Het was zeven uur 's avonds. Weer stond ik besluiteloos voor mijn kleerkast. Ik zuchtte en leunde tegen een deur van de kast. Ik sprong geschrokken op toen mijn kamerdeur openzwaaide en verborg me achter de kastdeur. Ik stond namelijk in mijn bh en slipje. Ik keek wie er binnenkwam. Het was Daniel. Hij begon zich al als een echte broer te gedragen, en dus ergerde ik me soms al aan hem. Ik keek hem zuur aan. "Kon je niet even kloppen? Ik sta me hier op te kleden ja!" Hij lachte ondeugend. Hij zag dat ik het meende en kwam al lachend de kamer verder binnen. "Ach kom op! We zijn nu toch broer en zus, niet? Die horen mekaar te kennen vanbinnen en vanbuiten." Hij gleed met zijn ogen langs mijn lichaam. De kast deur kon namelijk niet verder buigen dan dat ie nu al deed en dus had ik geen bedekking meer. Ik zocht gehaast naar een oude t-shirt of een handdoek maar niets lag binnen handbereik, dus gaf ik op. Hij had tenslotte gelijk, ik ging me niet telkens verstoppen als ik gewoon in mijn onderbroek en bh rondliep. Maar ik vond het wel ongepast dat hij me zo bekeek. Boos zei ik hem: "Hey, stop eens met kijken en heb eens manieren! Je bent wel mijn stiefbroer hé, niet een of andere vieze vent die meisjes nafluit." Hij grinnikte en draaide zich om. Hij boog zich over zijn valies die hij in de uiterste hoek van mijn kamer neer had gelegd. Hij negeerde mijn opmerking en vroeg even vriendelijk als ervoor:"Weet je niet wat je moet aandoen? Ik weet het eigenlijk ook niet, ik ben slecht in mijn eigen kleren kiezen." Ik knipperde verward met mijn ogen. Hij kon snel van stemming veranderen. Ik aarzelde en ging dan terug voor mijn kast staan. "Nee ik weet het niet", zei ik en ik draaide me om naar hem,"Moet ik je helpen met je outfit?" Hij keek op en glimlachte. Zijn ogen gleden niet een keer meer langs mijn lichaam en bleven hangen aan de mijne. Zo moet dat. Toen hij mijn lichaam zo bekeek, voelde ik me nogal ongemakkelijk. Hij knikte uiteindelijk. Ik bekeek zijn valies met kleren. Hij had zeker stijlvolle kleren, zijn vader kocht die voor hem. En James had zeker een mooie stijl. Ik twijfelde even maar koos toch voor een kleurrijkere sweatshirt en een donker jeansbroek. Hij keek me aan. "Moet ik jou misschien ook helpen? Of hoef je mijn hulp niet?" Hij lachte. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, help me maar. Ik weet echt niet wat aan te doen." Na erg kort kijken in mijn kast koos Daniel meteen voor een kort zwart kleedje. Ik lachte al hoofdschuddend. Hij keek verbaasd. "Wat? Dat is toch een mooi kleedje?" Ik knikte al lachend. "Ja zeker, dankje, ik wist gewoon dat je zoiets ging kiezen. Het ding is, ik ga niet graag echt uit in een kleedje. Want dan voel ik me niet op mijn gemak, ik doe dan altijd een broek aan. Dat had ik misschien eerder moeten vermelden." Hij knikte traag en hing het kleedje voorzichtig terug. Tenslotte koos hij voor een zwarte skinny jeans en een strak blauw pulletje, waar je letterlijk al je vormen in zag. Als je een buikje had, zag het er twee keer zo dik uit dan het werkelijk was. Ik kon het dus een tijdlang niet aandoen. Ik moet nu nog steeds mijn buik intrekken, maar het is al beter dan vroeger. We kleedden ons allebei om, ik in mijn kamer en Daniel was naar de badkamer vertrokken. Na wat make-up opgedaan te hebben en ook wat parfum, was ik er helemaal klaar voor. Ik koos mijn botjes met een hak en wachtte aan de deur op Daniel. Hij kwam de trap af en deed ook snel zijn sneakers aan. "Klaar?", vroeg hij glimlachend. Ik knikte. "Maaaam, we zijn weg he!", riep ik naar boven. Daniel opende de deur en we liepen naar buiten. Ik had mijn dikke jas aangedaan want het was best wel koud buiten. Er lag al geen sneeuw meer maar het vroor 's nachts wel nog altijd. Daniel had mijn fiets al gepakt. "Uh ik heb mijn fiets hier nog niet staan... Je zult bij me achterop moeten", zei hij tenslotte. Ik schudde hevig mijn hoofd. "Neenee, ik krijg pijn aan mijn billen door daar vanachter op te zitten. Ik fiets wel, jij zit." Hij trok zijn wenkbrauwen op en liet het fietsstuur beschuldigend los. "Oke oke, ga je gang. Maar ik ben geen meisje van 50kg, je zal wat moeite moeten doen." Ik rolde met mijn ogen. Loser, ik kon best wel met iemand achterop fietsen hoor. Maar na 10m sukkelen en waggelen op mijn fiets, stopte ik al lachend. Ik leunde op mijn stuur, al helemaal uitgeput. "Oké jij wint, ik zit wel achterop." Hij grinnikte en nam plaats op mijn zadel. Ik ging zo gemakkelijk mogelijk op het fietsenrekje zitten. Ik sloeg geschrokken mijn armen rond hem heen. Hij trapte nog maar een keer, of we waren al drie keer zover dan toen ik aan het fietsen was. De koude lucht sneed in mijn wangen en prikte in mijn ogen, maar ik genoot van de rit. Het uitzicht was rustig. De straatlantaarns die al een tijdje brandden, gaven een gezellig avondgevoel. Plots zag ik heel kleine sneeuwvlokken naar beneden darrelen. Ik wist niet of ik het nu verzon of niet, maar het gaf me een nog leuker gevoel. Toen verlieten we het rustige landschap; er was niemand anders in onze straten; en nam de drukte toe. Tieners, ouders met kinderen en oudere koppels begaven zich allemaal in het richting van het pleintje. Niet veel later stopten we aan het fietsenkot dat voorzien was voor fietsers. In dit deel van Londen fietsten iedereen, ookal was het ijskoud buiten. We stapten af en begaven ons richting het plein. Ik had met Anaïs en de vrienden van school afgesproken aan het oliebollenkraam. Het was er superdruk op het plein en de sfeer was fenomenaal. Je had een tent rechts in de hoek met verwarmers en zetels en stoelen waar je kon zitten. De bar was er ook en er stond een soort van piramide van champagneglazen in het midden van de tent. Dan had je een paar kraampjes en links vanvoor stond een groot podium waar lokale bandjes optraden. Ik glimlachte spontaan. Plots zag ik Anaïs en ze zwaaide hevig naar me. Ik liep naar haar toe en knuffelde haar. "Hey Cille!", riep June. Ik zwaaide naar haar, en de rest van de meisjes die er stonden. Ook Michael was er en keek op de een of andere manier erg zuur naar me. "Wie is dat naast je?", zei hij bitter,"je vriendje?" Hij trok zijn wenkbrauwen op. Ik fronste. Vanwaar kwam die haat opeens? Was hij jaloers? Nou daar was geen reden voor. Ik was heus niet samen met mijn stiefbroer. "Dit is Daniel, mijn stiefbroer", zei ik zo normaal mogelijk. Ik wierp Michael een triomfantelijke blik. Ha! Zo snel haal je me niet onderuit hoor. Michael keek weg. Daniel daarentegen lachte relaxed en had niet door dat Michaels opmerking over hem ging. "Hoi", zei hij en zwaaide naar iedereen. Ik stelde hem voor aan mijn vrienden en we besloten daarna met z'n allen iets te eten te gaan halen. Daniel liep eerst telkens naast me, maar naarmate de tijd vorderde, begon hij goed op te schieten met mijn vrienden. Met de jongens én de meisjes. Zij vonden hem vooral superknap en heel charmant. Anaïs kon weer niet zwijgen over hoe goed hij er weer uitzag. Ik wilde die twee echt koppelen. Spijtig genoeg leek Daniel niet zoveel interesse te hebben in Anaïs als zij in hem. Hij was heel erg vriendelijk enzo, maar er was geen vuur. Er was geen sprankel. Het was gewoon vriendschappelijk allemaal. Later in de avond, rond negen, besloten we om een cocktail te gaan halen. Er was een ruim aanbod. En voor we het wisten, begonnen mensen met gekke ideeën over gekke spelletjes en zaten we aan in een zetel drankspelletjes te spelen. We kregen zomaar shotjes, zonder onze ID te hoeven laten zien. Natuurlijk was ik na 5 glaasjes al heel erg aan het draaien. We besloten te stoppen omdat de avond nog zo vroeg was en begaven ons naar het podium. Zodra ik recht stond, viel ik bijna meteen al weer om. Ik schaterlachte. Shit, doe eens normaal Cecille, en stel je niet zo aan. Maar ik kon niet stoppen met lachen. Plots hielp iemand me overeind. Het was Michael. Hij had niet zoveel shotjes moeten drinken als ik. Pure pech had ik altijd bij die spelletjes. Ik sloeg een arm om hem heen en begon luidkeels mee te zingen met het liedje dat de band nu speelde. Michael glimlachte. Als ik teveel gedronken had, werd ik altijd te sociaal, en kreeg ik een zelfvertrouwenboost. Eigenlijk had ik dan gewoon teveel zelfvertrouwen. Voor ik het wist stond ik te knuffelen met een groep jongens, die ik nog nooit had gezien. Ik praatte en dansten even met hen en liep toen naar een andere jongen. Zo liep ik wat rond, en omhelsde af en toe iemand. Ik was mijn vrienden kwijtgeraakt. Shit! Paniek begon te stromen door mijn aderen. Ik begon als een gek rond te lopen en te roepen. Ik zuchtte en ging op de grond zitten, in het midden van het plein. GVD, waarom heb je nu toch zoveel gedronken Cecille! En jongen kwam naar me toe. "Kan ik je helpen Cecille?", zei hij en hij trok me overeind. Ik fronste. "Hoe ken jij mijn naam?", zei ik, in mijn hoofd op een perfect normale toon en helemaal niet met een dubbele tong. Geen idee of dat in werkelijkheid ook zo was. Hij lachte. "Dat heb je me daarnet verteld. Weet je nog?" Ik loog en knikte. Ik had nu geen tijd voor dit gedoe. Plots zag ik Daniel staan, met een paar jongens van mijn klas. Ik liep gewoon weg van de jongen en omhelsde Daniel toen ik bij hem aankwam. "Hieeeer ben je", riep ik uit. Hij glimlachte. "En hier ben jij! Ik zocht je, je was plots verdwenen. Is alles wel oke?" Ik knikte. Mijn ogen voelden al vermoeid aan. Ik schudde met mijn hoofd, ademde diep in en uit en glimlachte. Ik wilde nu gewoon genieten van mijn avond. Samen dansten we op de muziek van de band en dronken we af en toe nog een glaasje. Dat wilde ik niet echt, maar als het me werd voorgeschoteld, zei ik geen nee. Ik moest plots denken aan Harry, hoe graag ik met hem eens uit zou willen gaan en nieuwjaar zou willen vieren. Ik zuchtte en zette hem uit mijn hoofd. Laat ik nu maar gewoon plezier hebben, ik was tenslotte omringd met personen van wie ik enorm veel hield. De band stopte en zei door de microfoon: "Oke jongens, jullie zijn echt een geweldig publiek! Laten we samen aftellen tot het nieuwe jaar want het is nog maar 30 seconden!" Op het scherm achter de band op het podium verscheen een klok die aftelde tot het 12u was. Het was nog maar 20 seconden ondertussen. Alleen Daniel stond naast me. Ik zocht Anaïs en June maar ik vond ze niet. Ach ja, ik zal hen straks wel gelukkige nieuwjaar wensen. 10, 9, 8, 7. Samen telden we af. Ongelofelijk dat er alweer een jaar voorbij was gegaan. Ik kon het niet geloven... 6, 5, 4, 3, 2, 1. "GELUKKIG NIEUWJAAR!", riep de hele menigte uit, dat gevolgd werd door een luid gejuich. Ik sprong enthousiast op en neer, voor zover dat kon, toen een arm me met een ruk omdraaide. Terwijl sloot ik mijn ogen en toen ik ze weer open deed, keek ik op het gezicht van een persoon dat bangelijk dichtbij was. Ik voelde lippen op mijn lippen. Ik was iemand aan het zoenen! Spannend! Ik legde mijn hand op zijn wang en schuurde mijn lichaam tegen het zijne aan. Hij liet me los en keek me diep aan. Het was Daniel. Dat is nog spannender! Ik zoende hem opnieuw. Toen we weer klaarwaren, keek hij me geschrokken aan. Ik liep weg en kreeg Anaïs in het zicht. Ze ontving me met een stevige knuffel. "Gelukkig nieuwjaar zatlap!", riep ze uit. Ik lachte. Wow, dit was vaag. Alles wat er gebeurde leek wel een droom. Alsof ik het niet echt beleefde. Ugh alcohol... Samen dansten we tot het bijna drie uur 's nachts was. Ik dacht af en toe terug aan de zoen met Daniel en hoe meer ik nuchter werd, hoe meer het akelige gevoel in mijn buik toenam. Om tien na drie kwam Daniel me halen bij Anaïs. Ik nam afscheid en werd meegetrokken. "Wa-wat doe je?", vroeg ik hem strompelend toen hij zijn pas nog eens versnelde. Vanwaar die haast? "We moesten om drie uur thuis zijn", zei hij terwijl zijn hoofd naar voor bleef gericht. Hij pakte de fiets snel uit het rek en sprong erop. Ik sprong achterop, zo gecontroleerd mogelijk en klemde mijn armen rond Daniel, uit vrees dat ik er af zou vallen. Alles leek nog steeds te draaien. De alcohol werkte wel uit maar ik bleef nog wat licht in mijn hoofd. Ik besefte wel dat ik iets vreselijks had gedaan, namelijk gezoend met mijn stiefbroer. Daniel ontspande wel toen we eindelijk op de fiets zaten richting huis. Hij leek geen probleem te hebben met het idee dat we hadden gezoend en leek het zelfs leuk te vinden. Hij keek me liefdevol aan. Shit, wat had ik gedaan? En dat stomme wazige gevoel ging ook maar niet uit mijn hoofd. Toen we aankwamen, zette Daniel de fiets weg en legde zijn arm rond mijn middel. Wat was dit? Stijfjes liep ik mee naar binnen. We liepen meteen naar boven, waarbij hij, toen hij achter me op de trap liep, mijn kont aanraakte. Wat? Dit is niet goed, maar ik was te moe om iets te zeggen of om me te verzetten. Hij liet me voor in de kamer en sloot de deur. Plots voelde ik armen rond mijn middel. Zijn hoofd lag op mijn schouder. Hij draaide me om en zoende me. Vervolgens zoende hij mijn nek. Het lichte gevoel was aan het verdwijnen, maar het overheerste nog steeds. Hij trok mijn tshirt uit en de zijne. Doe iets Cecille, doe iets! De alcohol begon nog meer af te nemen en de afgrijsing nam toe. Gvd, ik moest hier weg. Net toen ik dat besefte, had hij mijn bh uit gedaan en mijn borsten in zijn handen genomen. Een rilling van afgrijsing liep door mijn lichaam. Mijn stiefbroer probeerd zowaar met me naar bed te gaan. Ik kreeg kotsneigingen. Ik sloeg boos zijn armen van me af en bedekte snel mijn boezem. Ik graaide mijn tshirt van de grond en liep naar mijn kamerdeur. Hij pakte mijn arm vast om me tegen te houden. Ik draaide me met een ruk om en sloeg hem recht in zijn gezicht. De alcohol begon nu helemaal uit te werken. Zelf had hij ook enorm veel gedronken. Ik hoop maar dat hij niet wist waar hij mee bezig was. Ik was helemaal gedegouteerd van hem én mezelf. Ik liep de kamer uit en sloot de kamerdeur met een klap. Ik liep naar benenden naar de living waar ik op de zetel ging liggen. Ik hoopte maar dat hij me niet ging volgen. Bang lag ik tien minuten opgerold in de zetel. Toen ik bijna zeker was dat hij niet meer ging komen, dacht ik aan wat er net gebeurd was. Het was degoutant en ik kreeg er constant rillingen van. Ik wilde er niet aan terug denken. Toen dacht ik aan Harry. Nu had ik hem bedrogen, met Daniel. Ik voelde me niet goed worden. Ik was een slecht mens. Zachtjes begon ik te huilen. Ik nam een dekentje en rolde me nog meer op in bolletje. Al snikkend viel ik in slaap.
JE LEEST
Waves (ft. Harry Styles 1D)
FanfictionIk schoot opgewonden recht en net als ik wil beginnen lachen om hun geschrokken gezichten, maken die gezichten me doodstil. Vier geschrokken ogen keken me aan, bang en angstig, en de mijne schoten van de ene naar de andere. Wacht eens even. Het bloe...