Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Zihnimi ele geçiren düşünceler bedenime bir ok gibi saplandı. Bana o sevdiğim mavi gözleri ile endişeyle bakan adamı gözlerim görmüyordu bakıyordum ama göremiyordum zihnim buna izin vermiyordu.
Ruhumun acı içinde kıvrıldığını ilk defa hisettim. Hayır!
Hayır hayır...
İlk değildi o gece... O gece bedenim, ruhum acı içinde kıvrılıyordu o geceyi şimdi tekrar tekrar yaşadım. Kalbimdeki sızı gittikçe büyüdü nefesim tıkandı. Düşmemek için onu sıkı sıkı tutan ellerim gevşedi.
Keşke bugün olduğu gibi o gece de kurtulmasaydım. O merdivenlerden düşerek Sonsuzluğa uğurlasaydım bedenimi...kimsenin bana dokunmayacağı kimsenin canımı acıtamacağı bir sonsuzluk...
...
Saat gece üçü gösterir iken kapının zili çalındı televizyondaki filme dalmış olan gözlerim korkuyla irkildi. Evde gecenin bir yarısı tektim ve zil çalıyordu. Endişeli gözlerle masada duran telefonumu aldım elime.
Annemle babam şehir dışına çıkmışlardı. Ben ve ablam evde tektik ama ablam bu fırsatı değerlendirip arkadaşları ile gece dışarıya çıkmıştı ve bu saatte geleceğini düşünmüyordum ve gelse bile cebinde bir anahtarı vardı.
Ellerim korku ile titrerken kumandayı bulup televizyonu kapattım. Ortama büyük bir sessizlik çökerken tekrar zil çaldı irkilerek hemen ayaklandım. Dışarıdaki şiddetli yağmur ve gök gürültüsünün sesi bedenimdeki korkuyu kat be kat arttırmıştı.
Elime telefonumu alarak dış kapıya yaklaştım. Kapının deliğinden kimin geldiğine bakacaktır ama Kapı bu sefer vurulduğunda korku ile kapıdan uzaklaştım.
"Asena içeride misin?"
Tanıdık sesle beraber yana içime soğuk bir su dökülmüş gibi hissettim. Derin bir rahatlama kapıya ilerleyip kilitleri tek tek açtım.
Berat, yağmurdan dolayı yüzüne düşen su damlaları ile bana bakıyordu.
"Ne işin var gecenin bu saatinde?"
Beni duymamazlıktan gelip hemen içeriye girdi. Kapının dışına herhangi biri var mı diye baktığımda gecenin bu saatinde heryerin karanlık olduğunu gördüm ve görünürlerde kimseler yoktu.
Kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde beratın çoktan salona gittiğini gördüm ve hemen peşinden hızlı adımlarla ilerledim.
"Neden bu saatte geldin berat? Biri seni gördü mü gelirken?"
Berat üstündeki ceketi çıkartıp ıslak olmasını umursamadan tekli koltuğun üstüne atmıştı. Ve az önce benim kalktığım yere geçip kendi oturmuştu.
