+18 Aşk Engel Tanımaz...

Bölüm-47-|Şimdiye kadar kabul omuş en güzel duamsın sen benim!

Merhaba:) Vermiş olduğunuz votelerden ve yaptığınız yirumlardan dolayı çok teşekkür ederim, herkese. Matamatik sınavım beklemediğim bir şekilde iyi geçti. Vallahi ne yalan söyleyeyim, hiç güzel geçeceğini düşünmüyordum:) Neyse fazla uzatmadan sizlere keyifli okumalar dileyip, kaçıyorum:) Beğenmeniz dileğiyle.. keyifle okuyunuz:)

NOT; Belirtmek isterimki, bu benim ilk "Üçüncü Ağızdan" yazım. Acemilikte sınır tanımazsam eğer affola:) Şimdiden bir yanlışım olursa kusuruma bakmayınız efenim:)

Bölüm şarkısı;

~

Arkasında bıraktığı adam'a aldırmadan gülümseyerek girdi odasına genç adam. Hayatının bazı dönemlerinde bu kadar gaddar olması çoğu zaman hoşuna gidiyordu. Acımasız ve bir o kadarda gaddar! İlginç bir şekilde iyi geliyordu ona, iyi hissettiriyordu. Ruhu dinleniyordu adeta. Derin bir nefesle ilerleyerek önündeki koyu kahve renkte olan koltuklardan bir tanesine çöktü. İçini garip, anlamsız bir sıkıntı sarmıştı bir kaç gün içinde. Olaylar her zaman üst-üste geliyordu. Sanki herşey anlaşmış gibi bir anda çöküyordu üzerine. İç çekerek başını geriye atıp kapattı gözlerini. Düşünüyordu.. hayatını değiştiren yıllar önceki gün'ü. Babasının elinden tutmuş ancak tekerlekli sandalyede bir hemşire ile bahçeye giren küçük kız. Hüzünle parlayan kocaman çikolata gözleri, kıvırcık tane tane kabarmış bukleler ve belli belirsiz gözlerine baktığında tebessüm eden çilek gibi dudakları. Gülümsedi istemsizce genç adam, her defasında gözlerine baktığında kendiliğinden kıvrılan dudakları şimdide onu düşünürken kendisinden izinsiz kıvrılmışlardı. Değişmeyen bunun gibi o kadar çok şey vardıki, sonsuz.. hiç bitmeyecek sevgisi ve sevdiği kadın'a karşı ilk günki gibi koruduğu güveni. Endişesi aynı zamanda. Erkek adam korkmaz diğe bir saçmalık vardır lakin genç adam, her defasında ezip geçiyordu bu sözleri. Korkuyordu çünkü kendisi.. deli gibi korkuyordu günün birinde sevdiği kadına bir şey olacak diğe. Düşüncesi bile ruhunu titretiyordu adeta.

" Kerem bey?" Duyduğu tiz ve titrek kadın sesi ile kaşlarının çatıldığından habersiz başını kaldırdı yasladığı yerden genç adam. Düşüncelerine karışmış göz bebekleri boğuluyken etrafı daha net bir şekilde görebilmesi için kırpıştırdı bir kaç kez.

" Ne var?! Kapımı çalmadan odama dalmakta ne demek?! Kimden izin aldın la-"

" Benden izin aldı!" Ayağa kalkarak tüm hıncını karşısında her bağırışında titreyen kadından almak için üzerine yürürken, kapıdan girmiş olduğu babasını fark ederek olduğu yere çivilendi genç adam. Cevdet Sayer, tüm ciddiyeti ile yanında haĺada titreyen kıza başıyla çıkmasını işaret ederek arkasından kapıyı kapatıp öne doğru bir adım daha attı. Kerem, ne yapacağını ve ne diyeceğini bilmeden öğlece bakıyordu karşısında kaşları çatık bir şekilde kendisine bakan adama. Oysaki buraya gelirken nede çok plan yapmıştı ne diyeceği ile ilgili. Hepsi bir anda silindi, yok oldu beyninden. Cevdet Sayer, kalbinin sızısına aldırmadan ilerleyerek oğluna devretmiş olduğu koltuğa kuruldu ciddiyetini bozmadan. İçindeki tarifsiz yangın ve acı hissi yiyip bitiriyordu her dakika kendisini. Hayatında ilk defa tokat attığı oğlu karşısındaydı ve şu an parmaklarına eğdiği başını kaldırıp yüzüne bakamıyordu. En az genç adam kadar ne yapacağını, ne diyeceğini bilmiyordu Cevdet Sayer.

" Ben.. toplantıdaymışsın?" Dedi ne dediğini bilmeden babasına doğru bir adım atarken, kerem. Sorduğu saçma sorunun karşılığı hafifce başını sallamak oldu Cevdet Sayer'in. Kelimeleri toparlayıp açıkca konuşmak istiyordu babası ile. Hiçbir şey olmamış gibi sohbet, muhabbet açması karşısındaki adamın canını sıktığı kadar kendisininde canını oldukca sıkıyordu. Nihayet son bir kaç adımda masanın önünde duran siyah deri koltuklardan bir tanesine oturarak ellerini bir birine kenetledi genç adam. Bakışlarını bir süre babasının yüzünde gezdirip ellerine indirirken sıkıntıyla derin bir nefes çekti ciğerlerine.