖLÜM 14

Kütüphanenin masalarını geçti ve 4 kat olan kütüphanenin merdivenlerini tırmanmaya başladı. fısıltı sesi artık fısıltı değil bağırma şeklindeydi. Ve sadece kadın değil bir topluluk aynı anda söylüyordu. Söylenen şey hep aynıydı.

~ Açtı beyaz melek siyah kanatlarını

~ Biliyordu bedelinin ne olacağını

~ Açtı kendine mezar haberi yok

~ Işığın içinde karanlık yaşıyor haberi yok

Reagan merdivenleri çıkmaya devam etti ve üçüncü katta durdu. Sesi takip etmeye devam etti. Sesler artık çok yüksekti. Sanki acı çekiyorlar gibiydi. Seslerin arasından ara sıra çığlıklarda yükseldi. Hedefe yaklaştıkça ağlama sesleri, çığlıklar ve tekrarlanan sözlerde çoğalıyordu.

Buranın birinci kattan farkı yoktu. Yine yüksek kitaplıklar, masalar ve kağıt kokusu. Masalardan geçti ve durdu. Sesler kesilmişti artık. Duvara baktığında Reagan bir tablo gördü. Tabloda bir kadın ve adamın resmi vardı. Tablodaki kadın çok güzeldi. Göze çarpan ilk şey kadının büyük kanatlarıydı. İkinci şey ise kadının kafasındaki boynuz ve taç. Bu kraliçe olmalıydı. Reagan asla alışamayacaktı. Hala ona birinin boynuzları ve kanatları olması imkânsız gibi geliyordu. Kadının uzun sarı saçları ve mavi gözleri vardı. Kadının tam yanında duran adam ise kral olmalıydı. Adamın kafasında gösterişli bir taç vardı. Yeşil takım elbise giymişti ve kadının gülen suratı aksine onun suratı asıktı. Koca pala bıyıklı, iri yarıydı. İkisinden de asil bir hava yayılıyordu. Reagan bunu resimden bile anlamıştı.

Reagan arkasından birinin ona seslendiğini duydu. Bu Lily'di. O kadar çok dalmıştı ki Lily'in sesini duymamıştı.

"Sen neden buradasın? Her yerde seni aradık" dedi Lily burnundan soluyarak.

"Ses duydum"

"Ses mi? Ne sesi?" dedi Lily. Reagan bu soruyu cevaplarsa deli gibi görüneceğini bildiğinden "Hiçbir şey. Sadece merak etmiştim" diyerek geçiştirdi.

"Reagan böyle durumlarda haber vermelisin. Hadi gidelim çocuklara haber verelim. Onlar seni hala arıyordur" dedi Lily gözlerini devirerek ve devam etti. "Bak tekrar söylüyorum bir dahakine böyle bir şey yapmadan önce bize haber ver"

"Tamam, anladım" dedi Reagan ve merdivenlere doğru yürümeye başladılar. Reagan bugün olanlardan kimseye bahsetmeyecekti. Zaten saçma şeyler yaşıyordu bir de bunun üstüne daha fazla saçmalık istemiyordu. Sustu ve sessizce yoluna devam etti. Arkasına bakıp son kez kraliçenin güzel suratına baktı.

***

Kütüphaneden çıkarken bir sürü azar işitmişti. Herkes onun için endişelenmiş gibi görünüyordu. En azından burada onun için endişelenen birileri vardı.

Hava hala sıcaklığını koruyordu. Kütüphaneden çıktıklarında bu eritici sıcaklık neredeyse Reagan'ı ağlatacak seviyedeydi.

Eve döndüklerinde ise evde Eva yoktu. Yine işteydi. Yine Lily ile tek başınaydı. Reagan hala burada yabancılık çekiyordu. Birde üstüne başkasının evinde kalıyordu. Hadi ama kim boynuzları olan varlıkların içinde ve başka bir diyarda yabancılık çeker ki? dedi Reagan içinden kendisiyle dalga geçerek. Reagan yine iyiydi. Onun yerinde başka biri olsa şuan kafayı tırlatmıştı.

Hemen yukarı çıktı ve Lily'in onun için dolaba koyduğu kıyafetlere baktı. en sonunda ise rahat bir şort ve kısa kollu, beyaz bir bluz giymişti. Aynaya baktığında ise canlılığını koruyan güzel bir kız görmüştü. Gözleri artık anlamlı bakıyordu. Sanki her şey çözülmüş ve yolundaymış gibi. Ama hiçbir şey yolunda değildi.