Waves (ft. Harry Styles 1D)

4. De ontmoeting

Snel haalde ik mijn hand van de deur en kneep in mijn tshirt. Ik trilde alsof ik net in de sneeuw was gevallen en de sneeuw onder mijn jas was gekropen. Ik wachtte geduldig, het duurde best lang. Misschien was Harry van gedacht verandert en wou hij me niet meer zien... Verdriet en teleurstelling overspoelde me. Nee, dat zou hij niet zomaar doen. Toch? Net toen ik nog eens op de deur wou kloppen, deed iemand de deur open, snel trok ik mijn hand terug. Mijn adem stokte: voor me stond Zayn. Hij keek me verward aan, waarschijnlijk dacht hij dat ik een gestoorde fan was die hen had gevolgd, zeker met mijn one direction tshirt en met Harry op mijn voorhoofd geschreven. Voor hij iets kon zeggen, zei ik:"Harry heeft me gevraagd om te komen." Het kwam er veel te zenuwachtig en snel uit, ik struikelde over mijn woorden. "Ik.. hij heeft me deze.. uhm.." Ik kon niet op het woord 'brief' komen "dit ge-gegeven." Ik toonde snel de brief. Hij bleef me aankijken toen hij de brief aanpakte. Ik begon te trillen, ik voelde dat ik begon te blozen. Ik zag er belachelijk uit. Ik keek naar de grond. Hij las snel de brief. "Uhm... Oke, kom maar", zei hij, nog steeds niet overtuigd. Ik glipte snel langs hem naar binnen. Ik bevond me in een ruimte waar ze de jongens waarschijnlijk klaarmaakten voor hun optreden. Er stonden spiegels, rekken met kleren en er stond make-up op verschillende tafels. Het was er niet erg netjes maar daar had ik totaal geen probleem mee. Ik bekeek mezelf in een van de spiegels. Shit, ik zag er slecht uit. Mijn haar leek haast wel ontploft, ik had donkere kringen onder mijn ogen en mijn wangen zagen rood. Stomme blosjes. "Ik zal Harry even halen", zei hij. Ik knikte nerveus. Naar mij kijkend via de spiegel liep hij weg. Eens hij achter de hoek was, kamde ik snel mijn haar met mijn vingers. Ik veegde de een beetje uitgelopen mascara van onder mijn ogen weg en hield mijn koude handen tegen mijn wangen om ze af te koelen. Mijn handen waren koud maar zweterig. Best raar. Snel wreef ik Harry van mijn hoofd, het was toch al half uitgeveegd en het was raar. Het ging er makkelijk af met wat producten die ik er vond op de make-up tafeltjes. Het was vast geen probleem, niemand zou het ooit merken. Na even wrijven, was mijn voorhoofd brandschoon. Nerveus begon ik een liedje te neuriën. Dat deed ik wel vaker. Ik neuriede het eerste liedje dat in me opkwam: better than words. Ik hoorde voetstappen. Oh man, ik kan dit niet aan. Ik ademde diep in en uit, al trillend. Plots kwam Harry's gestalte van achter de hoek aangelopen, met een glimlach op zijn gezicht. Mijn hart sloeg over. Ik zag er waarschijnlijk ook best geshockt uit want Harry zei:"Liet ik je schrikken?" Ik ademde nog eens diep en glimlachte. "Ja, best wel." Hij grinnikte. "Zayn geloofde me denk ik niet, hij dacht waarschijnlijk dat ik een op hol geslagen fan was, die jullie had gevolgd ofzo." Ik lachte nerveus. Harry lachte ook. "Ja hij zei me: er staat een meisje voor de deur, met een brief van jou in haar handen? Wat is er aan de hand Styles? Haha." Ik lachte. Hij was zo lief. Hij had nog steeds dat sexy hemd aan en ook zijn bandana zat nog in zijn haar. Zayn kwam plots weer om de hoek. "Harry, kan ik je even spreken?" Hij keek nogal bezorgd. Harry haalde zijn schouder op en liep naar Zayn. Misschien nam Harry wel vaker meisjes mee na het concert, om gewoon, je weet wel, alleen seks te hebben. Ik voelde weer teleurstelling. Ze spraken niet erg stil en ik kon hun gesprek perfect volgen. "Wie is dat? Zij is toch een fan?!" Harry antwoordde:"Ja dat is ze." Het leek perfect normaal voor hem. Nog een steek van teleurstelling. "We hadden toch ooit afgesproken NOOIT fans mee te nemen na het concert?! Je weet dat het slecht kan aflopen en dat we overrompeld worden door gillende meisjes die niet meer weten wat ze doen!?" Zayn klonk een beetje pist. Ik zag Harry naar de grond kijken. "Maar ze was zo lief tegen me. Ik móést haar gewoon nog eens zien, met haar praten." Hij haalde zijn schouders sipjes op. Hij klonk een beetje schuldig. Hij had tenslotte de belofte verbroken. "Nou, ik hoop dat ze de moeite waard is" Harry keek op naar hem "Ik heb haar gevraagd niemand mee te nemen en dat heeft ze niet gedaan. En niemand is haar tot nu toe gevolgd. Het is echt oke hoor" Zayn begon te lachen:"Haha, je gezicht, zo onschuldig! Het is oke, man, ze ziet er best leuk uit." De twee jongens keken even naar me. Ik bloosde weer en mijn hart bonzde nog harder. OMG Zayn vond dat ik er leuk uitzag! Dit kon niet meer stuk. Harry lachte:"Weet ik." Zayn stapte op me af. Ik keek hem met grote ogen aan, in shock. "Hey, ik ben Zayn, en jij bent?" Hij knuffelde me. Ik knuffelde hem hard terug, maar niet te hard, Harry stond er namelijk bij. "Cecille", zei ik met een nerveuze stem. Verman je Cecille, verman je! "Aangenaam" voegde ik er nog aan toe en ik glimlachte liefjes. Hij glimlachte terug zodat ik zijn rij rechte, witte tanden zag. Zijn ogen hadden een glinster. Hij was schattig. Harry liep naar me toe. "Ik zal je voorstellen aan de andere leden." Ik werd voorgesteld aan Liam, Niall en Louis. Ze reageerde eerst verbaasd maar na dat Harry het had uitgelegd, waren ze alle drie heel lief, Niall lachte het breedst. Hij herkende me zelfs. "Was jij niet dat meisje dat zo lief lachte en naar me zwaaide? Je was niet aan het gillen." Ik was trots op mezelf. "Ja dat was ik. Ik dacht: ze vinden het waarschijnlijk leuker als ik niet steeds sta te gillen als een gek." Ze lachte alle 5. De rest lieten mij en Harry alleen. Hier was geen goede plek om te praten, zo saai... "Hey, hou je van avontuurtjes?" vroeg ik geheimzinnig. Hij glimlachte even geheimzinnig terug. "Natuurlijk." "Nou, is er geen spannendere plek om te praten?" Ik keek hem nog steeds met die glimlach aan. Hij keek bedenkend. Plots kwam hem iets te binnen. "Volg me", zei hij zacht in mijn oor. Hij liep de kamer uit en rende de trap op. Ik volgde hem. Hij ging best snel, ik werd snel moe na de duizenden trappen. Eindelijk kwamen we op het hoogste verdiep, waar maar 1 deur was. Hij opende de deur en liet me eerst voor, met een lief lachje op zijn gezicht. Hij was zo'n gentleman. Ik passeerde hem en mijn ademe stokte. We waren op het dak van het stadium, met een prachtig uitzicht op Londen. Alle lichtjes waren zo prachtig... "Spannend genoeg?", zei Harry plots zacht in mijn oor. Geschrokken sprong ik vooruit. "Man je doet me rot verschieten! Straks val ik er nog af" hij glimlachte. "Ja spannend genoeg", zei ik nog. "Kom", zei hij en we gingen zitten aan de rand van het dak, niet aan de kant waar alle fans nog naar buiten waren aan het stappen. Ik bekeek het uitzicht nog eens. Het was zo mooi. Ik keek stiekem opzij en ik zag Harry ook kijken naar het prachtige uitzicht met een ontspannen gezicht. Ik was waarschijnlijk het gelukkigste meisje ter wereld. Waarschijnlijk ook het meisje met het meeste geluk dat door Harry uit het publiek gekozen was en hier nu naast hem zat met een prachtige uitzicht op Londen.