Waves (ft. Harry Styles 1D)

30. Family

De dag was aangebroken. De dag van het etentje. Ik wilde er goed uitzien, een goede indruk maken op James en zijn kinderen Daniel en Aria. Vooral op Daniel dan. Ik zuchtte geïrriteerd, ik keek hier zo tegen op. Eerst wilde ik me kleden als een holbewoner, om mijn moeder belachelijk te maken én duidelijk te maken dat ik er helemaal niet wilde zijn. Maar dat kon ik niet, mam is al in een lange tijd niet meer zo gelukkig geweest met een man sinds het ongeluk van mijn vader. En dat ging ik echt niet kapot maken. Dus deed ik mijn best om ervan te genieten, om m'n beste beentje voor te zetten. Maar dat betekende niet dat ik er echt zin in had. Ik zag er vanbuiten wel blij en goedgekleed uit, maar vanbinnen voelde mijn maag aan dat ik er echt geen zin had. Het is net als een potje yoghurt, het zit er best oke uit, tot je ervan proeft en beseft dat het overtijd is. Oke nee, dat is geen goede vergelijking. Wat maakt het ook uit? Ik draaide me om van mijn spiegel en keek naar Anaïs, die op mijn tapijt zat. Ze keek op van haar gsm en opende haar ogen wijder. "Wauw, staat je goed", zei ze, waarmee ze mijn blauw kleedje bedoelde. Het was een bustier kleedje, dus zonder bandjes, met een paar glinsterende steentjes op. Het kleedje was niet van zijde of van een andere dure stof, maar gewoon van tshirt stof. Het was comfortabel en het zag er ook gekleed uit dus perfect voor deze dag. Ik ging naast haar op de grond zitten. Ik had haar gebeld om haar te vertellen over vandaag en ze was meteen hier naartoe gekomen. Ze wist dat ik het er moeilijk mee had. Ik was blij dat ze er was, dat alles goed was tussen ons. We hadden samen een muziekbandje, maar we hadden er al lang niet meer iets voor gedaan, dus vonden we dit een goede gelegenheid om nog eens samen muziek te maken. Dan kon ik mijn gedachten ook even verzetten voor het diner. Ik pakte mijn gitaar en zij de hare. Ze kon beter spelen als ik, het was fascinerend om te zien hoe ze speelde. Ze speelde zacht en verzorgend, alsof ze de snaren van een zijdedraadje waren gemaakt, alsof ze de gitaar niet pijn wilde doen, alsof ze ze strelden. En toch klonk het duidelijk en krachtig. Ze begon met spelen, een liedje dat we samen hadden geschreven, en ik viel bij haar in. Ik was de zangeres, Anaïs zelf was er niet echt in geïnteresseerd. Ze hield het liefst van instrumenten, zoals gitaar en piano. Samen speelde we het liedje, genaamd "firestone". Het maakte me rustig. Ze stopte met spelen en keek me peinzend aan. "We zouden nog eens een nieuw liedje moeten maken", zei ze terwijl ze een moeilijk stukje op haar gitaar speelde. Ik knikte peinzend. We waren nog niet zo lang samen in een band, pas sinds een paar weken voor het concert van afgelopen zomer. We hadden toen in een korte tijd drie liedjes geschreven, en toen hebben we er niet meer zoveel aan gedaan. "We moeten iets doen waardoor ze ons gaan ontdekken, zodat we bij clubs en kleine festivals kunnen optreden!", riep Anaïs uit. Ik knikte hevig. "Anders zetten we filmpjes op YouTube?" Ik zag Anaïs knikken. "Ja, en misschien kunnen we vragen aan een paar clubs of restaurants ofzo of ze misschien nog mensen zoeken die willen optreden?" Ik knikte weer heftig. "Misschien hebben we nog een drummer nodig of nog iemand die nog een instrument speelt", zei ik en we keken peinzend voor ons uit. Mijn mam verstoorde het door op de deur te kloppen. "Liefje", zei ze van de andere kant van de muur,"we vertrekken zo, kom je?" Ik stond op en keek nog snel eens in de spiegel. Ik had wat make-up op en ik moest toegeven dat ik er verfrissend uit zag. Anaïs stond ook op en gaf me een knuffel. "Je overleeft het wel, veel geluk, en laat die Daniel maar is zien hoe mooi je bent." Ik knuffelde haar terug en mompelde een dankje. Ik deed de deur open en ging naar benenden, en liet Anaïs uit. Ze keek me nog een keer bemoedigend aan voor ze haar fiets pakte en wegreed. Ik kwam weer naar binnen en liep naar de keuken, waar mijn mama stond te wachten op me. Ik had mijn hakken al aangedaan, mooie hoge zwarte schoenen, die ik niet zo vaak aandeed, maar waar ik wel van hield. Mijn haar had lichte krullen en viel als lange, blonde slierten langs mijn gezicht, tot op mijn middel. Het kleedje omlijstte mijn lichaam tot midden mijn dijbeen en mijn benen glansden van de bodylotion die ik erop had gesmeerd. Mijn benen leken immens door de hakken en het kleedje. Mijn nagels waren keurig gelakt en ik had kleine diamanten oorbellen aan. En natuurlijk hing Harry's kettinkje in mijn decolleté, dat perfect paste bij de kleur van het kleedje. Mijn moeders ogen wijdde zicht toen ze me zag. Ze kwam naar me toe en gaf me een knuffel. Verbaasd knuffelde ik haar terug. Ze keek me aan en had tranen in haar ogen. "Je zit er prachtig uit, bedankt dat je zoveel moeite voor me doet." Ik lachte zachtjes. "Mam, niet huilen ajb, straks loopt je mascara nog uit." ze glimlachte ook en knikte. "Natuurlijk, kom op, we vertrekken mijn prinses." Ik volgde haar naar de auto en stapte in. De muziek sprong aan en ik probeerde me te ontspannen. We reden richting het restaurant, dat niet ver rijden was. Na 20 minuten kwamen we aan bij 'Resto d'Or', dat er heel erg chique uitzag. Met tegenzin stapte ik uit de auto en volgde mijn moeder, die snel liep op haar 15 cm hoge hakken. Ik had moeite om haar bij te houden, en mijn hakken waren nog geen 10 cm hoog. Nou, op het randje van 10 cm. We opende de deur en een vlaag van heerlijke geuren en zachte muziek kwam me tegemoet. Het zag er best gezellig uit, niet te kitcherig. Er liep een ober voorbij, met vele borden eten op, die er ongelofelijk fantastisch uitzagen. Ik merkte op dat ik honger had. Ik keek rond en zag dat mijn moeder op een groepje van drie personen afliep. Ze gaf hen allemaal een kus, inclusief het kleine meisje dat amper tot haar middel kwam. Dat moet Aria zijn. Ik liep aarzelend naar hen toe. "En dit is mijn dochter, Cecille. Cille lieverd, dit zijn Daniel en Aria. En James natuurlijk." Ik gaf James een hand. Aria keek me schattig aan en ik glimlachte naar haar. Daniel zag ik niet meteen, hij stond achter zijn vader en hij had zijn hoofd gebogen, waarschijnlijk over zijn gsm. Of zijn iPhone die hij waarschijnlijk had gekregen van zijn vader. Verwend nest. "Worden wij zusjes?", zei iemand met een schel, klein meisjesstemmetje. Aria keek me met grote ogen aan. Ik glimlachte weer. "Misschien binnenkort." Ze kreeg een grote glimlach op haar gezicht en haar oogjes glinsterden. "Jeeeeej!!!!", riep ze uit en knuffelde mijn been. Ik legde overweldigend mijn hand op haar rug. Mijn moeder en James lachte vol liefde naar ons. Ze zijn waarschijnlijk ongelofelijk blij dat we al zo goed kunnen opschieten met elkaar. Daniel daarintegen had niet eens het fatsoen om eens gedag te zeggen. Plots draaide James zich weg en kwam Daniel tevoorschijn. Hij stak zijn gsm in zijn broekzak en zijn ogen bereikte de mijne. Ik moet moeite doen om mijn mond toe te houden toen hij glimlachte naar me. Hij kwam naar me toe en stak zijn hand uit. "Hallo nieuw stiefzusje." Holy shit.