Waves (ft. Harry Styles 1D)

41. Out of this world

Ik zwaaide nog een keer naar Harry en ging toen mijn huis binnen. Ik zuchtte verliefd. Wat een nacht. En wat een dag. Ik dacht terug aan mijn uitbarsting en fronste. Ik was echt helemaal door het lint gegaan, ik was de controle kwijt geweest over mezelf. Echt verschrikkelijk als ik er aan terugdacht, ik schaamde me ervoor. Gelukkig begreep Harry me helemaal, hij was helemaal niet boos geweest! Nou eerst wel, en zijn koude blik gaf me nog steeds rillingen. Maar de nacht die daarop had gevolgd, had dat weer goed gemaakt. En ik was ook nog is af van die seks-angst. Ik giechelde zachtjes. Deze ochtend waren we, zonder alles op te ruimen, langs Harry's moeder Anne en zijn stiefvader Robin gegaan. Hij had het zijn moeder beloofd en aangezien hij later deze dag een interview had in verband met hun tour die binnenkort startte, was dat het perfecte moment. Ik had zijn familie al eens eerder ontmoet en net als toen werd ik met open armen ontvangen. Anne vond het geweldig dat ik niet zo'n beroemdheid was als Harry's andere vriendinnen, maar ze zei telkens dat als ik ook beroemd was, ze me nog steeds een heel leuk meisje vond. Het was echt een reuze lieve vrouw. Ook Robin deed aardig en Gemma was ook superlief voor me. Zij was natuurlijk nog ouder dan mij dan Harry al was, en toch kon ik goed met haar overweg. Ze was niet mijn allerbeste vriendin, maar je kon wel goed met haar praten. Ze knuffelde me toen ik de deur binnenkwam. "Hey Cecille! Wat leuk dat jullie op bezoek komen, ik miste je al broer." Harry lachte en knuffelde ook zijn zus. Ze waren zo lief tegen elkaar, kon ik maar terug die band hebben met Daniel, net als voor hét gebeurde. Anne zette thee voor ons en we praatten gezellig tot in de middag. Daarna waren we terug met de auto naar mijn huis gereden, via kleine straatjes, zodat niemand ons zou zien. Ik vond het nog steeds gek dat niemand ons door had. Ik bedoel, ze hadden altijd meteen door als Harry maar gewoon met vriendinnen omging, en daar had hij niet eens altijd een relatie mee. Wij zijn al bijna 1 jaar samen en niemand heeft ook maar iets door. Nou, behalve die ene eerste keer op het dak, maar daar praatte nu niemand meer over. Ik glimlachte. Des te beter dat niemand het door had! Dan kon ik rustig mijn school afmaken, zonder dat mensen me zouden bekijken of anders tegen me zouden doen. Ik wilde het gewoon zoals elk normaal mens afronden. Als Cecille, niet als het vriendinnetje van Harry Styles. Ik deed mijn schoenen uit en hing mijn jas aan de kapstok in de vestiaire. Nu moest ik het ook nog goedmaken met mijn familie. Ik zou niet meer zo op mijn kamer zitten, dat was voorbij. Alles zou niet in een keer weggaan, maar stapje voor stapje zal ik weer de oude worden, maar dan met meer zelfvertrouwen. Toen ik mijn mama had ge-sms't dat ik bij een vriendin ging slapen, terwijl ik eigenlijk bij Harry was natuurlijk, had ze super enthousiast gereageerd. Ze was waarschijnlijk blij dat ik eindelijk het huis uitkwam. Toen ik de hoek omging richting de keuken, zag ik mijn hele familie gezellig aan tafel zitten. Mijn moeder keek op en glimlachte dolgelukkig. "Dag schat!", zei ze overenthousiast. Ik giechelde en gaf haar een zoen. "We hebben een taart voor je gekocht." Ik keek haar vragend aan. Ik was toch niet jarig ofzo? Misschien was ik door de ellende vergeten dat ik jarig was... "Waarom?", vroeg ik verward. "Gewoon zomaar, omdat we van je houden", zei James. Het maakte me helemaal warm vanbinnen. Ik gaf James ook een kus en lachte naar Aria. Ook naar Daniel keek ik even en glimlachte. Verbaasd lachte hij terug. "Bedankt, dat is echt superlief." Samen aten we taart, het was een namiddag die ik nooit zou vergeten. Na het eten, liep ik naar mijn kamer om even op mijn gitaar te spelen. Ik kreeg een sms'je. Hey babe, kom je volgende week mee naar Eleanor's verjaardagsfeestje? Als je dat ziet zitten natuurlijk x H. Ik fronste. Zouden ze dan niet doorhebben dat ik zijn vriendin was? Ik kon me natuurlijk ook gewoon voordoen als een vriendin van Eleanor, wat niet gelogen was. En dan zou ik Anaïs meenemen en dan zouden we ons samen opmaken, net zoals vroeger. Ik moest haar nog bellen en uitleggen waarom ik haar zo had ontweken. Ik stuurde een sms naar haar dat het me speet voor mijn gedrag en keek naar mijn polsen. De littekens waren nog goed zichtbaar, ookal had Harry er zakdoekjes rond gewikkeld, net als een verband. Ik ontsmette ze snel, en hoopte dat de littekens zouden weggaan. Ik zou proberen me nooit meer te snijden, ookal zou dat moeilijk worden. Gelukkig deed ik het nog niet zo lang. Ik smste ook Harry terug: Ik wil graag maar we zullen niet samen gaan, anders hebben ze iets door. We zien elkaar binnen dan wel, ik neem Anaïs mee oke? X. Ik glimlachte. Geschrokken keek ik op toen iemand de deur op een kier opende. Daniel keek beschaamd naar de grond. "Mag ik binnenkomen?", vroeg hij zacht. Natuurlijk, wilde ik zeggen, maar besefte toen dat het allemaal gebeurde op de plek waar ik nu stond. Het zweet brak me uit. "U-uhm, is het goed als je daar blijft staan?", zei ik en wendden mijn ogen af. Zachtjes respecteerde hij mijn vraag. "Ik wil dat alles weer normaal wordt Cille." Ik draaide me om met mijn rug naar hem en keek uit het raam over onze middelgrote tuin. Mijn bed stond voor me en ik zag mijn paardenknuffeltje onder mijn deken uit piepen. Glimlachend pakte ik het op en speelde met zijn grote, glazen ogen. Ik weet nog dat ik samen met mijn papa naar de London Zoo was geweest toen ik 4 was ofzo en ik meteen viel op dit paardje vanwege zijn grote oogjes. Het maakte het beestje superschattig. Uiteindelijk had mijn vader hem voor me gekocht en sindsdien sliep ik thuis elke nacht met hem. "Cecille?", vroeg Daniel. Daarnet, door een moment van vreugde door de taart en Harry, wilde ik het meteen goedmaken met Daniel. Maar nu leek het plots moeilijker dan de grootste berg van de wereld beklimmen. En op de een of andere manier irriteerde zijn stem en liefelijkheid me. "Zo makkelijk gaat dat niet", zei ik koud. Ik keek weer naar buiten en hoorde dat hij met zijn hand door zijn haar ging. "Ik moet je iets vertellen, maar je gaat me niet geloven, dus kom maandag na school naar het maisveldje hier verder in de straat." Ik richtte mijn aandacht weer op het paardje. Vragend vroeg Daniel:"Wat moet je vertellen?" Ik zuchtte. Ik wist dat hij me niet ging geloven, maar dan kon hij er tot maandag al wat over nadenken en zou hij niet zo schrikken. "Ik ken One direction, en Harry Styles erg goed." Eerst hoorde ik niets, toen een ongelovig gesnuif. "Erg goed? Wat bedoel je nu? Ik snap er geen bal van." Ik zuchtte geërgerd. Ik hoorde zijn ongelovig gelach al. "Ik ben Harry Styles' vriendinnetje", zei ik met tegenzin. Daniel proestte het uit. Ik draaide met mijn ogen. "Je meent het? En ik ben Leonardo DiCaprio? Hilarisch." Ik draaide me bruut om. "Kom gewoon maandag naar het maisveldje en ik zal zien of je dan nog lacht. En vertel dit aan niemand, dit is een groot geheim en niemand mag het weten." Daniel begon een beetje te twijfelen of dit wel echt was maar bleef wel lachen. "Ga mijn kamer uit", zei ik luid. Hij schrok even maar ging giechelend weg. "Oke miss Styles." Hij deed mijn deur toe. Ik rolde met mijn ogen. Ik kon niet wachten tot ik zijn reactie maandag zou zien. Harry had geantwoord dat het goed was voor Eleanor's feestje. Snel stuurde ik hem of het oke was voor maandag, waarop hij meteen antwoordde dat dat perfect was. Ik glimlachte. Daniel zou nog schrikken. Ik zuchtte en keek naar mijn berg huiswerk op mijn bureau. Ik wilde Anaïs zo graag nog eens zien. Ik had sinds lang geleden nog eens zin in school.