kızıl melek

B.32 güven duygusu

Fatma Gül 🌹

....

Bana söylediği herşeyi duymuştum son cümlesine kadar... Gözlerim kapalıydı açamıyordum sadece sesler vardı siren sesi onun sesi ve yine onun sesi sadece onun sesi...

Ardından serçe parmağımı kaldırdım ama tutması için uzatmadım.

"Peki ya beni hep seveceğine dair söz veriyor musun?"

Bana olan bakışları değişti her bir saniye daha da anlamlı bakmaya başladı. Yüzünde çok belli olmasa da hafif bir gülümseme oldu ardından o da sertçe parmağını havaya kaldırdı.

"Söz kızıl" derin bir soluk aldı ciğerlerine "sen beni sevmesen de söz veriyorum, sen beni istemesen de söz veriyorum"

Bunu içten bir şekilde söylediğine inandım. Duygularınız karşılıklı değildi çünkü ben duygularımı bilmiyordum duygularım hislerim düşüncelerim karmakarışıktı.

Nasıl hareket etmem gerektiğini bilmiyordum. Dışarıdan sakin görünsem de içimde kocaman bir alev topu vardı. Biri bana dokunsa içindeki o alev topunu  ortaya çıkaracaktım.

Yüzümdeki buruk bakışlar ile ona derin derin baktım. Sanki konuşmasam da olurdu bakışlarımız ikimize de yetiyordu.

Onun mavi gözlerinin derinliklerinde olan gözlerim telefonun zil sesi ile birlikte irkildi. Uraz bakışlarımı isteksizce benden alıp telefonu açtı.

"Efendim"

"Evet, uyandı"

"Yeni uyandı çünkü"

"Hayır"

"Evet"

"Yok"

"Ne bilim olum mal mal sorular sormayın. Sevgiline söyle çok merak ediyorsa gelsin"

"Tamam"

Ardından telefonu kapatıp cebine koydu bana doğru bir adım atacak iken hatırladığı şeyler ile adımlarını geri geri attı.

"Kutay aradı çiçek seni merak etmiş 10-15 dakikaya burada olurlar"

Başımı olumlu anlamda salladım en azından beni merak eden birileri vardı. Öyle bir çıkmazın içindeydim ki hangi yaşanılanlara üzüleceğimi hangi yaşanılanlara sevineceğimi bilmiyordum.

"Ağrın var mı?"

Var

İçimde bi yerler çok acıyor tedavisi olmayan bir hastalık gibi durmadan düşüncelerim kalbimi acıtıyor.

"Biraz" dedim.

Omzumdaki ağrı çok fazlaydı ama kafamın içi omzumdaki yarayı en sona almıştı. Şuan onun için canım pek yanmıyordu çünkü canımı yakmak için bir ton sebep vardı.

"Yemek ister misin?"

Bu sefer başımı olumsuz anlamda salladım. Birşeyler yiyecek mide bende şuan yoktu tek yapmak istediğim kafamın içini susturmaktı. Tabi bu nasıl mümkün olacaksa...

"Tamam"

Uraz ne yapacağını bilemez şekilde etrafa baktı. Birşeyler yapmak istiyordu ama kendini tutuyor gibiydi mavi gözleri bana kaydığında gözlerindeki özlemi gördüm. Sanki gelip sımsıkı sarılmak istiyor ama yapamıyor gibiydi.

"O zaman ben doktorla bir görüşeyim uyandığını haber ediyim"

"Hayır" diye çıkıştım hemen gitmek için ayaklanan adımı sesimle beraber eski halini aldı. "şey...şuan tek kalmak istemiyorum da çiçekler gelince gitsen?"