I never saw that being attached to Bree will give me hard time. I'm now her so called "boyfriend". Hindi na ako makaatras because I already gave my words to tita Sasha.
"Dude, come on! Bree is fighting Kat." Si Kaio na halata na hingal na hingal pa. Sumasakit ang ulo ko kay Bree at sa pang aaway niya sa mga babae na na-aatached sa akin. Even my group partner. Really?
"BREE!" I shouted. Bukod sa inaaway niya ang partner ko sa project ay ako ang school mayor ng LSU. She is definitely wrong, always.
Hindi lang din siya mapatawan ng tamang desiplina dahil kaibigan ng magulang niya ang mga Silverio. I think that is unfair to all.
Isang araw naisipan kong kausapin si Mr. Glen Silverio. Pakiramdam ko kase ay mas okay siya kausap kaysa kay Mr. Simon na mukang nakakatakot.
"I get your point. This is what I'm discussing to Simon tho. We need to be fair. Kaya din malakas ang loob ni Bree because Simon is tolerating her." Sabi ni Mr. Glen. Somehow, narelieved ako knowing that he understands me and he will make some actions.
Day went smooth na ako na mismo ang naglalayo sa mga nakakaparehas na babae. Pati ang ibang nagkakagusto sa akin ay takot lumapit sa akin. Bukod sa mayaman si Bree ay literal na warfreak siya. I care for her because we both grew up and she is a friend. But reality, I don't have any connecting feelings for her romantically.
"Dude lets play, ball." Anyaya sa akin ni Kaio at ng ibang kaibigan. Umiling ako sa kanila.
"Why?" Kaio asked. Tumikhim ako at inirapan siya. Maglalaro kami sa gym para ano? Bigyan lang ang sarili ng sakit ang ulo? Sigurado ako na pupunta dun si Bree at madaming manonood. I'm tired of the coming scenario and drama's . Mas pipiliin ko pang umiwas at umuwi nalang.
"I'd rather be home, bro." Sagot ko nalang. Niligpit ko na din ang gamit para maaga akong makauwi. Patuloy pa din ang pag sunod ni Kaio sa akin.
"Sure? We can play at your court tomorrow then?" Sagot niya. Bumaling ako sa kanya at tumaas ang kilay. He really wont give up huh?
"Okay then." Sagot ko. Doon lang ako iniwan ni Kaio para pumunta sa gym to play balls with our friends. I don't mind. Mas may peace of mind ako kapag umuwi ako kaysa maglaro na nasa paligid lang si Bree.
"Aray naman!" Isang sigaw ang narinig ko ng dumaan ako sa high school department. Sa ground kase nila ako nag-park ang sasakyan ko dahil naubusan ako kanina sa college department.
"Ikaw,Gotica ha! Paulit ulit? Birthday mo bukas and we need to be pretty!" Sabi ng isang babae. Napatingin ako sa batang babae na inaaway niya. Somehow, hindi ko alam kung bakit ako napahinto sa paglalakad para panoorin siya.
She is so pretty. Her eyelashes is perfect for her expressive eyes. Her skin is fair and her nose is perfect for her small face. Para siyang literal na anghel na nasa lupa at nagpapanggap bilang tao.
Nabalik ako sa realidad when I heard Bree calling my name. I looked again at the young girl and shooked my head. Ano ba naman tong nangyayare at nararamdaman ko? And Bree is following me so I need to kept going and hurry.
Binalewala ko iyon at nagmadaling umuwi sa bahay. Ayoko nang isabay si Bree because I don't want to be with her. She's so clingy and sometimes, naiisip ko kung bakit siya ganyan. Her ways makes me turn off. Bigtime. Maganda naman siya at mayaman. Madaming lalake ang nagkakagusto sa kanya pero hindi ko alam kung bakit ako ang gusto niya. Wala naman espesyal sa akin. Katulad lang din ako ng ibang lalaki na nagkakagusto sa kanya.
Sometimes, mas higit pa nga ang iba.
Maingay ang bahay ng maka- uwi like the usual days. Nag aaway na naman si mama at papa.
"I swear to God! Ako ang unang makakahanap sa bata ang I will make her life living hell." Sigaw ni mama. Kitang kita ko kung paano nagalit si papa. Kulang nalang ay saktan niya si mama pero nandun pa din yung pagpipigil niya.
"Try me, Camille. You will have nothing." Papa said. Nagulat ako ng nadako ang mga mata niya sa akin. My breathing becomes heavier at ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi maganda ang trato sa akin ni papa mula pagkabata. Wala akong matandaan na nakausap ko siya bilang ama.
He's hard on me. Kahit madami akong achievement mula pagkabata, he never gave me any credits.
Umiling lang siya sa akin sabay talikod. Doon lang ako nakahinga ng maluwag.
Kinabukasan ay tahimik ang bahay. Ang sabi ni manang ay umalis si mama at si papa naman ay hindi umuwi mula sa pagtatalo nila ni mama kagabi pa.
"Dude come to your club house, we are here." Mensahe sa akin ni Kaio. Tutal, wala naman akong pasok ngaun at toxic sa bahay ay pumunta ako.
"Damn it dude, you nailed it." Salita ng isa naming kaibigan. Nagkibit balikat ako ng mai-dunk ko ng maayos ang bola. Hindi naman kase ako nagmamadalo kagay nila na atat na atat. Lahat naman ng bagay ay nasa tamang timing lang.
"Alice!" Our friend shouted. Napating kaming lahat sa sinigawan niya. Kaio even teased our friend child abuse.
Kilala ko ang dalawang babae na naglalakad . Sila yung dalawang highschool student na nagbabangyan kahapon.
We followed our friend going to them. Hindi ko alam kung bakit ako natataranta sa itsura ko o ano. Ngaun ko lang ito naramdaman sa harap ng babae, mind you! Sa high school student pa.
Panay ang biruan nila. Nagtama ang mata namin nung batang babae. She seems shy and quiet. Hindi katulad ng isang babae na medyo witty at out going. Namula ang pisngi niya at umiwas ng tingin sa akin.
"She is Gotica," she introduced her. Hiyang hiya siya na inabot ang kamay sa akin. Nang magtama ang kamay namin ay napasinghap ako mg bahagya. Siya naman ay literal na nanigas. Damang dama ko iyon. Pulang pula ang pisngi niya at hindi na ako matignan.
"Hoy! Child abuse yan! Kaibigan lang walang landian." Sigaw ni Alice kaya kami napabitaw ng kamay. Nanatili ang mga mata ko sa kanya. It's so weird and I felt something foreign.
Nanatiling nakayuko si Gotica. I can't take my eyes off her dahil may iba sa kanya. I felt her lost and longing. I felt her sadness kahit hindi niya sabihin.
Hinila siya ni Alice. Hindi pa sila nalalayo ay natalisod at bumagsak sa cemento si Gotica. Mahina akong nagmura ng lahat sila ay tumawa. Parang may sariling isip ang mga paa ko na lumapit sa kanya.
"Take my hand," iniabot ko ang kamay ko sa kanya. Alam kong nagdadalawang isip pa siya at sobrang napahiya. I don't mind it though. Mas concern ako sa kanya.
Ng iabot niya ang kamay niya ay marahan ko siyang tinayo. May sinagaw ulit si Alice but my focus is still on her. May parte sa akin na tila ba gusto siyang kalingain at alagaan.
Pinanood ko silang naglakad palayo. Nabalik lang ako sa realidad when Kiao spoke." Dude, she's just a kid." Panunukso niya. Tinignan ko siya ng masama para mapagtakpan ang nararamdaman. I even laugh very awkward. "Fuck you!" Sagot ko sabay balik sa court.
BINABASA MO ANG
Our Strings (Strings Series 3)
Non-Fiction"Ayokong pakasalan mo ako dahil sa obligasyon mo!" she said. "Then what do you want?" he said confused. "I want you to marry me because you love me.." she wiped her own tears. "Yung ako naman.. yung ako lang..."
