Our Strings (Strings Series 3)

OS Epilogue-4

I went away. Lumayo ako sa kanya without any words. Hindi ko natupad ang pangako ko sa kanya na protektahan siya.

"Raj! You are disgusting! How can you stomach loving your sister?" galit na galit si mama sa akin ng aminin ko ang nararamdaman para kay Gotica. She wants me to marry Bree for the sake of our company and her sanity.

Nawala si papa ng hindi sila maayos ni mama years ago at ako ang naging sandalan ni mama. Walang iniwan si papa para sa amin ni mama. He all gave it to the rightful person... Walang iba kundi si Gotica.

She loves luxurious life pero hindi siya sanay sa trabaho. She can't even handle any of our businesses kaya ako lahat ang nag- handle noon.

Minsan, naiisip ko na unfair ito para sa akin at kay Gotica. How is she by the way? Wala akong naging balita sa kanya. Kahit na naghahire ako ng investigator at palagi akong nasasabutahe ni mama.

I don't know where she is. "Marry Bree! She can help you with our business and go with her to San Francisco!" She said. Hindi iyon basta sabi. Utos iyon na kailangan ko sundin.

"Pero, ma!" Pag-tanggi ko. Ayokong umalis ng bansa. Ayokog iwan si Gotica na ganun ganun nalang.

"No buts, Raj! Baka nakakalimutan mo that you owe me your life. Ako ang kakampi mo at kasama mo buong buhay mo. Don't disappoint me." Sabi niya.

Bigo akong napabuntong hininga. Alam na alam ko na ang kasunod nito. Baka nga labasan pa ako ng expenses niya all my existence. Pagod na pagod na ako sa panunumbat niya sa akin. It was like all my existence is because of her. Wala akong karapatan hindi siya sundin at sundin ang gusto ko.

I know my mama. Maybe people might think that I'm coward. Yes, maybe pero dahil iyon sa pa poprotekta kay Gotica.

Namuhay ako sa San Francisco with Bree. It's almost half decade pero hindi niya pa din ako magustuhan. Si Anton pa din ang gusto niya. Or maybe, hindi ko naman talaga ginawa ang best ko para magustuhan niya ako.

I'm thinking ang longing for her pero wala na akong magawa. Nakulong na ako sa situation at binali ko na ang pangako sa kanya.

I always think kung kamusta ba siya? Nakatapos na siguro siya ng pag aaral by now. But then, thinking of her breaks me everytime kaya nag focus ako sa negoyso. I'm on top not because I'm an Esquivel. I'm on top dahil pinaghirap ko iyon.

"Ask her again!" Mama shouted on the other line. Hinilot ko ang sentido ko ng kumirot ito. Ilan beses naba ako nag propose at nireject ni Bree? It was countless and I fell so pathetic and desperate.

Hinayaan ko si Bree nang bumalik kami sa Pilipinas. I know that he loves someone else kaya hinayaan ko siya.

"So you are in for the contract?" Tanong ni Brent. I don't why I'm dealing with their company but designing planes is my passion.

"Gago ka!" Isang suntok ni Anton ang nagpagulat sa akin. What the fuck? Gulat na gulat ako. Ano paba pinaglalaban niya? Hindi ko siya maintindihan.

"Raj.." napatingin ako sa likod niya na nanlalake ang mga mata. Si Gotica. She's grown up at umiiyak ng magtama ang mata namin. Saglit na tumigil ang mundo ko pati ang pag process ng utak ko ng makita ulit siya.

Damn it! Ganun pa din ang epekto niya sa akin. Walang nagbago. She can make my heart beats eratically still. Nabibigyan pa din niya ako ng excitement na sa kanya ko lang naramdaman.

I tried to explain myself to her but she is always pushing me. I understand her madness pero naghirap din naman ako at nagsakripisyo para sa kanya. I stopped when reality hits me. Natuklasan ko na hindi ako totong Esquivel. Nagalit ako sa ina pero hindi ko magawang magalit lubusan.

She's indeed a mother to me and gave me a beautiful life. Minahal niya ako bilang totoong anak kaya sino ako para magalit sa kanya. Masama ang loob but I can't be mad at her.

"You two can't still be together Raj. Don't use the reality for you to betray me. Ikaw lang ang meron ako." Iyak ng iyak si mama. Lalo akong sinumbatan ni mama at kinunsensya ng malaman namin na Kay Gotica lahat iniwan ni papa. I don't mind. She deserves it.

I'm sorry ma. Ngaun ko lang susundin ang gusto ko buong buhay ko. At hindi ko na hahayaan mawala si Gotica.

I was supposed to have a meeting in Sofitel when I saw Gotica holding a child kasama si Raffy at Alice. The kids is a boy at may kahabaan ang buhok. Natigilan ako. May anak na siya? Si Raffy ba ang nakatuluyan niya? But then, iba ang sinasabi ng utak ko sa narardaman ko. Lalo na nung napatitig ako sa bata. I don't know pero may parte sa akin ang nagsasabi na akin siya.

Gulong gulo ang utak ko.

"Gotica!" I shouted. Nagulat ang ng makitaan siya ng gulat din. Hinablot niya ang bata mula sa pagkakahawak kay Raffy at bigla nalang tumakbo sa loob ng hotel.

Dumagsa ang mga lumabas kaya nawala siya paningin ko. "Shit!" Hinabol ko pa din siya. Why is she running? Ano ang problema? Lalong lumakas ang kutob ko at sumasakit ang puso ko sa naiisip. That kid is mine for sure. I know it.

"Are you okay mama?" Salita ng bata ng magkabunguan kami ni Gotica. Literal akong nastatwa. Anak siya ni Gotica. But something inside me is telling that he is my kid. Please tell me he is mine.

Without her confirming it I still claimed it. Ako ang ama ng bata. Lumuhod ako para titigan ang bata.

"Riley sir," salita niya. Nagtubig ang mga mata ko ng magtama ang mga mata namin. Nakita ko ang sarili ko sa kanya. He is indeed my child.

I will marry her. I will make sure that she's going to be mine forever like I always dreamt about. Bubuo kami ng pamilya at magiging masaya. I will the best father and husband that I should be long time ago.

Riley and I have si many things in common kaya siguro madali kaming magkasundo. Namana niya ang passion ko about planes that's why I got obessed with him.

Hindi alam ni Gotica kung paano niya ako napa-proud sa pagpapalaki niya sa anak at kung paano niya kinaya mag isa ang lahat.

"It's positive." Hindi alam ni Gotica kung paano niya ako napasaya for having our second baby. This is it. It!'s time for having a family.

Binili ko ang bahay ni Gotica and preserved it so when she comeback alam kong gusto niya pa din tumira. Wala akong binago o ano. Minaintain ko lang ito kung paano ito iniwan noon.

Binigyan kami ng pagsubok na kahit ako mismo ay hindi ko alam kung kakayanin. Kinuha si Riley sa amin. Nawala ako sa sarili pero ng makita ko na mas mahina si Gotica ay kailangan ko maging malakas para sa amin.

But then, that tragic seperate our ways again. Hinayaan ko siya so she can heal and so do I. Hinayaan ko siya hanggang matanggap niya ako ulit at makalimutan ang trahedya. Araw araw para akong pinapatay  kakaisip kay Riley habang ayaw ako kausapin ni Gotica. She is blaming me for our loss. I was blaming myself too pero hindi ko ginusto iyon.

Nakarating kami sa museleo ni Riley. I'm holding Scarlet habang marahan nilapag ni Gotica ang bulaklak sa puntod ni Riley.

Tahimik kaming nagdasal. Nagulat pa kami ng panay ang hagikgik ni Scarlt kahit wala naman lumalaro sa kanya. But then, maybe Riley is playing her kaya niyakap ko si Gotica na halatang iiyak na naman.

"Come with me," sabi ko. Hinila ko siya pabalik ng sasakyan.

"Where are we going?" Tanong niya. Binigay ko sa kanya si Scarlet.

"To our safe haven." Sagot ko tsaka pinaandar ang sasakyan.