Güneş Tutulması (TAMAMLANDI)

35. Bölüm: Son Mu? Sanırım Evet

İki hafta sandığımdan daha çabuk geçmişti. Uçak biletim bugün gece on ikiyeydi ve ben odamdaki bütün eşyaları toparlamaya çalışıyordum.

''Şu kitap kolisini nereye koyayım?''

Tabii Ece'yle beraber. Erkekler tembellik yapıp sonradan geleceği ve pek fazla bir şey toplamayacaklarını bildiğimim için biz önceden başlamıştık.

''Onu da diğer kitap kolilerinin yanına koy. Tanrım ne ara bu kadar kitap aldım ben? Üç koli oldu.''

''Sen daha dur. Burada daha iki kolilik daha var.'' dedi kıkırdayarak.

Biz burada geri kalan eşyaları toplarken içerine anne ve babalarımız da kolileri bantlıyordu.

''Dün annemi ağlarken gördüm. Sorduğumda soğan yüzünden dedi ama etrafta soğan yoktu. Ne ben onlardan ayrılmaya hazırım, ne de onlar benden. Geceler İtalya'ya giderken bu kadar duygulanmadı.''

''İyi tarafından bak. Bu sana daha değer verdikleri anlamına gelir.'' dediğinde bu sefer ben kıkırdadım. 

''Onları özleyeceğim.''

''Biz yok muyuz Güneş hanım?!''

''Ve tabii sizi de.'' diyerek devam ettim cümleme.

Derler ya hani iyi insan lafın üstüne gelirmiş. Annem ve Ece'nin annesi içeri girdi.

''Nasılsınız gençler?'' dedi annem.

''İçeri gelin. Yardım etmelisiniz.'' dediğimde ikisi de içeri daldı. Annem benim yanıma gelip bavuluma eşya koymama yardım etmeye başladı, Ece'nin annesi de kitap kolilemeye.

Anneme döndüm, ''Söylemeseydim zorla girecektiniz değil mi?'' diye sordum gülerek.

''Belki.'' dedi annem. Sonra devam etti. ''Şimdi söyle bakalım. Mete'yle neden aranız kötü?''

''Anne zaten biliyorsun.''

''O geceki olay mı?'' diye sordu arkadan Zuhal abla.

O da biliyordu çünkü biz annelerimizden bir şey saklamazdık. İyi kötü her şeyi anlatırdık. Eğer annelerimize söylemediğimiz bir şey varsa sorun büyük demektir. O gece de ben, annem, Ece ve Zuhal teyzeye aynı anda anlatmıştım.

''Hayır. Sadece kendimi Mete'ye yakın hissetmemeye başladım.''

''Yani o geceki olay.'' dedi Ece.

''Tamam. Evet. O geceki olay. Şimdi toplamaya devam edebilir miyiz?''

''Mezuniyeti kaçıracaksın.'' dedi annem.

''Evet ama buna değecek. Güzel olacağından eminim. Hem ben de o gün hoş geldin partisinde olacağım.''

''İyi bari. Aynı gün mü?''

''Evet sanırım.''

İşime devam ettim. Yaklaşık on beş yada yirmi dakika sonra odamın kapısı tıklatıldı. ''İçeri gel.'' dediğimde kapının arasından Mete'nin kafası çıktı. Kapı komple açıldığında ise sadece onun geldiğini fark ettim. Ece, Mete içeri girdiğinde hoş geldin manasında ona sarıldı ve ardından yine konuşmaya başladı.

''Ben gideyim bir su içeyim susadım.''

Bahanelerle dolu bir bardak ister misin Ece?

''Biz de biraz atıştırmalık getirelim.'' dedi Zuhal abla de annemin kolunu dürtüp. Yedik de geldik abla biz kalsın bence ya. 

''Evet.'' diyerek bahaneye ortak oldu annem.

Telefonumu çıkardım ve Ece'ye mesaj yazdım.

''Siz ne ara bu kadar yalancı, yılan bir üçlüye dönüştünüz Ece?''