Waves (ft. Harry Styles 1D)

7. After

Zo levensloos als wat, slenterde ik het hotel uit. Ik groette vaag de hotelbediende. Ik stapte de koele maar warme nacht in. Een fris briesje streek door mijn tshirt en haren. Het deed me goed. Ik voelde plots ook de plekken waar ik had gezweet, mijn oksels waren het ergst. So what, het boeide me niet. De beste avond van mijn leven was voorbij en daar viel niets aan te doen. Elke keer dat die zin door mijn hoofd raasde, kreeg ik een steek van spijt. Tranen waren er niet meer, ik was van triest naar down overgegaan. Ik stapte verder, de grotere straat op. Ik wist waar mijn hotel was maar ik nam een langere weg. Anders moest ik door kleine, enge straatjes en ik moest nog even alleen zijn. Ik overdacht mijn dag, hoe erg ik was veranderd vanaf het begin tot het einde. Ik was eerste een gekke fan van Harry, ik fantaseerde overdag vanalles over hem, en nu, nu had ik met hem gepraat op een dak, met hem gedanst, gelachen, zijn hotelsuite gezien en het belangrijkste van al: hem gezoend. Als ik eraan dacht, werd ik overspoeld door twee totaal verschillende gevoelens: verliefdheid en spijt, omdat het voorbij was. Maar mijn verliefdheid was groter en ik was even niet meer zo down. Ik dacht aan zijn gefluister in mijn oor, zijn dichte nabijheid, zijn adem op mijn gezicht, zijn geur, zijn lippen op de mijne... Alles was er perfect aan, zo had ik mijn eerste kus perfect kunnen voorstellen. Ik kwam dichter bij het hotel van mij en Anaïs. Ik had zin om terug te lopen naar dat van Harry, maar dat ging niet. Ik checkte mijn gsm. Ik had volgens mijn leugen bijna 3u op de wc gezeten. Dat was heel erg lang, maar ik had ook geen bericht gekregen van Anaïs, dus was het geen probleem. Ik bemerkte plots ook dat ik de bandana van Harry nog in mijn hand had. Misschien had Harry hem nodig morgen... Ik kreeg bijna een reden om terug te gaan, maar ik wilde de bandana eigenlijk niet kwijt. Hij zal er wel een paar hebben. Ik stapte het hotel binnen. Ik werd begroet door de man achter de balie. Ik groette hem terug, hij was superaardig. Ik kende hem van een vorige keer dat ik er bleef slapen. Ik was er eigenlijk al vaak geweest. Ik stapte de trap op. Ik herbeleefde de kus telkens weer opnieuw in mijn hoofd. Ik voelde zijn lippen zo nog op de mijne, zijdezacht... Ik deed de deur zo zacht mogelijk open. Ik zag Anaïs slapen in het bed. Ik glipte zo stil mogelijk naar binnen. Ik deed vliegensvlug mijn pyjama aan: mijn one direction tshirt. Ik hield hem gewoon aan. Ik hield de bandana vast. Ik ging in bed liggen, naast Anaïs. Het was al laat en ik was best moe, maar slapen ging moeilijk. Uiteindelijk viel ik een diepe, lange, droomloze slaap, met de bandana in mijn greep.