Waves (ft. Harry Styles 1D)

34. Pre-nye

Mijn ogen rustten op het plafond. Er vormde allemaal kleine kleurrijke vlekjes voor mijn ogen. Ik knipperde. Dat gebeurt altijd als je in het donker kijkt. Bij mij toch. Ik draaide me op mijn zij en ontmoette het gestalte dat naast me lag. Daniel. Het was de nacht van 30 december op 31 december. We hadden met de familie samen kerstmis gevierd en sindsdien verbleven de nieuwe leden bij ons. Gewoon, voor de gezelligheid. En ik moest toegeven, het was best gezellig. Ik begon stilaan van deze mensen te houden. James was een toffe man en hij maakte mijn moeder geluk
Aria was superlief en schattig en het soort zusje dat ik al mijn hele leven wilde en Daniel, nou ja, was Daniel. Ik hield van Daniel. Hij was zo aardig en grappig en hij was als een soort beste vriend voor me geworden, op erg korte tijd. Hij voelde niet echt aan als een broer. We hadden nooit ruzie. Het was gewoon altijd tof met hem en hij leek mij ook leuk te vinden. De laatste dagen waren dus erg fijn geweest met deze nieuwe familieleden. Morgen was het new years eve, en Daniel had gevraagd of we samen iets zouden gaan doen die avond. Ik mocht voor het eerst uitgaan op nieuwjaarsavond, en daar had ik echt zin in. Heel veel mensen van mijn school kwamen samen in een park, waar er altijd vanalles te doen was voor nieuwjaar en ik was van plan om met een paar vrienden daar naartoe te gaan. Het was er supergezellig. En natuurlijk mocht Daniel mee, hij was een toffe jongen. En Anaïs zou het vast en zeker ook wel leuk vinden. Ze had hem een keer kort gezien en sindsdien kon ze niet meer zwijgen over hem. "En, was Daniel weer bij jullie? Hoe ging het met hem? Is hij nog steeds single? Wat droeg hij vandaag? Weer die sexy witte tshirt?" Soms werd ik er knettergek van. Ik moest wel toegeven, Daniel is een erg mooie jongen. Een heel erg mooie jongen. Dus ik snapte haar wel. Ik glimlachte. Zelfs als hij sliep, zag hij eruit als een engel. Ik staarde naar hem. Plots kreunde hij zachtjes. Hij opende langzaam zijn ogen. Ik glimlachte harder. Ik lag nog geen 10cm van hem verwijderd. Hij zag mijn glimlach en lachte terug. "Wat zit je naar me te staren? Is het al ochtend?" Hij draaide zich om en keek naar de klok. Het was nog maar 4u 's nachts. Kreunend draaide hij zich weer naar mij. "Kan je niet slapen?", vroeg hij fluisterend. Ik schudde mijn hoofd. "Ik moet steeds aan vanalles denken", antwoordde ik. Hij ging iets rechter zitten. "Nou vertel." Ik keek hem verbaasd aan. "Wil je niet verder slapen? Ik bedoel, het is 4u 's nachts, we kunnen morgen ook wel praten", zei ik. Hij schudde zijn hoofd. "Nee ik ben niet moe. En als jij niet kunt slapen, zou het waarschijnlijk heel onbeschoft zijn om gewoon zelf te gaan slapen." Hij lachte naar me. Ik zou het waarschijnlijk niet fijn vinden als hij gewoon weer ging slapen, maar nu voelde ik me schuldig. Hij had duidelijk donkere kringen onder zijn ogen. "Het is echt oke", zei ik,"je bent duidelijk moe. Ga maar slapen, we hebben morgen een zware dag voor de boeg." Hij grinnikte als antwoord. "Echt Cille, vertel wat er door je hoofd spookt. Zo makkelijk kom je niet van me af." Hij bleef gewoon rechtop zitten. Ik lachte en zuchtte. Dan zat er niets anders op dan maar met hem te praten. Ik zou hem nu toch niet meer van gedachte kunnen veranderen. "Wel, het is gewoon... Eigenlijk ben ik gewoon aan het denken aan morgen en hoeveel zin ik er in heb. Ik voel nu gewoon al dat die dag zo voorbij gaat vliegen." Zijn glimlach werd harder zichtbaar, voor zover dat kon in mijn donkere slaapkamer. "Ik heb er ook zin in. Ik kan niet wachten." Ik grinnikte. Daniel was helemaal van Noord-Engeland hierheen verhuisd omdat zijn vader niet in dezelfde leefomgeving wilde leven waar hij ooit samen met zijn vrouw gelukkig was. Hij wilde op een andere plek opnieuw beginnen en daar verder gaan met zijn leven. Natuurlijk begreep Daniel dat wel maar hij moest daarom wel alles achterlaten. Alles wat hij liefhad, de plek waar hij opgroeide en gelukkig was, de plek die voor hem veilig was en waar hij beter met zijn leven kon verder gaan na de dood van zijn moeder. Leren omgaan met die vreselijke situatie moest heel erg zwaar geweest zijn, en dan werd hij ook nog eens uit zijn veilige, rustgevende leefomgeving getrokken naar het drukke Londen, omdat zijn vader net het omgekeerde van zijn zoon wilde: zo ver mogelijk van de plaats vandaan zijn waar hij een leven had met zijn vrouw. James is toen echt egoïstisch geweest. En ik weet dat Daniel het er moeilijk mee had, omdat hij me dat had verteld. Hij moest dus hier helemaal opnieuw beginnen, in een nieuwe school met nieuwe mensen. Hij had zijn eigen vrienden een beetje moeten achterlaten. Ik vond het erg, maar hij leek zich prima aan te passen. Hij fronste. "Is dat alles? Niets meer dat op je lever ligt?" Ik keek peinzend. Ik lag niet alleen daarom wakker. Doordat de nieuwe leden al een lange tijd bij ons woonden, had ik nooit de tijd gehad om met Harry te skypen. En ik miste hem enorm. Ik wilde hem in mijn armen, en hem zoenen. En zo dacht ik dan ook meteen aan die avond, toen ik voor het eerst met Harry had geslapen. Toen ik voor het eerst überhaupt met iemand naar bed was geweest. Het was een geweldig gevoel... Toch schudde ik met mijn hoofd. Dat hoefde hij niet te weten, en mocht hij trouwens ook niet weten. Hij glimlachte. Ik geeuwde en rekte me uit. "Wel, ik denk dat ik nu maar eens echt ga proberen slapen", zei ik terwijl ik me dieper opkrolde in het deken. Daniel grinnikte. "Dan ga ik ook maar slapen. Tot morgen", antwoordde hij en hij draaide met zijn rug naar me om. "Slaapwel", mompelde ik nog. Ik kreeg de woorden amper over mijn lippen omdat de slaap me plots heel snel te pakken had. In geen minuut tijd werd ik opgezogen in mijn droomwereld.

Ik voelde zijn hand glijden langs mijn middel. Het gleed langs mijn borsten naar mijn billen. Daar bleef zijn hand hangen en trok me zo dichter tegen hem aan. Ik voelde zijn borstkas en buikspieren tegen mijn buik en ik haalde diep adem. Mijn hand gleed door zijn haar langs zijn nek. Ik keek hem diep aan en kuste hem hard. Ik zag hoe hij zijn ogen sloot. Ik voelde zijn adem uit zijn neus op mijn huid. Ik voelde zijn tong. Zijn andere hand plaatste zich naast de eerste en kneep in mijn billen. Ik wreef mijn lichaam langs het zijne op en neer. Ik voelde hoe zijn ding stilaan hard werd. En ik voelde dat ik geiler werd. Hij deed mijn bh uit en pakte mijn borsten stevig in zijn handen, waardoor ik kreunde door het zoenen heen. Hij duwde me tegen de muur achter me, en wreef zijn lichaam stevig tegen me aan. Hij scheurde mijn slipje van me af, wat eigenlijk onmogelijk is, aangezien mijn slipjes nooit scheuren. Je moet al heel hard kunnen trekken om het kapot te scheuren, en hoe hij het eraf trok, leek het net papier. Ik scheurde, net als hij deed, zijn "papieren" onderbroek van hem af en zag hoe stijf hij was. Hij wilde net bij me binnengaan toen ik plots merkte hoe zijn huid plots groen kleurde. Wat?! Ik keek geschrokken op naar hem en zag dat ook zijn gezicht van kleur was veranderd. Ik schreeuwde het uit. Zijn gezicht vervormde helemaal tot hij er uitzag als een angstaanjagend monster. Wat gebeurt er in hemelsnaam?! Hij torende plots meters boven me uit. Ik gilde van angst. Daar stond ik dan, in mijn blootje, voor een naakt monster, dat eigenlijk mijn vriendje was. "Kom hier Cille, ik ben helemaal geil", gromde het beest. Ik liep gillend weg maar plots begon de kamer te draaien. Ik viel tegen de muur. Alles was wit, ik kon de muur niet meer onderscheiden van de grond. Alles begon nog harder te tollen en ik sloeg met een harde snelheid ergens tegenaan. Alles werd zwart.

Ik schrok wakker. Ik stond in het zweet en keek hard ademend rond in mijn kamer. Oh god, het was maar een droom. Het beeld van Harry die in een beest was veranderd, kreeg ik niet meer van mijn netvlies. Mijn eerste keer was zo'n mooie nacht geweest, waarom kreeg ik er dan nachtmerries over? Ik had de uren erna me wel zorgen gemaakt. Misschien was ik te snel gegaan. Misschien had ik nog best even gewacht. Misschien heb ik het alleen gedaan voor Harry en niet voor mezelf. En misschien was die angst die ik toen had gevoeld nu teruggekomen in mijn droom. Ik plofte uitgeput terug neer in mijn kussen. De deur zwaaide snel open. Het was mijn moeder, die Aria op haar arm droeg. "Is alles oke schat? Ik hoorde je schreeuwen, en het was geen schreeuw wanneer je een spin ziet ofzo." Ik glimlachte flauwtjes. Mijn moeders gezicht keek me medelevend aan. "Had je een nachtmerrie?", vroeg ze zacht. Ik knikte. Ze kwam naar me toe en ging op mijn bed zitten. Aria sprong van haar arm en ging op mijn benen zitten. "Is alles goed nu? Wil je erover praten?", zei ze en ze wreef ongerust de natte haren uit mijn gezicht. Ik had vroeger een fase gehad waar ik elke nacht schreeuwend wakker werd van de nachtmerries. Toen was ik zes jaar, na de dood van mijn vader. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad en daarom was ze waarschijnlijk nu zo ongerust. "Het is niks mama, gewoon een kleine nachtmerrie. Ik ben oke", zei ik om haar gerust te stellen. Ze glimlachte gerustgesteld terug. Plots verscheen ook Daniel in mijn deuropening. "Is alles oke?", vroeg hij lief. Ik knikte. "Ga je dan maar douchen en klaarmaken. We gaan deze middag samen lunchen en dan kunnen jullie deze avond weg", zei mijn moeder tenslotte. Ze nam Aria weer mee en verliet de kamer. Ik glimlachte naar Daniel, hij stond daar nog steeds alsof hij niet goed wist of hij in de kamer mocht komen of niet. "Ik ga me maar klaarmaken", zei ik en ik sprong uit bed. Ik deed geen te mooie kleren aan, vanavond zou ik mijn best doen qua kledij. Op geen mum van tijd was ik klaar en vertrokken we naar het restaurant. Het was een gezellige bar waar je ook kon eten. Ik bestelde een broodje kip. Het leek een simpel broodje, maar het was overheerlijk klaargemaakt. Het was echt een supergezellige lunch. Ik zou eigenlijk niet weten of ik nog zonder deze mensen zou willen leven.