+18 Aşk Engel Tanımaz...

Bölüm-70-| Biz olsak.. Çok şey mi yani? Biraz sarılsak..

Selam:) Ben geldiiim^^ Vote ve yorumlar için çok çok teşekkür ederim:) Ya ne diyeceğim, acaba bölümleri artık yazıp bitirdiğim ilk fırsatta paylaşmasam mı? Yani gerçekten, ciddiyim ben. Sıkıldığınızı düşünüyorum.. böyle birkaç gün değilde aradan zaman geçe geçe yayınlayayım. O zaman belki daha çok özlersiniz. Hem belki daha çok özlendiği için ilgi olur, daha güzel olur. Çünkü görüyorum, tüm geç geç, baya geç gelen hikayelerin bölümleri özleniyor ve baya baya ilgi oluyor. Hı? Ne dersiniz? Olmaz mı ya? Bence çok iyi fikir! Süper hatta^^ Ben bunu bir değerlendireyim en iyisi:)

Eveet, sanırım benden bu kadar^^ Hadi kaçtım ben:)

Keyifli okumalar dilerim..

Beğenmeniz dileğiyle..

~

" Ya aksel? Saçmalama.. yani kendi kararınız sonuçta ama erken! Daha çok erken.. bi'de yani hemen evleniyoruz diyorsun? Ne bu acele?"

" Ya abi Allah Allah.. aceleyse acele! Acele istiyorum ben.. sen bir sürü kınalar falan yaptın da ne oldu? Hiç! Hem kaç hafta oldu evleneli sen? Ben çoktan baba adayı olmuştum! O yüzden erken baba olmak için, hemde beklemek istemiyorum! Kenarda falan birikmişim de var.. öyle yani!"

İstemsizce kerem'le aynı anda derin bir nefes alarak dönüp bir-birimize bakarken, sabahtan beridir salonda oturmuş aksel ile demet'i vazgeçirme ve aceleciklerinden kurtarma çabalarımızın boşa olduğunu anlıyoruz. Hayır tutturmuşlar bir evleneceğiz diye. Aslınd aben kıllanmıyorda değilim hani.. bu acelenin bir sebebi var! Muhakkak bir sebebi olmak zorunda. Bunlar ne ara sevgili oldular da, ne ara böyle bir-birilerini tanımaya fırsat buldular da, ne ara evlenme kıvamına geldiler? Klit nokta burası aslında..

" Akselcim, evet anlıyorum, tamam evlenmek istiyorsunuz evleneceksinizde belli bu inatla! Kocaman insanlarsınız.. karışmakta istemiyoruz biz aslında ama aceleylede olmazki böyle!" Diyerek kendimce fikrimi ortaya serdiğimde dönüp kerem'e bakıyorum gülümseyerek. Anında onaylamak amaçlı gülümseyip hızla aksel ile demet'e dönüyor yüzünü.

" Evet, aynen öyle.. hem sen sordun mu demet'e? Evlenmek istiyor mu seninle kız?"

" Evet!" Diyerek hızla kanepede hafifce öne gelerek aksel'in yanında sus pus oturan demet'i işaret ediyorum." Yaptın mı bir evlilik teklifi sen bu kıza?! Teklif olmadan olmaz.."

" Aynen güzelim, katılıyorum.." Diyor kerem arkasına yaalanarak kafasını aşağı yukarı sallarken." Mesela ben! Babam gel iste dedi zeynep'i ama ben ne yaptım? Evlilik teklifini unutmadım! Ettim.. teklif önemli!"

" E ben zaten ettim.." Aksel rahat rahat omuzlarını silkip gözlerini kırpıştırarak bize baktığında bulduğumuz bahanenin kursağımızda kalması ile kerem'le hayal kırıklığına uğramış suratlarımızla aynı anda dönüp bir-birimize bakıyoruz.

" Haa.." Diyor kerem jetonun düştüğünü belli edercesine.

" Ettiysen o zaman.." Ne diyeceğimi bilmeden kafamı sallayarak gülümsüyorum. Demet biz konuşurken yaptığı şeyi yaparak yerinde rahatsızca kıpırdanırken, kerem'e çaktırmadan göz kırpıp demet'i işaret ediyorum bakışlarımla. Benim uyarım ile demet'e attığı kısa bir bakışın ardından 'Ne ayak?' dercesine göz kırpıyor. Omuzlarımı silkerek aklıma gelen fikirle bir anda ayaklanıyorum oturduğum kanepeden.