Waves (ft. Harry Styles 1D)

39. Adventure

De warmte van de taxi voelde heerlijk aan. Ik deed mijn handschoenen uit en stak mijn handen in mijn zakken. Ik voelde me goed. Plots voelde ik iets hard. Ik haalde het uit mijn zak en zag het cadeautje dat ik aan Harry wilde geven. Ineens werd ik zenuwachtig. Ik haatte het om cadeautjes af te geven, wat als die persoon het nou helemaal niet apprecieerde? Die confrontatie kon ik niet aan. Bibberend zei ik:"Harry?" Hij draaide zijn hoofd om, weg van het raampje, recht in mijn ogen. Hij was bezig met het velletje van zijn lip te bijten. Het zag er zo... schattig en tegelijkertijd sexy uit. Mijn hart ging sneller. "Ik-ik heb iets voor je." Verlegen gaf ik hem het doosje. Hij keek er geschrokken naar. "Het is niet wat je denkt dat het is. Ik bedoel, het is geen ring ofzo, ookal lijkt het doosje er wel op", zei ik snel. Hij keek me aan en glimlachte. Ik lachte verlegen terug. Ik bleef maar door ratelen, door de stress of hij het wel mooi zou vinden. "Ik was ooit gewoon eens aan het shoppen in Londen, en toen ontdekte ik een schattig klein boutiekje, en toen ik binnen ging, zag ik allemaal mooie dingetjes, en toen dacht ik:"ik koop anders iets voor Harry" want ja, ik wilde je graag tonen hoeveel je voor me betekent." Ondertussen bekeek Harry het doosje goed en opende het zacht. Snel begon ik verder te vertellen. Ik zag hem het bandje eruit halen en het goed bekijken. Hij leek onder de indruk. Hij keek me aan en ik stopte spontaan met babbelen. "Ik vind het echt supercool. Dat hoefde echt niet hoor Cille." Ik glimlachte en kreeg blosjes. "Nou ja, ik wilde dat jij ook iets had om aan mij te denken, zodat je me nooit zou vergeten." Ik speelde met het blauwe steentje. Hij keek er naar en zijn glimlach werd breder. God, deed het geen pijn toen hij uit de hemel viel? Hij leunde dichterbij en gaf me een kus op de wang. Ik giechelde zacht. Ik hielp hem om het aan te doen, en keek trots toen het perfect rond zijn pols paste. Hij kneep in mijn hand. Ik bemerkte dat de chauffeur ons via zijn achteruitkijkspiegel zat aan te staren. Er zat dan wel een glazen wand tussen ons en de chauffeur, maar ik voelde me toch erg bekeken door hem. Ik fronste. "Kan de chauffeur ons ook horen?", fluisterde ik in Harry's oor. Hij schudde zijn hoofd. "Hij kan ons enkel zien, en dat doet hij zeker." Ik knikte. "Hij gaat het toch niet verraden hé?", vroeg ik onzeker. Harry schudde weer zijn hoofd. Zijn krullen bewogen zachtjes rond zijn hoofd. "Dat zal hij zeker niet doen", antwoordde hij met een geheimzinnige grimas. Ik giechelde. Ik had geen idee wat hij had gedaan om de chauffeur het zwijgen op te leggen, maar ik hoefde ook niet alles te weten. Ik zuchtte. "Wil je me echt nog niet vertellen waar we heen gaan? Ik ben zo benieuwd!" Harry lachte. "Nog even wachten en we zijn er." Niet veel later stopte de auto en stapten we uit. We waren in een verlatener deel van Londen, met hoge gebouwen en weinig mensen in de straten. Het waren vooral werkgebouwen. Ik fronste:"Waar zijn we?" Harry glimlachte en trok me mee, een nog kleiner straatje in. "Weet je nog dat je me vertelde dat je van avontuur hield? Dat je het liefst van al met weinig bagage op een vliegtuig zou stappen, zonder te weten waarheen en zo verder reizen?" Ik knikte. Dat hij dat onthouden had, vond ik superlief. Ik opende mijn ogen wijder. "Gaan we dat doen?", vroeg ik verontwaardigd. Mijn hart ging plots sneller. Dat zou geweldig zijn, gewoon weg van deze wrede wereld waar ik nu in leefde, en op avontuur gaan met Harry. "Nee gekkie, dat kunnen we ons beide net niet permitteren. Maar ik heb wel iets anders." Ik voelde me een klein beetje teleurgesteld. Dat idee leek me net wel leuk. Hij trok me verder achter een gebouw. Hij begon de trap aan het hoge gebouw op te lopen, dat naar het dak leidde. Ik liep hem achterna, maar hij liep zo snel dat ik snel achter zat. Vermoeid bleef ik even staan. Omdat ik zo weinig at, werd ik snel duizelig als ik te veel inspanning deed. Toen ik naar beneden keek, en zag hoe hoog we al zaten en ik hoogtevrees kreeg, rende ik snel verder. Eindelijk kwam ik aan de laatste rij treden. Uitgeput deed ik de allerlaatste trap, tot ik op het dak stond. Meteen schrok ik van wat ik zag. Niet te geloven. Ik keek mijn ogen uit en mijn mond viel open. "En, wat vind je ervan?", riep Harry, die er middenin stond, als een engel in een droom. Er stonden een soort van palen op het dak, en Harry had daaraan lichtjes in een cirkel opgehangen. Middenin de "lichtcirkel" stond een vuurkorf, met er rond kussentjes en dekentjes. Er stond ook een zak marshmallows en een koelbox, waarin waarschijnlijk de maaltijd zat die we als avondeten gingen eten. En alsof dat nog niet genoeg was, stond naast de vuurkorf ook nog eens een tent, waar zeker twee personen in paste. Er lag ook een gitaar, en ik dacht dat ik ook boxen zag. Niks is beter dan muziek en een gezellig vuurtje. Ik begon te lachen. Ik sloeg ongelovig mijn handen voor mijn gezicht. Ik had het beste vriendje ter wereld. "Dit kan niet waar zijn!", riep ik uit. Hij wandelde naar me toe, en sloeg zijn armen om mijn schouders. Ik sloeg lachend mijn armen om zijn middel. Niet veel later zaten we rond het kampvuurtje. Harry had een rooster op de korf gezet en probeerde er met goede bedoelingen een stukje vlees op te roosteren. Hij had geluk, of zijn stuk vlees viel door de rooster, het vuur in. Ik giechelde. Ik zat op een kussen, met drie dekens om me heen. Ik had mijn jas uit gedaan want dat is toch niet gezellig. "Ik denk dat we weer broodjes gaan eten", zei hij. Ik lachte. "Ach ik heb toch niet zoveel honger",zei ik, en net op dat moment, viel zijn stuk vlees in het vuur. Ik proestte het uit. "Hey, je lacht niet met andermans mislukkingen!", riep Harry gekwetst,"Door jou is Bert dood." Ik lachte harder. Hij had zijn stukje vlees Bert genoemd. Het was gieren geweest toen hij Bert op de rooster had gelegd. "Het spijt me Bert, hier eindigen onze wegen. Ik zal je missen... Maar geen nood, hier zal je het zeker ook naar je zin hebben", had hij gezegd en gewezen naar zijn buik. Ik keek hem gespeeld verontwaardigd aan. "Jij hebt hem anders wel in het vuur gegooid! Nu is hij levend verbrand, arme Bert. Je bent een moordenaar, Harry" Hij kwam naast me zitten en sloeg een deken om hem heen. "Haters gonna hate, fuck the haters", zei hij. Daarbij zette hij zijn hand in zijn zij en stak zijn vinger op. Ik lachte nog harder. Toen ik hem aankeek, keek hij uitdagend. "Ik denk dat ik echt de haters ga fucken." Ik schrok van zijn uitspraak en porde met een geschrokken glimlach in het vuur. Harry proestte het uit. "Je gezicht is goud waard. Je kijkt echt zo: ieuw gadver, dat is ongepast" Hij deed me na. Ik lachte luid. "Zo deed ik helemaal niet!", riep ik uit. Ik gaf hem een duwtje. Wat was het fijn om met Harry te spelen over zinloze dingen. Ik deed niets liever. Harry haalde de marshmallows tevoorschijn. "Ik heb deze middag echt genoeg van die broodjes gegeten, we eten wel marshmallows als avondeten, vind je dat erg? Ik kan natuurlijk ook een pizza laten brengen, maar ik denk niet dat die het helemaal naar het dak van dit gebouw komen leveren, dus dan moeten we weer helemaal naar beneden..." Ik schudde mijn hoofd. "Marshmallows zijn perfect." Hij glimlachte schattig. "Zeker? Ik wil niet dat je honger krijgt ofzo, nu Bert dood is." Ik giechelde. "Het is echt goed zo hoor Harry." Ik keek naar het vuur en voelde hoe de warmte mijn ogen bereikte. Het bleef even stil. Toen ik naar Harry keek, zag ik dat hij me aanstaarde met zo'n schattig lachje op zijn gezicht. Dat hij ooit eens eerder gedaan, toen ik hem voor het eerst sprak op het dak denk ik. Die blik herkende ik beter dan wat dan ook. "Wat is er?", fluisterde ik bijna. Hij keek nu ook naar het vuur en porde erin met een takje. "Gewoon. De manier hoe je mijn naam zegt is gewoon..." Hij schudde zijn hoofd, alsof hij het allemaal gewoon niet kon geloven. Ik glimlachte. "Hier", zei hij vervolgens en gaf me een stokje en een marshmallow. Ik stak het op het stokje en hield het boven het vuur. De marshmallow werd meteen wak. Harry volgde mijn voorbeeld. Ik wachtte tot de marshmallow bruin geroosterd was en stak hem toen in mijn mond. Snel liet ik hem weer uit mijn mond vallen. Ik hield mijn hand voor mijn mond. Shit dat was warm! Harry proestte het uit. Hij ging op zijn rug liggen. Altijd als hij lachte, legde hij zijn hand op zijn buik. Ik sloeg hem op zijn knie. "Geef me water Harry!", riep ik uit. Al lachend gaf hij de fles water. Het was een liter fles en hijzelf had er al van gedronken. Zonder nadenken zette ik het dop aan mijn mond en liet het koude water in mijn mond lopen. Ik stopte en keek Harry gespeeld boos aan. Hij lachte nog steeds. "Dat was echt smerig", zei hij. Ik raapte de vieze marshmallow op. Ik wilde hem eerst op Harry gooien, maar gooide hem toch de andere kant op. Lachend aten we de hele zak op. Tenslotte ging ik op mijn rug liggen en zuchtte luid. "Niet zo luid! Straks horen ze ons hierbinnen nog", zei Harry waarschuwend. "Het is al acht uur Harry." "En dan? Er zijn mensen die soms wél hard moeten werken Cecille, om hun brood te verdienen." Ik zuchtte weer luid. Harry sloeg me waarschuwend op mijn arm. Ik giechelde en riep veel te luid:"Ik heb veeeeel te veel gegeten." Harry sloeg nog harder op mijn arm. Ik lachte luid. Ik hield ervan om hem te pesten. Hij porde me weer. "Nee niet weer porren!", riep ik luid. Hij kroop naar me toe. "Dan gaan we maar direct naar het zoenen", zei hij zacht. Hij kroop op me en zoende me. Ik sloot vanzelf mijn ogen. Zoenen was zo geweldig. Ik kreeg even een rilling over mijn rug. Harry stopte en kwam recht. "Kom laten we in de tent gaan, het wordt echt ijskoud." Ik knikte. We legde alles veilig ver weg van het vuur zodat het niet in brand zou vliegen en gingen de tent in. Op de een of andere manier was het in de tent een ideale temperatuur. Harry deed meteen zijn kleren uit tot zijn ondergoed maar hield zijn tshirt aan. Hij sliep in zijn ondergoed. Dan deed hij wel een joggingbroek aan. Ik deed ook mijn kleren uit, iets meer beschamend dan hem, en keek in paniek om me heen, in mijn ondergoed. "H-Harry, ik heb geen pyjama..." Hij keek me aan en glimlachte lief. Hij deed zijn tshirt uit en gooide me die toe. Snel deed ik hem aan, en toen Harry zijn iPhone in de boxen stak, rook ik al de geur van de tshirt op. Hij draaide zich om en ik deed alsof er niks aan de hand was. Er speelde "free fallin" van John Mayer. Ik glimlachte. Dat was een van Harry's lievelingsliedjes. Hij kwam naar me toe en zoende me voorzichtig. Hij legde een hand op mijn wang. Die gleed verder tot in mijn nek en tot mijn middel. Hij voegde zijn tweede hand erbij en ging onder mijn tshirt. Zijn koude handen gleden over mijn buik en ik kreeg er rillingen van. En niet omdat zijn handen koud waren. Hij legde me neer en ging met zijn handen naar mijn borsten. Ik had mijn bh al uitgedaan. Ik verstijfde. Ik zag Daniel voor me. Maar ik wilde dit niet verpesten. Dus liet hem zijn gang gaan, ookal kwamen die akelige beelden weer voor mijn ogen. Het zweet brak me uit. Hij deed mijn tshirt uit, en ook het zijne. Hij kuste mijn hele lichaam, van mijn nek, voorbij mijn slipje, tot mijn benen. Ik kreeg weer rillingen, maar deze keer omdat ik bang was. Ik begon sneller te ademen. Hij ging naar mijn slipje en kuste alles er rond. Normaal gezien had ik hier zo van genoten, maar nu voelde ik me banger dan ik me ooit had gevoeld. Ik deed moeite om mijn tranen in te houden, maar er rolde al eentje over mijn wang. Harry merkte het niet. Toen pakte hij de rand van mijn slipje vast en ik piepte van de schrik. Harry keek op en zag dat er ondertussen al twee tranen rolden over mijn wangen. Snel kwam hij overeind en nam afstand. "I-is er iets? Heb je pijn?", zei hij geschrokken. Ik schudde mijn hoofd en snikte luid. Hij trok me overeind en pakte me in zijn stevige armen. "Deed ik iets verkeerd ofzo?" Ik schudde weer mijn hoofd en legde het huilend in mijn handen. Ik rolde me helemaal tegen Harry op met mijn knieën tegen mijn borst en ik begon me wat veiliger te voelen. Na even te snikken, haalde ik mijn gezicht weer tevoorschijn en veegde mijn natte wangen af. Harry sloeg een dekentje om me heen. Daarna wreef hij over mijn rug en keek me bezorgd aan. Ik keek naar mijn polsen, en zag dat die weer bloedden. "Fuck! Alles gaat mis, ALLES!", riep ik gefrustreerd uit. Ik snikte nog eens. Harry suste me en legde een zakdoekje op de wondes. Zijn ene hand bleef rusten op mijn rug. "Wil je me nu zeggen wat er aan de hand is? Die wondes op je polsen en je lichaam.. Zo mager.." Hij schudde zijn hoofd. "Ik maak me echt vreselijk zorgen Cecille, laat me je nu alsjeblieft helpen." Ik schudde mijn hoofd. "Je begrijpt het niet. Je gaat het niet begrijpen." Harry haalde zijn hand weg. "Dus je gaat me niks vertellen? Je hoort me te vertrouwen, je weet toch dat ik je niet ga beoordelen ofzo? Je bent me nu echt een uitleg verschuldigd, ik wil je helpen. Alsjeblieft." Ik haalde diep adem. Er zat niks anders op, anders was ik hem sowieso kwijt. Dus ik begon, over het nieuwsjaarfeestje. Dat ik teveel gedronken had, omdat ik altijd pech had bij die drankspelletjes. Ik lachte even door mijn tranen. "En toen was ik plots iedereen kwijt, tot ik Daniel zag staan. Ik ging naar hem toe en samen telden we af tot het nieuwe jaar. En toen plots, draaide iemand me om e-en..." Ik stopte even. Ik slikte met moeite. Harry zweeg. "En iemand kuste me en ik wist niet wie het was e-en toen zag ik dat het Daniel was." Ik keek naar Harry. Hij keek me uitdrukkingsloos aan. Ik wist niet of ik moest zeggen of ik Daniel daarna meteen terug had gekust of niet. Maar ik wilde helemaal eerlijk zijn. "En ik was echt zo dronken, dat ik hem meteen daarna nog eens zoende, gewoon omdat ik totaal niet wist waar ik mee bezig was. En toen ben ik weggegaan en ik heb hem die hele avond niet gezien." Harry keek me nog steeds zo aan. "En heb je één keer aan mij gedacht?", vroeg hij koel. Hij klonk gekwetst. Ik knikte hevig. "Ja ik heb aan je gedacht. Ik had zo graag gewild dat jij er was..." "Duidelijk niet", zei hij koud. Ik schrok van zijn stem. Ik negeerde het maar even en ging verder met het verhaal. Hij was nu al boos, hij zou het regelrecht met me uitmaken als hij de rest hoorde. Die gedachte maakte me zo bang, omdat ik me net zo goed voelde bij hem. Als hij er niet meer zou zijn, zou ik er snel ook niet meer zijn. Ik begon weer te huilen. "En toen kwam hij me halen om naar huis te gaan en we fietsten naar huis en hij deed heel aanhankelijk. E-en ik wist dat er iets niet klopte. Ik had hem gezoend omdat ik dronken was, niet omdat ik een relatie met hem wilde. Maar hij wilde dat duidelijk wel. Ik had niet meer aan die kus gedacht, laat staan aan hem. E-en hij raakte mijn kont aan toen we naar boven liepen e-en kuste me op mijn wang. Ma-ar ik was nog te dronken om me te verzetten. Ik dacht de hele tijd aan jou, ik wilde het niet, maar de alcohol hield me tegen om me te verzetten. En i-in mijn kamer, kuste hij me..." Ik stopte even om te snikken. "E-en hij deed mijn en zijn tshirt uit. En ik wilde he-et niet. E-en toen deed hij mijn bh uit..." Ik stopte omdat ik me heel misselijk voelde worden. Ik kokhalsde. Harry schrok en trok wit. "Gaat het? Moet je overgeven?" Ik schudde met mijn hoofd. De gedachten die nu in mijn hoofd tolden, maakte me helemaal gek. Ik wilde het niet, ik wilde het niet, ik wilde het niet. Ik ging zacht verder. "En toen hij mijn borsten wilde vastpakken, besefte ik het plots erg goed. E-en ik liep weg, e-en hij wilde me tegenhouden, maar toen sloeg ik hem, recht op zijn gezicht... E-en ik liep naar beneden, e-en... ik voelde me gebruikt en vies. Ik voel me nog steeds zo nu, e-en sindsdien heb ik niet meer met hem gepraat. I-ik heb bang van hem." Ik kneep hard in mijn handen. Ik voelde hoe de nagels in mijn vel sneden, hoe mijn woede steeg. Ik begon luider te praten van de opkomende woede. "Ik weet dat ik het weer heb verpest, zoals ik het altijd doe! Ik kan niets deftig doen, ik zorg alleen maar voor problemen! Ik ben een vieze, vuile hoer, die met haar eigen stiefbroer heeft gekust en ik ben gewoon een mislukkeling, ik hoor niet op deze wereld Harry!" Harry keek me geschrokken aan. Ik ademde snel van de woede. Maar toch stroomden er tranen over mijn wangen. Ik keek hem aan. Ik zag zijn witte gezicht. "Je verdient veel beter als een lelijke nietsnut zoals ik. Waarom maak je het niet uit? Ik heb je bedrógen Harry, wééral! Kom op, maak het uit!" Ik stond op en schreeuwde het uit. Harry leek bang van me te zijn. Hij durfde het waarschijnlijk niet uit te maken, met zo'n monster zoals ik. "Weet je wat? Ik zal het wel uitmaken, als jij het niet doet, jij hoort niet met iemand te zijn zoals ik! Jij bent Harry, lieve leuke Harry, en ik ben ík, lelijk domme stomme ik. Waarom maak je het niet uit Harry?!", krijste ik. Ik had bang van mezelf, ik walgde van mezelf. Ik was zo'n... agh, ik was zo'n stom mens! Ik barstte in snikken uit en liep de tent uit, met een deken rond mijn naakte lichaam heen geslagen. Ik huilde harder dan ik ooit had gedaan. Ik hoorde Harry de tent uitrennen, me achterna. Hij draaide me om. Ik werd hysterisch en probeerde me los te krijgen, maar Harry hield vol. "Laat me los Harry, je verdient beter!", riep ik uit,"Verkracht me niet, verkracht me niet..." Ik begon zacht te jammeren en kromp trillend in elkaar. Ik stopte met me te verzetten. Ik was mezelf niet meer. "Het is al goed, ik ga je niet verkrachten. En ik maak het ook niet uit", zei Harry zacht. Ik huilde weer. Hij sloeg beschermend stevig zijn armen om me heen. "Waarom niet? Waarom niet?", jammerde ik, "Ik ben niets waard." Harry suste me. "Dat ben je wel Cille." Ik schudde mijn hoofd. "Dat ben ik niet, ik ben een nietsnut." Harry pakte me stevig vast. "Stop Cecille, ik verlaat je echt niet." Die uitspraak deed me weer even tot bedaren komen. Ik huilde uit, in Harry zijn armen. Veilig.