Waves (ft. Harry Styles 1D)

25. News

Ik huppelde de trap af, twee treden tegelijk. Ik had honger en het diner was eindelijk klaar. Ik nam plaats aan tafel en zodra het eten op tafel stond, stortte ik me erop. Ik kon echt genieten van een groot bord spaghetti bolognaise, die m'n mama altijd zelf maakte. Mijn leven was eindelijk weer een beetje normaal geworden. Ik had gedacht dat, nadat ik Harry echt had ontmoet en me leuk vond, dit een geweldig jaar ging worden! Maar het jaar is niet zo goed gestart dan dat ik had gewenst. Een ruzie tussen m'n beste vrienden en dan nog eens ruzie met Harry. Maar die was gelukkig opgelost. Amper een dag nadat ik nog zo wanhopig met Niall had gebeld, FaceTimende hij me al om te zeggen dat het hem speet. Hij zei dat het ook kwam omdat hij ook erg vermoeid is vanwege de tour. Hij had inderdaad wallen onder zijn ogen. Alles had zo z'n voor- en nadelen. Het moet best vermoeiend zijn om bijna elke dag op te treden en dan meteen door te reizen naar het volgende land, buiten de uitzonderlijke vrije momenten. Ik zei nogmaals sorry en zei dat ik het écht niet wilde. Dat ik het écht niet zo bedoelde. Hij vergaf het me en we waren weer net als vroeger. Ja, eindelijk was mijn leven weer de goede kant op aan het gaan, want ook praatte ik al meer met Michael en Anaïs was weer m'n beste vriendin, zoals altijd. Misschien werd dit dan toch nog een topjaar. Ik had alleszins al topvrienden en een topvriendje. Na het eten, begon m'n mama af te ruimen. Ik bleef nog even zitten, om mijn pasta te laten zakken. "Uh Cecille, je weet dat ik al een tijdje iets heb met James he?" Ik bestudeerde mijn nagels. "Hm-hm". Ze begon een pot af te wassen. "Wel, jij hebt hem natuurlijk ookal veel gezien, en we dachten eens uit eten te gaan." "Oh", reageerde ik ongeïnteresseerd. Wauw, er zat ongelooflijk veel vuil onder mijn nagels. Ranzig! Ze ging verder: "En uh, nou ja, James heeft, net als ik, ook zijn vrouw verloren, en hij heeft, net als ik, ook nog een kind. Nou ja, 2 kinderen. En die zouden dan meekomen, zodat je ze kan ontmoeten." Het begon me al iets meer te interesseren. "Oh, en hoe oud zijn zijn kinderen dan?" Mam zette een pan terug in de lade. "Hij heeft een zoon en een dochter. Zijn zoon, Daniel, is 17 jaar, 1 jaartje ouder als jou, en zijn dochtertje, Aria, is 5. Zijn vrouw is nog niet zó lang geleden overleden. Het ligt nog wat moeilijker bij hem." Ik schrok op. 17 jaar?! Ugh, dat zijn altijd van die rotzakken. Ze zijn zo oppervlakkig en vallen alleen maar op de meisjes met de dikke borsten en kont. En met bakken make-up op hun gezicht. Ugh, ik hield niet van dat soort jongens. Harry was niet zo, anders zou hij nooit op me gevallen zijn. Lol. Ik keek als een vervelend klein meisje naar mam en zei: "Moet ik echt mee?" Ik kon best goed zagen. Mam was ondertussen al bezig aan de laatste kom. "Ja Cecille, je moet mee." Agh, zo snel kon m'n leven dus weer stom worden. Ik zag vaak films en series over stiefbroers en -zussen. Ze waren altijd gemeen en stom, ookal wist ik niet of dat nu ook het geval was. Het meisje van 5 zal waarschijnlijk wel niet gemeen zijn, maar ik keek helemaal niet uit naar de ontmoeting met die Daniel. Geërgerd ruimde ik snel af en liep naar boven. Ik plofte neer op m'n bed en greep naar mijn gsm. Harry nam niet op op FaceTime. Weeral niet. Het was al een week geleden dat ik hem had gesproken. Hij zei dat hij het erg druk had. Natuurlijk begreep ik dat, maar daarom moest ik het niet leuk vinden. En ik wilde hem ook niet te vaak bellen, ik wilde hem niet stalken! Ik legde mijn gsm weg en keek verveeld om me heen. Het was vrijdag, ondertussen al bijna eind oktober, 4 maand sinds ik met Harry samen ben. En ik ben maar amper een weekje bij hem geweest. Als je het zo zegt, klinkt het echt zielig. Oh wat ik mis ik hem. Ik kreeg een brok in mijn keel. Ik pakte m'n gitaar en begon random iets te spelen. Ik was al even bezig met een liedje te schrijven. Ik had er nog niet veel tijd ingestoken omdat ik het best druk had gehad, met studeren en ruzie maken enzovoort. Het laatste jaar is best hard werken! Ik pakte mijn schrift en begon nog een beetje te schrijven. Toen mam me riep om een film te kijken, had ik al bijna de eerste strofe en het refrein helemaal af. Ik was best trots, ik had net mijn eigen lied geschreven! De strofe had ik wel al bijna helemaal hiervoor gedaan, maar ik had toch bijna een heel refrein geschreven. Het was ookal 2 uur later. Ik liet mijn gitaar achter en liep naar de woonkamer voor een film. Ja, mijn leven werd weer helemaal goed...

Het was dinsdag. Het weekend was al bijna twee dagen gedaan en ik had al terug nood aan rust. School werd wel leuker, nu ik terug met Michael praatte. Ik had nog steeds niet met Harry gefacetimed. Hij had ook niet meer gereageerd op mijn berichtje. Ik maakte me geen zorgen hoor, ik vond het gewoon... raar. Ik zuchtte, best luid. Meneer Dickens keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Juffrouw Aradel, zou je niet stoppen met zuchten en beginnen aan d-" Hij werd onderbroken door de schoolbel. Ik lachte minachtend naar hem. Hij draaide zich gefrustreerd om en begon tegen zichzelf te mopperen over dat zo'n soort mensen nergens zullen komen later. Boeien. Ik stond op en besefte dat ik nog het lokaal moest opruimen. Geërgerd zakte ik weer neer op mijn stoel. Ik moest elke dinsdag middag het lokaal helemaal schoonmaken. Dat betekent het bord afwassen, het lokaal tiptop borstelen en alles afstoffen. En als Mvr. Tool van Engels het niet schoon genoeg vond, moest ik ook nog eens elke donderdag komen. Ja, het was Tool die me deze straf had gegeven. En gewoon omdat ik het vuilnis over het klaslokaal had verspreid! Ik was die dag erg blij geweest, het was de dag nadat het weer goed was tussen mij en Harry, en ik was gewoon heel erg raar geweest. Ik was zo blij, dat ik de vuilbak had gepakt en hem had uitgestrooid over de hele klas en had staan roepen:"IK HAAT SCHOOOOL WOEHOEEE!" Het was tussen lesuren door en toen Tool was binnengelopen, was ze zo geschrokken, dat ze me meteen straf had gegeven. Een milieu taak, die inhield dat ik elke dinsdag middag van het eerste semester het lokaal moest opruimen en de lunch moest missen. Meestal zat ik dan nog alleen in de refter, gelukkig hield Anaïs me gezelschap. En meestal kreeg ik ook de laatste restjes, de vieze stukjes kip of de verbanden aardappeltjes. Het leven was oneerlijk. June zag me ingezakt op mijn stoel zitten en begon te lachen. "Veel succes Cille, ik zie je straks in de laatste minuten van de middagpauze!", en ze begon weer te lachen. Phuh, grappig hoor. Iedereen verliet een voor een het klaslokaal en gingen naar hun lockers op de gang. Ik ging ook eerst mijn spullen al pakken uit m'n locker en keerde dan terug naar de klas. In m'n kluisje had ik nog een verloren granenkoek gevonden. Het was zo'n grote ronde koek, die zo droog was, dat die overal in je mond bleef plakken. Toen ik het pakje open scheurde, vielen er al een paar stukjes verbrijzelde koek op de grond. Ach ja, dat moest ik toch nu opruimen. De koek was helemaal verpletterd maar smaakte nog goed. Ik zal eerst maar eens het bord schoonmaken. Ik pakte de spons en vulde een emmertje water en begon het bord schoon te vegen. Ik gebruikte altijd teveel water waardoor het altijd van het bord op de grond drupte, en als het droog was, je de vegen van mijn spons kon zien. Ik was geen goede kuisvrouw. Ik klopte vervolgens met een lat tegen de bordenwisser om hem proper te maken. Dat deed ik uit het raam, ookal moest je normaal helemaal naar buiten gaan. Het stof van het krijt dwarrelde naar beneden en de leerlingen die er beneden zaten, keken verward naar boven. Ik grijnsde en begon harde te kloppen op de bordenwisser. Toch nog iets leuk aan deze middagkinderarbeid. Daarna pakte ik de borstel en begon te vegen, van rechts vanachter in het lokaal tot links vanvoor. Dat was m'n vaste routine. Ik begon mijn liedje te zingen. Het had nog geen titel. Het ging over een persoon die haar leven helemaal veranderde door liefde. Eigenlijk ging het gewoon over mezelf. Al neuriënde begon ik aan de tweede strofe die ik nog niet geschreven had. Er kwamen een paar leuke ideeën mijn hoofd binnen. Leuke teksten.

Plots zei er iemand: "Hey"