+18 Aşk Engel Tanımaz...

Bölüm-77-| Sen yoksun..

Selaam:) Beklenen bölüm gelmiş bulunmakta sayın seyirciler^-^ Çok teşekkür ederim vote verip yorumunu eksik etmeyen herkese:) Bu arada belki bilmeyenler, haberi olmayanlar vardır. Tek Bölümlük Hikayeler'in yarım kalan bir diyer 2 partını ekledim. Haberi olmayanlara duyurulur:) 3 partı da en kısa zamanda yazıp ekleyeceğim. Malum, parmağımı nasıl yaptıysam artık hiç haberim olmadan çıkarmışım^-^ Nasıl acıyor belli değil. Bu bölümü bile zar zor yazdım:'( Günah bana günaah! Neyse, ben yine coştum^-^ Bir kusurum, yanlışım olmuşsa affola! Diyorum ve kaçıyorum..

Keyifli okumalar dilerim!

Beğenmeniz dileğiyle..

NOT; Uzun süredir haddim olmayarak ithaf yapmadığımın farkındayım fakat çok ithaf isteyenler olduğu için inanın aklımda kalmıyor. O yüzden şu an bu yazının altına yorum olarak ithaf isteyenler isteklerini yazarlarsa ben de kopyalayıp teker teker bölümleri isteyen herkese ithaf edeceğim. Liste gibi bir şey anlayacağınız:) Şimdiden teşekkürler ve bu sefer ithaf isteklerinizi, isimlerinizi unutmadan, pas geçmeden kopyalayacağımdan emin olabilirsiniz^-^ O zamaaan, bir kez daha keyifli okumalar..

~

Havaalanından Kerem'in gitmesiyle Aksel Demet'le beraber beni eve bırakırken, annemin ve halamın arayıp gelmem için yaptıkları ısrarlara rağmen eve gelmek istediğimi belirtip somurtuk suratımla araba evin önünde durduğunda Aksel'le Demet'i beklemeden usulca iniyorum arabadan. Küçük adımlarla ilerliyorum eve doğru. Düşecek olan çantamı omzumda düzelterek aldığım derin bir nefesle kapının önünde durup cebimden çıkardığım anahtarlarla açıyorum kapıyı.

" O zamaan bize müsade.."

" İçeri gelsenize.. kahve yaparım, içeriz!" Diyorum yanıma gelen Demet'le Aksel'e bakarak evin anahtarlarını çantama yeniden koyarken. Aksel kolunu Demet'in omzuna atarak başını yaslıyor başına.

" Yok be Zeyno.. valla çok isterdim de, bizim birazcık işimiz var evde. Onu şey yapı- Ağh!"

" Musluk!" Diyor hızla Demet Aksel'in karnına geçirdiği dirsekle gülümseyerek ellerini önünde birleştirirken." Musluk, bizim musluk zıvanadan çıktı da.. onu şey yapacağız biz. Sen de üzülme tamam mı? Üzme kendini.. bir şeye ihtiyacın olursa-"

" Merak etme, ararım.. ayrıca üzülmem! Niye üzüleyim ki.." Kıkırdayarak Aksel'in hınzır hınzır oynayan gözlerine bakarken Demet derin bir nefesle Aksel'in koluna girip arabaya doğru çekiştirmeye başlıyor. Hala da sırıtarak bana bakan Aksel ayağının altına bakmadan düşme tehlikesini göz önünde bulundurarak elini havaya kaldırıp el sallıyor bana.

" Haydi görüşürüüüz! Bir şeye ihtiyacın olursa 7/24 telefonum açık yenge! Tamam mııı?"

" Tamaaaam!"

Kıkırdayarak aralık bıraktığım kapıyı açıp içeri girerken derin bir nefesle kapıyı arkamdan kapatıp kapıya yaslıyorum sırtımı. Çantamı usulca elimden küçük komidinin üzerine bırakarak ilerliyorum merdivenlere doğru. Tam gelmiş basamağı çıkacağım sırada hemen yanımda duran bizim köşemize kayıyor bakışlarım. Yukarı çıkmayı pas geçerek kanepenin bir köşesine sıkışıyorum. Elim renkli, küçük yastıkların üzerinde güzinirken gülümsüyorum istemsizce. Burda oturur, saatlerce belki kitap okurduk.. Kerem bana şiirler okurdu. Başımı göğsüne yaslayıp uykuya dalardım.. tatlı sesiyle tüm yorgunluğumu atardı üzerimden. Ben ona dizlerime başını koyup yattığında en çok Cemal Süreyya'nın belkide bin defa okuyup bitirdiğimiz Sevda Sözleri kitabını okurdum.. bıkmadan okuturdu sürekli bana. Şapşal..