I'M LIVING WITH THE ALPHA [Werewolf Series #1]

23

RANS POV:

Kinuha 'ko ang bag 'ko at pinasok ang isang makapal na libro, isang buwan na simula nung nangyari sapagitan nang groupo ni Abby at 'ko. Nakakainis lang kase walang araw na di nila talaga kami pinatatahimik.

Kada pasok na'min dito, laging sama nang loob ang dala na'min at minsan nadadamay nadin ang iba.

"Tunga-nga ka naman, Rans?"napatuwid 'ko ng upo at napalunok nalang. "Ay teka, may naghahanap pala sa'yo sa labas, bilisan mo at baka mainis 'yun sa'yo. Lagot ka talaga"dahil sa sinabi ni Sheki ay agad 'kong tumingin sakanya, napakunot nalang ang noo 'ko sa sinabi niya pero imbes na sagutin 'ko ne'to at nakakalukong ngiti lang ang nasa mukha ne'to ngayon.

"Huy, Rans! Bilisan mo jan! Masama ang may taong pinaghihintay, alam mo ba'yun?"biro pa ni Brei, dati lang halos sumabog na siya dahil sa inis at galit kay Lara pero ngayon siya pa'tong may ganang gumanito sa'kin.

Inirapan 'ko nalang sila at di pinansin, narinig 'ko pa ang tawa nila kaya napabuga nalang 'ko ng hininga. Sinukbit kuna ang isang strap nang bag 'ko at lumabas nasa classroom, I saw a familiar Man standing while his right arm is leaning on the wall. I was facing his back that's way I can't recognize his face.

"Gelo?"

I whisper and slowly walk closer to him.

"Gelo?"

"Oh, hey!"nakangiti n'yang bati sa'kin, sinulyapan 'ko naman ang paligid at kita 'ko ang mga ibang tao na nagbubulongan nanaman. "Don't mind them, Rans"napalingon 'ko sa lalaking nasa harap 'ko ngayon, nag-iwas agad 'ko ng tingin nang mag-tama ang mata na'min. Ayaw kulang nang eye contact.

"Ge-Gelo... An-ano ginagawa mo dito?"nauutal 'kung tanung sakanya, I heard his small laugh at me. Masama 'ko s'yang tinignan at sabay irap na mas lalo na'mang tumawa si Mukong. "Wag na wag mo'kong tawanan, Angelo"maawtoridad na saad 'ko, he bit his lower lips and raised both of his hands in the air.

"'To na po, titigil na po'ko"natatawang sabi niya, napairap muli 'ko sakanya at nagsimula nang tahakin ang hagdan pababa. I heard his footsteps at my back and I let him.

"Kain tayo, Rans. Libre 'ko"rinig 'kung sabi niya, I stop my track and tilt my to see him.

"Sure?"

"Oo naman, alam 'kung in love kasa pagkain kaya... Libre 'ko nalang"

"Aba, mukhang napilitan kapa ah"saad 'ko at bahagya naman niya 'kong tinawanan ni Gelo, napairap nalang 'ko at nagsimula nang maglakad pababa nang hagdan.

Naglakad na kami palabas nang Campus nang may isang lalaki ang lumitaw sa harapan na'min na may dalang baril, hinila agad 'ko ni Gelo nang mabilis at mabilis din ang galaw niya na inattake ang lalaki.

Nanlaki ang mata 'ko sa nasaksihan 'ko ngayon, gulat na napadako ang tingin 'ko kay Gelo na puno nang dugo ang damit. He just killed the man...

"Ra-Rans..."tawag niya sa'kin at bumalik nasa tamang anyo ang daliri tsaka katawan niya, napaatras naman 'ko at ramdam 'ko ang titig nang mga tao dito sa'kin. "Ra-Rans... Listen to---"

"Ge-Gelo... La-layuan mo'ko, layuan mo'ko! Anong kla-klaseng tao ka?..."maiiyak iyak na sabi 'ko dahil sa takot, ang kulay asul na mata niya kanina ay naging normal na. Mabilis ang paghabol 'ko sa hininga 'ko ngayon at tumakbo pabalik sa Campus, di'ko na alam 'kung saan 'ko dadahil nang paa 'ko.

I realized that I'm here at the Campus rooftop, naramdaman 'ko nalang na tumulo na sunod sunod ang luha 'ko.

"Ano bang nangyayari?... Ba-ba't ganun siya?... 'To ba ang sinasabi nila?... Argh! Ano bang klaseng bayan 'to?!"inis na sabi 'ko sa kawalan, isang malamig na simoy nang hangin ang tumama sa mukha at balat 'ko kaya napapikit nalang 'ko ng mata. Ano ba talaga sila? Ano ba talaga ang tinatago nang bayan na'to? Ano ba talaga ang meron sa Alpha nila? Lahat nang mga tanung na gusto 'kung masagot, ay di'ko alam 'kung saan makakakuha nang sagot dito.

"Ma, Pa... 'Kung naririnig niyo man 'ko ngayon, please... Take care of me, gabayan niyo po'ko sa susunod na araw at gabi natutunghayan 'ko"naluluhang sabi 'ko parin, nililipad nang sariwang hangin ang katamtaman 'kung buhok ngayon. Umupo 'ko sa may lamesa dito na medyo di na nagagamit at nilagay ang bag sa gilid 'ko, mataman na nakatingin lang 'ko sa kabuoan nang syudad nang Sheriff.

Gulat na napalingon naman 'ko sa likod 'ko at nakita dito si Gabb, dali daling pinahiran 'ko ang luha 'ko at tumayo nang maayos.

"Wha-what... Are you do-doing here?"nauutal na tanung 'ko, suminghot-singhot pa'ko sa ilong 'ko dahil sa medyo sinipon din 'ko kakaiyak.

Her forehead frowned, she slowly walk forward towards me and I just didn't move. Mataman lang 'kong nakatingin sakanya, nang tuluyan na s'yang makalapit sa'kin ay tatlo o dalawang dangkal nalang ang layo na'min pero hindi parin 'ko gumalaw. Masyado 'kong pagod para iwas siya.

Dahan dahan umangat ang kanang kamay niya at himawi ang ilang hibla nang buhok 'ko at tsaka inipit sa likod nang tinga 'ko, nakatitig lang 'ko sa chokolate n'yang mata ngayon na nakatingin sa gilid nang ulo 'ko 'kung saan niya inipit ang buhok 'ko.

"You're crying?"she said with a husky tone, it's not seductive but it's her normal voice. "Why? It's because of Angelo?"kunot noong nakatingin na'ko sakanya ngayon.

"Yo-you kno-know... Him?"nagtataka 'kung tanung, binaba niya ang kamay niya at binulsa 'to tsaka 'ko tinignan diretso sa mata.

"Yes, he's my second hand... Francinne"she replied, dahan dahan s'yang lumapit sa'kin at hinawakan ang panga 'ko. She chin me up because she's a little bit taller than me. "Dapat hindi ka niya pinapaiyak, because your tears..."she stop and look at my eyes, napakurap naman 'ko dahil sa gulat nang makita na nag-iba ang kulay ne'to. From chocolate innocent person, into a reddish savage slash devilish person.

"Ga-Gabb... Yo-your eyes..."gulat na sabi 'ko, she smirk and move closer to me. I can smell her fresh ment breath, tumatama 'to sa mukha 'ko.

"Because your tears is like a gold... Too precious and priceless to see, 'ko lang ang pwedeng magpaiyak sa'yo... Hindi dahil sa inis o galit, kundi..."she stop again and whisper in my ears. "Sa sakit at sarap..."

______________________________________________.