Yüreğim yangın yeri

Bir Gün Elbet buluşacağız

24YILÖNCE

Bize anlatılan masallarda kız ve erkek tanışıp birbirlerine aşık olur ve bütün zorluklara rağmen aşklarına sahip çıkar asla pişmanlık duymazlardı ama Gülizar aşık olduğu o zaman neden her gece yatarken pişmanlık duyuyor vicdanına ve kalbine oklar batıyordu?

Gülizar sopsoğuk ve yalnız yatağından kalkıp onu bekleyen büyük sessizliğe doğru yürümeye başladı.Gülizar bu sessizlikten kaçmak için Ayhanla nikahsız aynı evde yaşamayı kabul etmişti ama gel gör ki yine bu evde tek başına kalmıştı.

Gülizar kahvaltı etmek için mutfağın dolabını açtı ama koskaca dolabta iki tane zeytin ve 1 kalıp peynir kalmıştı.Kalanları dolaptan alıp ekmek torbasında kalan kuru ekmekle karnını doyurmaya çalışıyordu.Ayhanla görüşmeyeli 1 ay olmuştı.Kavga ettikleri günden sonra Ayhan,Gülizarla bağlantı kurmaya çalışmış ama Gülizar o günden sonra Ayhan'ın yüzünü bile görmek istemiyordu.

Gülizar,karnındaki çocukla beraber ortalıkta kalmıştı.Eskiden zar zor alışveriş yaptığı esnaf Ayhan'ın ayağını kesmesiyle Gülizar'ı artık dükkana sokmuyor soksalar dahi fiyatları 2 katına çıkartıyorlardı.

İlk başlarda 2 katı fiyatıyla dahi olsa alıyordu ama kenarda biriktirdiği parası suyunu çekdiğinden sonra elinde kalanlarla idare etmeye çalışıyordu.Daha ne kadar buna katlanabilceğini bilmiyordu.

Gülizar iki zeytin ve bir kalıp peyniri yedikten sonra evin içindeki değerli eşyaları satmak için bir araya toplamaya başladı.Elindeki vazo bu eve ilk taşındığında Ayhan'ın ona aldığı ilk hediyeydi.Bu hediyeyi verdiği sırada aşk dolu bir sesle"Bu sana aldığım ilk hediye ama şirketteki hisselerim biraz daha atsın sana o beğenediğin mağazadaki bütün eşyaları alacağım"

Gülizar ise sevdiği adamın bu güzel laflarını duyunca hediyeyi salonun baş köşesine koyup aşk dolu sesiyle"Sen beni bu kadar sev ben başka hiçbir şey istemem."

"Hayır,seni her gün aynı sevemem çünkü her gün sana olan sevgim katlanarak büyüyor."

"Delisin sen"

Ayhan ise sevdiği kadına sıkıca sarılarak"Senin delin ama"

Gülizar anılarla dolu olan vazoyu yerine koydu.Her ne kadar parasız olsa da bu anılardan vazgeçmek istemiyordu.Ayhan'a bir telefonuna cevap verse eski hayatına tekrardan kavuşacağını biliyordu ama Ayhan korkaklığından vazgeçmediği sürece onunla görüşmek istemiyordu

Gülizar,kapıya vurulmasıyla daldğı anılar havuzundan çıktı.Ayhan dışında bu eve kimse uğramadığından kimin geldiğini merak ederek kapıyı açtığında karşısında İbrahim'i gördü.

Gülizar kapıda İbrahim'i görmenin verdiği şaşkınlıkla"Senin ne işin var burada?"

İbrahim elindeki poşetleri göstererek"Duydum ki esnaf seninle alışverişi kesmiş ben de"Gözlerini Gülizar'ın karnına dikerek"Bebek aç kalmasın diye getirdim."

İbrahim'in bakışlarından çekinen Gülizar üstündeki hırkayla karnını örtmeye çalıştı.Bazen geceleri yatarken düşünürdü.İbrahim'i seçseydi hayatı nasıl olurdu?Sevdiği adamın ailesinden saygı görmek için karnındaki çocuğun cinsiyeti önemli olur muydu?

"Beni böyle gördükçe mutlu oluyorsun değil mi?Buraya da bunun için geldin benim süründüğümü görmek için"Öfke dolu gözleriyle"Sakın bana acıma anladın mı?"diyerek kapıyı kapatmaya çalıştı ama İbrahim ayağını kapının arasına koydu ve kapının kapanmasını engelledi.

"Ne yapıyorsun sen?"diye bağırdı Gülizar.

"Sadece elimdeki poşetleri sana teslim etmek ve konuşmak istiyorum"