Yüreğim yangın yeri

İKİNCİ YÜZ

3 ay sonra

Zaman kimini özgürleştirirken kimini kendi zindanlarına  hapsediyordu.Leyla ise hapsedildiği zindan kurtulmak için zamana sığınmıştı.Bugün itabariyle  üniversiteden mezun olmuştu.Abisi hem Leyla'nın mezuniyetini kutlamak hem de kardeşiyle aralarındaki buzları eritmek için evine davet etmişti.

Leyla bu eve misafir olarak girmenin burukluğunu yaşıyordu.Bilseydiki bu evden çıkınca hayatı değişecek bu evden ceseti çıksa da kabul etmezdi gitmeyi.

Abisi,Leylaları heyecanlı bir şekilde karşılamıştı.İlk defa evlerine damatları geliyordu.Yengesi onları düzgün ağırlamak için sofrayı donaltmıştı.Yemek her ne kadar abisinin sohbet etmek için çabalamasına rağmen sessiz geçmişti.Yemekten sonra Oğuz sürekli saatini kontrol etmeye başladı.

Kapının zilinin çalmasıyla Oğuz"Oh be"diyerek oturduğu koltuktan kalktı.Heyecan dolu bir sesle"Leyla'nın hediyesi de geldi."dedi.

Leyla eskiden abisi ne alırsa alsın itiraz etmeden kabul eder.Ortalıkta göğsünü gere gere çevresindeki herkese abisinin hediyesini gösterirdi şimdi ise abisinin ona verdiği her şey Leyla'nın boğazına yumru olarak geri dönüyordu.

"Abi boşuna zahmet etmişsin hiç gerek yoktu"dedi Leyla.

Oğuz heyecan dolu bir sesle"Bu hediyeyi gördüğün zaman bu lafları sana hatırlatıcağım"dedi ve kapının ziline bir kez daha basıldığında"Geliyorum"diyerek hızlı adımlarla kapının yanına gitti ve kapıyı açtığında özlem dolu bir sesle"Hoşgeldin kereta"dedi.

Kapıdaki yabancı da özlem dolu bir sesle"Hoşgeldim Yavuz Abim"dedi.

Leyla duyduğu sesle ayağa kalktı.Bu ses onun her zaman yanında olan,ailesinin izin vermediği zamanlarda Yavuz'la buluşmasını sağlayan,Yavuz'la buluşmak  için yalan söylediğinde,yalanları ortaya çıktığında onun yerine suçu üstelenen kişiydi.

"Kerim"dedi.

Oğuz,kardeşine dönüp"Hediyene hoş geldin de Leyla"dedi.Leyla koşarak kendini Kerim'in kollarına bıraktı.Kerim kolları her zaman ki sıcaklığıyla Leyla'yı karşılamıştı.Onun kollarında eski güzel günlere dönmüştü.

Karısının başka bir erkeğin kollarında görmeye dayanamayan Boran soluğu iki eski dostun yanında almıştı.Boran'ın huzursuzluğunu fark eden Oğuz iki eski dostun arasına girerek"Kerim'cim bu da bizim damadımız Boran"dedi.

Damat lafını duyan Kerim  şaşkın bakışlarını Leyla'ya çevirip"Damadınız Boran"diye tekrar etti.Boran ise rakibi olarak gördüğü adama mevkisini ezberletmek için"Evet,ben Leyla'nın kocası Boran siz?"

"Ben"dedi Kerim şaşkınlığı devam ederken"Oğuz abilerin yardımcılarının oğluyum.Leyla'yla da çocukluk arkadaşıyım"dedi.

Boran rakip olarak gördüğü adamın basit bir çalışanın evladı olduğunu duyunca küçümseyerek"Anneniz Oğuz abilerin evinde hizmetçi mi?"diye sordu.

Arkadaşının,kocası tarafından küçümsendiğini hisseden Leyla korumacı bir sesle"Kerim bizim ailemizdendir.Abimler de ben de onu kardeşimiz olarak görüyoruz"dedi.

Karısının,elin adamını koruması Boran'ı sinirlendirmişti ama düşmanını sevindirmemek için"Leyla'nın kardeşi benim de kardeşimdir"dedi.Kardeş kelimesine vurgu yaparak.

Kerim daha ilk görüşte Boran denilen adamdan hoşlanmamıştı.Üstüne üstlük Kerim'i küçümsemeye çalışmıştı ama Kerim annesinin yaptığı meslekten bir kere bile olsun utanmamış akisne annesiyle her zaman gurur duymuştu.Leyla'nın tavrından dolayı kendisine kardeşim diyerek tavır değiştiren adama cevabını verirdi ama çok değer verdiği aileyi kırmamak için"Teşekkürler"dedi.