SÖZ (GirlxGirl)

Bölüm : 5 İlk söz.

Gece'den...

6 SENE ÖNCE

Dolunay elleri ceplerinde yürüyordu.

Çok mutluydu çünkü Duruyu görmeye, her zamanki harabe yerlerine gidiyordu.

Onu çok ama çok özlemişti. Dün ki görüşmeleri ona yetmemişti.

İki ay boyunca babası yüzünden onunla görüşememişti, dün ise ilk defa görüşmüşlerdi.

Saatlerce birbirlerine sarılıp ağlamışlardı.

Duru, ''Beni bir daha sakın bırakma. Seni her şeyden çok seviyorum.'' demişti ve Dolunayı dudağından öpmüştü.

Dolunay şaşkınlıktan ne yapacağını bilemeyip bir kaç dakika kalakalmıştı.

Bunun ne demek olduğunu biliyordu ama Durunun böyle bir şey yapacağını beklemiyordu.

Daha sonra o da aynı şekilde Durunun dudağını öpmüştü.

Duru gülümseyerek ela rengi gözleriyle ona bakmıştı. Gözlerinin içi parıldıyordu.

''Birbirimize bir söz verelim mi?''

Durunun neşeyle söylediği şeyler Dolunayın kalbinin hızını arttırmıştı.

Onu çok tatlı buluyordu, öl dese onun için ölürdü. Hem de hiç düşünmeden.

''Ne sözü?''

''Ne olursa olsun birbirimizi asla bırakmayacağımıza dair söz verelim. Her zaman yanımda olmanı istiyorum. Beni asla bırakma.''

Dolunay gülümsedi. Bunu istese de yapamazdı zaten.

''Seni asla bırakmayacağım Duru.'' dedi kolunu omzuna atıp turuncu saçlarına bir öpücük kondururken.

Duru heyecanla gülümsedi ve serçe parmağını havaya kaldırdı.

''Söz mü?''

Dolunay bir süre kızın serçe parmağına baktı. Bunun ne anlama geldiğini bilmiyordu.

En sonunda o da Duru gibi serçe parmağını havaya kaldırdı ve ''Söz.'' dedi.

Duru, serçe parmağını Dolunayın serçe parmağıyla birleştirdi.

Dolunay tekrardan hatırladıkları ile gülümsedi ve adımlarını hızlandırdı.

Bir an önce Duruyu görmek istiyordu.

Duruyu görmek için harabeye geldiğinde, yerde hareketiz ve kanlar içinde yatan bedeni görünce bir an kalbi durdu.

Her şey yavaşladı, koşarak Durunun bedeninin yanına gitti.

Çığlık çığlığa bağırıyordu.

"Duru, bırakma beni aç gözlerini Duru!"

Duru hareketsizce yerde yatarken yol üstünden geçen insanlar, Dolunayın çığlığını duyup gelmişlerdi.

İnsanlar 112'yi ararken Dolunay kendisine sakin olması gerektiğini hatırlattı ve abisinin ona öğrettiği gibi Durunun nabzını kontrol etti.

Atmıyordu.

Dolunay göz yaşları içinde Duruya kalp masajı yapmaya başladı.

Abisinin senelerce öğrettiği her şeyi uyguluyordu.

Ve Duru, Dolunayın elleri sayesinde hayata geri döndü.

Kazada kafasını sertçe çarptığı için, son iki senesini hatırlamıyordu.