NAMUS

727 38 11
                                    

 24 YIL ÖNCE

Aşkın aşk yaktığını söylerler büyükler oysa doğru aşkı bulduğunda kalbinde yer edinen tek şey huzur olurdu aynı Gülizar'ın kızına aşık olduğu günden itaberen kalbinde huzur ve mutluluktan başka bir sevgiye ihtiyacı olmaması gibi Ayhan'la kavga ettiklerinden beri 3 ay geçmişti.

O üç ay boyunca Ayhan her gün birbirinden güzel hediyeler yollamıştı ama Gülizar bu sefer bu hediyelerin büyüsüne kapılmamış paketlerin ağzını açmadan geri göndermişti.Kızına asla onu sevmeyecek  bir babaya muhtaç etmeyecek hayatından Ayhan'ın bütün izlerini silecekti.Öncelikle Ayhan'la bir zamanlar beraber yaşadıkları bu evden taşınacaktı.Yeni bir ev için çokça paraya ihtiyacı olduğunu bilidiğinden evden yapabileceği  tek işi yapıyordu.

Fabrikadan gelen oyuncaklara gözler,kıyafetler dikiyordu.Bazen teslim tarihini 2 güne indirdikleri zaman Şermin de onunla beraber sabahlara kadar oturup dikiş yapıyordu.Böyle anlarda Şermin onun için bir kız kardeşten farksız oluyordu.İbrahim ise çalışma konusunda ağzını açmasa da Gülizar ona gelen işlerin arkasında İbrahim'in olduğunu biliyordu.Yoksa kimse namussuz diye arkasından konuştukları kadına iş vermezdi.

Diktiği oyuncaklardan da iyi para kazanıyordu.Normalde 5 tl alması gerekirken Gülizar 25 tlye yakın para alıyordu.Bu kadar para almasının sebebi İbrahimdi ama İbrahim'e artık senin yardımını istemiyorum kendi başıma ayakta durabilirim dediğinde İbrahim bilmemezlikten gelip alelacele konuyu kapatmıştı.O günden sonra Gülizar her konuyu açmaya çalıştığında İbrahim başka bir konu açıp konuyu bir daha açılamamak üzere kapatıyordu ve Gülizar her defasında böyle bir adamı kaçırdığı için kendine karşı duyduğu nefret artıyordu ama İbrahim'in onunla olan konuşmaları ve her defasında aralarına koyduğu  mesafeyi  hissettirmesi artık her şeyin için çok geç olduğunu anlatıyordu Gülizar'a.

Hanımının yine düşüncelere daldığı gören Şermin dikiş iğnesi o güzel parmaklara batıp acıtmasın diye elinden almak için eğildiğinde  düşünceler havuzundan çıkan üzerine eğilen doğru eğilen Şermin'i  gördü ve şaşkın bir suratla "Şermin ne yapıyorsun?"diye sordu.

Şermin kendini geriye doğru çekip yanlış anlaşılmamak için panik dolu bir sesle konuşmaya başladı."Hanımım düşüncele o kadar dalmızsınız ki elinizde tuttuğunuz dikiş iğnesi parmağınıza batacak diye korktum"

"Önemli değil"dedi Gülizar elinde dikiş iğnelerin batmasıyla oluşan yaralara bakarken"Alıştım artık"

"Ama ben alışamadım"Hanımım dedi Şermin itiraz dolu bir sesle."Hem doğuma sadece 1 hafta kalmışken kendinizi bu kadar yormamalısınız"

"Şermin ben iyiyim zaten benim yüzümden bir sürü işten de çıktın bir de bu oyuncaklarla uğraşmana izin veremem"dedi Gülizar,Şermin'e karşı duyduğu suçluluk duygusuyla.

"Ben alışkınım hem yeğenim doğunca demesin Şermin teyze,annemi niye bu kadar çalıştırdın?"dedi Şermin ortamtaki havayı yumuşatmak için.

"Bence sana diyebileceği tek laf hayatımıza girdiğin için teşekkür ederiz Şermin teyze"dedi Gülizar elini karnında gezdirirken.

"Önemli değil teyzem"dedi Şermin şefkat dolu bir sesle"Sen yeterki huzurlu ve mutlu bir hayata sahip ol gerisi önemli değil"

"Olacak ona öyle bir hayat sağlayacağım ki içinde mutluluk ve huzur dışında hiçbir şey olmayacak,hüzün ve husursuzluk o yerden asla içeriye giremeyecek"dedi Gülizar kendinden emin dolu bir sesle.

Yüreğim yangın yeriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin