Yüreğim yangın yeri

İyi ve Kötü Bir Gün

Yavuz bütün gece sevdiği kadınla -her ne kadar huysuz olsa da- geçirdiğinden suratındaki gittikçe büyüyen memnuniyet ifadesiyle yemeğin tadını çıkardı.

Gitmesi gereken saat geldiğinde Leyla'nın kuru bir şekilde"Hoşçkal"demesine üzülse de onun gönlünü geri kazanmak için gözünü arka bahçedeki ağaca dikmişti.

Leyla odasına çekildiğinde telefonu çalmaya başladı.Arayan daha demin yanından ayrılan adamdı.

Telefon uzunca bir çalıştan sonra odada uyuyan çocukları rahatsız etmeye başladığında"Efendim"dediğinde"Cama çık"dedi Yavuz olabildiğince haylaz bir sesle.

Leyla her ne kadar Yavuz'a inat cama çıkmak istemese de Yavuz'un,Leyla'nın merakını ateşleyecek kadar haylaz bir sesle"Hadisene seni bekliyorum"dediğinde Leyla daha fazla dayanamadı ve cama çıktı.Cama çıktığında çınar ağacının dalında oturan bir Yavuz gördüğünde"Sen burada ne arıyorsun?"dedi.

Yavuz küçüklükten gelen bir alışkanlıkla ağacın dallarından tırmanarak Leyla'nın penceresine ulaştı ve pencereden içeriye girmeye çalıştığında Leyla hala daha Yavuz'a duyduğu kırgınlıkla pencerenin önüne geçti ve"Giremezsin"dedi.

Eskisi gibi genç olmadığından zar zor çıktığı ağaçtan düşme tehlikesi yaşadığından"Tamam haklısın sana haber vermediğim için üzgünüm ama bunları odanda konuşsak"

Leyla odada okuyan 2 çocuğa baktı ve eğer Yavuz'u odaya alırsa ikisi de uyanıp korkabilirdi."Alamam çocuklar uyuyor sen aşağıya in ben de geliyorum"

Yavuz en azından Leyla'nın kendisiyle görüşeceğinin memnuniyetle aşağıya inmeyi kabul etti ama bir anlık heyecanla çıktığı ağaçtan nasıl ineceğini düşünüyordu.

Leyla'nın bakışlarını üzerinde hissettiğinden her ne kadar korksa da içinden bildiği tüm duaları okuyarak aşağıya inmeye başladı.

Leyla her ne kadar ona acımasız bakışlarla baksa da içten içe ona bir şey olup olmadığını merak ettiğinden hızlıca arka bahçeye indi.

Arka bahçeye indiğinde Yavuz ağaçtan inerken ki görüntüsü onu ister istemez gülmesine sebep olmuştu.Eskiden ağaçtan gözü kapalı inen adam şimdi her adımda 2-3 kez duraksayarak adım atıyordu.

Leyla haylaz bir sesle ağaçtan inmeye çalışan Yavuz'a"Ağaçtan inmekte zorlanıyorsan sana yardım edebilirim sonuçta eskisi kadar genç değilsin"dediğinde Yavuz kaşlarını çatarak"Hiçte bile ben hala eskisi gibiyim"

"Evet,"dedi Leyla,Yavuz'a sataşmanın verdiği keyifle daha da sırıtarak"Haklısın eskisi gibi olduğunu göbeğinde belli ediyor"

Yavuz,göbeğine bakmak için hamle yaptığı sırada ayağı daldan kaydı ama ağaça tutunduğundan dengesini kolayca geri sağlamıştı.

Yavuz'un ayağının kaydığını gören Leyla bir an için evin içinde  uyuyan insanları umursamadan endişeli bir sesle"Dikkat et"dediğinde Yavuz yere adımını attı ve Leyla'yı kendine çekip kollarının arasına hapsetip"Barıştık mı?"diye sordu.

Leyla hala endişenin verdiği kızgınlıkla"Bir daha böyle bir aptallık yapmayacaksan seninle barışırım"dedi.

Yavuz,Leyla'nın yanağına hızlıca bir öpücük kondurup çapkın bir sesle"Söz veriyorum bir daha seni endişelendirecek bir şey yapmayacağım"dedi.

Leyla rahatlamanın etkisiyle ablasının evinin arka bahçesinde sevdiği adamın kollarının farkına varınca kendini Yavuz'un kollarından kurtarmak istedi ama Yavuz'un kolları izin vermeyince"Yavuz bırak beni"dedi.

"Neden?"dedi Yavuz,Leyla'yı kendine daha da fazla çekerekten.

"Farkında mısın?"diye sordu Leyla bir yandan da Yavuz'un kollarından kurtulmaya çalışarak"Şuan da ablamların bahçesindeyiz ya biri bizi görürse"