Waves (ft. Harry Styles 1D)

31. X-factor

Ik keek uit mijn raam. De sneeuw dwarrelde als kleine vlokjes uit de hemel naar beneden en vormden een deken over onze rustgevende tuin. Er was geen groen meer te zien. 1 december. Het was al 1 december. De tijd was voorbij gevlogen als een wervelwind. Na het eerste diner zijn er nog een paar gekomen. We zijn ook een keer samen gaan zwemmen en we zijn samen naar een pretpark geweest. Het was leuk, ik had vrede met het idee dat er misschien zelfs binnenkort 3 personen meer in ons huis gingen wonen. Maar dat was nog niet het geval. Mijn leven was eindelijk rustig. Rustig en vredig. Ik had Harry af en toe nog gezien als hij even pauze had en op school ging alles vlotjes. Geen ruzies, en goede punten. De nieuwe familie was ook leuk. Alles ging goed en rustig. Misschien wel te rustig. Ik zou blij moeten zijn dat alles weer normaal was, maar op de een of andere manier stond het me niet aan. Ik wilde spanning in mijn leven. En de enige spanning die er nu af en toe was, was wanneer Harry kwam. Niemand mocht ons zien, het moest allemaal stiekem. Maar buiten dat, was alles maar te normaal. Ik zuchtte en liep weg van het raam. Ik pakte mijn gitaar. We hadden al wat dingen op YouTube gezet, en we hadden clubs en brasserieën gecontacteerd, maar ze hadden voorlopig niemand nodig. Mijn mam riep me voor ik kon beginnen spelen. "Schat!", riep ze van beneden aan de trap,"De film begint zo!" Het was acht uur 's avonds, en we gingen samen een film kijken. Ik stond op en slenterde naar beneden. Ik plofte naast haar neer in de sofa en grabbelde met mijn hand in de zak chips die op het salontafel lag. Daarbij dwarrelden mijn ogen af naar het tiener tijdschrift dat onder de zak lag. Ik las de titel die erop stond:"One dire-", ik duwde de zak verder opzij om alles te kunnen lezen,"-ction komt naar Londen." Wat?! Snel greep ik het boekje en sloeg de pagina open. Hier stond het. "One direction komt naar Londen voor een spetterend optreden op de X-factor. Mis het niet!" Mijn ogen werden groter. Een heel plan vormde zich in mijn hoofd. Ik wilde graag aan Anaïs vertellen over mij en Harry maar ze zou me nooit geloven. Ik zou ze dus moeten meenemen naar Harry, en het haar zelf laten zien. Ik dacht dat het nog eeuwen zou duren voor er een concert was hier, maar er is er een binnen een paar weken! Ik moest aan Harry vragen of hij tickets kon regelen. Van blijdschap sprong ik van de bank en stormde naar de hoek van de kamer waar mijn gsm aan het opladen was. Mijn hart ging snel tekeer. Oh dit zou zo leuk worden! Hopelijk kon hij voor tickets zorgen. Ik smste hem snel. Ik hoopte dat hij snel antwoordde. Al springend ging ik terug in de zetel zitten. Mijn moeder keek me raar aan. "Waarom ben je plots zo blij?" Ik giechelde alleen maar. "Oh niets speciaal." Ze zag het tijdschrift liggen. "Wil je weer naar die jongens gaan kijken? Oh, jij groeit toch ook niet op he." Het kon me niet schelen wat ze zei. Ik kon Anaïs haar gezicht al zien als ik er kon voor zorgen dat ze hen kan ontmoeten en als ze te weten komt dat ik Harry's vriendinnetje ben! Eindelijk weer eens spanning.

GOODBYE ZAYN, ILL MISS YOU FOREVER AND ITLL NEVER BE THE SAME AGAIN! WITHOUT YOU THERES NO 1D, I LOVE YOU FOREVER AND EVER AND I RESPECT YOUR CHOICE BUT YOULL ALWAYS BE IN MY HEART. JUST TAKE A MOMENT TO THINK ABOUT HIM -WEDNESDAY 25/03/2015 16.30-

Gespannen keek ik om de 5 minuten naar de hoek waar mijn gsm lag. Plots hoorde ik hem trillen. Ik voelde hoe er bij mezelf ook een rilling van opwinding door mijn lichaam ging. Ik sprong op en greep hem vast. Opgelucht liet ik mijn ingehouden adem los. Ik zakte tevreden neer op de grond tegen de muur en hield mijn gsm tegen mijn hart. Oh God, bedankt, bedankt dat je mijn smeekbeden hebt gehoord. Want Harry stuurde dat hij al tickets voor me had opzij gelegd. Ik dankte hem duizend maal. Het was al binnen 3 weken, als Harry geen tickets zou hebben, had ik nooit meer aan tickets geraakt. Ik was zo opgelucht! Ik haaste me naar de keuken. De film kon ik wel even missen. Ik drukte het gsmnummer in van Anaïs en drukte op de groene knop. Hopelijk nam ze op. En ja hoor, daar was ze al. God was echt bij me vandaag, alles ging zoals ik het wilde. "Hallo?", hoorde ik van de andere kant van de lijn. De opwinding stroomde door mijn aderen als net ingespoten gif. "Hey! Het is Cecille, ik heb ge-wel-dig nieuws." Ik giechelde uitgelaten. "Oh ja?" Ik wist gewoon dat Anaïs nu haar wenkbrauwen optrok. Ik giechelde nog harder. "Ja! Ik heb tickets voor de x-factor show, wanneer one direction optreed!" Eerst hoorde ik een seconde niets, dan een luid gekrijs. "Wat?! Dat meen je niet!", riep Anaïs ongelovig. Ik knikte, ookal kon ze dat niet zien. "Jawel echt waar! Net van iemand overgekocht." Ik hoorde hoe ze weer een blijdschapskreet uitriep. "Oh mijn god, Cecille, je bent mijn held! Mijn allerbeste vriendin!!" Ik lachte luid. Ik voelde me zo gelukkig.