Yüreğim yangın yeri

YÜZLEŞME

Leyla ailesiyle kahvaltı yaptıktan sonra arkadaşının mezarını ziyaret etmek için yola çıktığında abileri bizde gelelim diye ısrar etseler de Leyla kabul etmemişti çünkü arkadaşıyla dertleşmek istiyordu.

Leyla meraklı ve şaşkın bakışların hüküm sürdüğü çarşıda arkadaşının en sevdiği çiçekleri alıp mezarlığa doğru yol aldı.Mezarlığa girdiğinde arkadaşının mezarlığına dikilmiş farklı farklı çiçekler vardı ve her birisi yeni dikilmiş gibi görünüyordu.

Leyla mezarlığı sulamak ve kuşların su içilmesi için yapılan yere su doldurmak için mezarlığın yanında bulunan5 ltlik şişeyi dua okuya okuya boşalttı ve arkadaşının mezarının yanına oturup özlem ve bir o kadar mahçup bir sesle"Kusura bakma arkadaşım sana geri dönmem 6 seneyi buldu.Biliyorum sen bana hiçbir zaman alınmazsın ama kendime çok kızgınım be arkadaşım kendi problemlerime o kadar daldım ki katilinin bunca yıldır sen burada soğuk toprakların altında yatarken o eli kolu serbest bir halde gezmeye devam ediyor"dedi.

Gözlerinde biriken yaşı sildi ve çantasından çıkarttığı fotoğraftan dolayı otamatikmen sesi mutlu bir ses tonuna dönüştü ve fotoğrafı Kerim'in mezarına doğru tutup"Oğluma senin adını koydum Kerim çünkü oğlumun senin gibi mert ve cesur olmasını istiyorum"

Leyla,Kerim'i anlatmaya devam ederken kendini o kabus gibi geçmişine götüren sesi duydu.Ses şaşkınlık ve mutlulukla doluydu.

"Leyla"

Leyla sesi duyar duymaz oğlunun fotoğrafını çantaya koydu ve hızlıca oradan uzaklaşmaya başladığında bir elin onu kolundan tuttuğunu hissettiğinde öfkeden tıslayarak"Sakın bana dokunma"dedi ve kolunu geri çekti.

"Leyla"dedi ses yıllardır görmediği o gözlere bakmak için deli divane olurken"Ben her şey için çok pişmanım ne olur artık bendend korkma,çekinme"

Senden korkmak mı?"dedi Leyla iğrenti dolu bir sesle"Sana bu zevki asla yaşatmam senin gibiler bir anlık pişmanlık yaşadıktan sonra tekrardan karısını dövmeye devam eder,ona zorla sahip olmaya çalışır olmadı karısı hamileyken bebeğin düşüp düşmediğini umarsamadan dövmeye devam eder"

"Bunların hepsi geçmişte kaldı ben çok değiştim"dedi ses umutsuzca sevdiği kadın tarafından affedilmeyi beklerken.

"Banane"dedi Leyla karşısındaki adamı incitecek kadar soğuk bir sesle"Senle ben birer yabancıyız artık"

"Olsun"dedi karşındaki adam en azından sevdiği kadının yüzünü görmenin mutluluğuyla"Son nefesimi verinceye kadar beni affetmeni bekleyeceğim"

"Sen zaten benim için ölüsün Boran ben ŞanlıUrfa'yı terk ettiğim gün seni ve senin bana bıraktığın bütün duyguları öldürdüm"dedi ve arkadaşının mezarına son kez bakıp hızlıca uzaklaştı.

Leyla'nın o kadar lafına rağmen sevdiği kadını görmenin rahatlığıyla ellerini semaya açıp"Allahım sana şükürler olsun bu günahkar kulunun duasını kabul ettin gayri bundan sonra canımı da alsan ben razıyım"dedi.

Leyla'yı görmenin verdiği mutlulukla Boran her zaman somurtarak geç gittiği evine uzun zaman sonra ilk defa ağzı kulaklarında elleri kolları poşetlerle dolu bir halde geldi ve oğluyla ilgilenen karısının ağzına yerleşen"Hoşgeldin"kelimesine karşı oldukça büyük bir gülümsemeyle"Hoşbulduk"dedi ve neredeyse yürümeye başlayacak oğlunu kucağına alıp öpücüklere boğdu.

Kocasındaki değişiklikten dolayı bir şeyler olduğundan şüphelense de Adar 6 yıllık evliliklerinde ilk defa mutlu bir gün yaşamak istediğinden kocasının mutluluğuna teslim oldu.Avjin de oğlunun nihayet bu evliliğe alıştığını düşünerek keyiflenmiş ve gelinine torununu ona verip süslenmesini söylemişti.