Sevgi ve nefret

790 46 6
                                    

24 YIL ÖNCE

Gülizar,kadın doğumun önünde sırasının gelmesini bekliyordu.Bugün bebeğinin cinsiyetini öğrenmenin sevinci de üzerindeydi.Gülizar aslında bebeği 4 aylıkken cinsiyetini öğrenmek için hastaneye gitmek istemişti ama Ayhan babasının korkusundan hastaneye gitmeyi sürekli erteliyordu .Gülizar ise bebeğinin cinsiyetini sevdiği adamla beraber öğrenmek bu sevinci onunla beraber yaşamak istiyordu.

İbrahim elindeki suyu Gülizar'a uzatıp"Yine ne düşünüyorsun böyle?"dedi.

Gülizar,İbrahim'in elindeki su şişesini alıp"Beni bu kadar iyi tanımak zorunda mısın?"dedi İbrahim'in kendi hakında her şeyi bilmesinin verdiği rahatsızlıkla.

"Evet,seni iyi tanımam zorundayım"dedi İbrahim,Gülizarla uğraşmanın verdiği keyifli bir gülümsemeyle.

Aralarında geçen kısa konuşmadan sonra İbrahim bakkaldan aldığı gazeteyi okurken Gülizar,İbrahim'e kaçamak gözlerle bakıyordu.

İbrahim gazeteye indirdiğinde Leyla bakışlarını İbrahimden kaçırıp etrafa bakmaya başlamıştı ama İbrahim sıkkın bir sesle"Ne söyleyeceksen söyle artık yoksa bakkışlarınla beni yiyeceksin diye korkuyorum"dedi.

İbrahim'in kendisiyle alay dolu konuşmasına kızsa da bugün onun sayesinde bebeğinin cinsiyetini öğrenecek olmasının verdiği minnettarlıkla"Ben teşekkür etmek istiyorum bugün sen beni alıp buraya gelmeseydin belki de doğuma kadar bebeğimin cinsiyetini öğrenemeyecektim"dedi.

24 SAAT ÖNCE

İbrahim kapısına geleli 1 ay olmuştu.O günden sonra bir daha İbrahim'i görmemişti ama kapısına her hafta birbirinden taze sebze ve meyve geliyordu.

Evin sahibine kira ve faturaları sorduğunda merak etmemesini söylüyordu.Evin sahibinin hanımı ise hafta da 2 veya 3 gün evin işini ve yemeğini yapsın diye bir kadın ayarlamışdı.

İlk başta bunların Ayhan'dan olmasını diledi Gülizar ama Ayhan geçen hafta aramış bir ihtiyacın var mı? diye sormuştu o an gerçekler bir kez daha Gülizar'ın yüzüne vurmuştu.Ayhan ne onu ne de çocuğunu önemsiyordu.

Gülizar,bebeğini merak etmeyen sevgilisine kırılmış bir sesle"Yok"demişti.

Ayhan bir şeyler geveleyip ardından telefonu kapatmıştı.

Gülizar elinde tuttuğu telefon avizesiyle saatlerce beklemişti belki tekrar arar diye ama aramamıştı.Elini karnına koyup şefkatli bir sesle"Bundan sonra ikimizden başka kimsemiz yok"deyip kanepeye uzanmıştı.

Hanımının bu haline üzülen Şermin morali düzelsin diye"Bebeğin gelmesine iki ay geldi odasını ne zaman hazırlamaya başlayacağız?"diye sordu.

"Bilmem"dedi Gülizar karnını okşayarak.

"Hanımım geçen de bir bebek odası takımı gördüm bizim Kasım Amcanın odasında görsen beşiğinden dolabına kadar hepsi pespembe"diye ballandıra ballandıra anlatıyordu.

"Onlar çok pahalıdır"dedi Gülizar endişeli bir sesle.Her ne kadar bütün ihtiyaçlarını İbrahim karşılasa da ona başka bir adamın çocuğunun maasraflarını karşılatmak istemiyordu.

"Sen merak etme yarın gideriz Kasım amcaya gideriz bizim bebeğin cinsiyetine göre her şeyi alırız"dedi alışverişe çıkmanın verdiği heyecenla Şermin.

"Ama daha ben bebeğimin cinseyetini bilmiyorum ki"dedi Gülizar,Ayhan'a her hastaneye gitmek istediğinde ertelemek için söylediği bahaneleri hatırladıkça yüzü tekrar çöktü.

Yüreğim yangın yeriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin