"Görmüyor musun çaresizliğimi Bu kadar mı? Duymuyor musun sesimi? Gönül lal mı?"
Gökhan Türkmen- ihtimaller perisİ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Elimdeki resim çantasını sinirle yatağa attım aslında fırlattım desem daha doğru olurdu. Bugünün sinir kırıntıları hala geçmemişti. Beni elli defa kantine yollamasına rağmen hiçbirini yemeden ve benimle konuşmadan gitmişti.
Birde onun yüzünden iki derse girememiştim. Ve hocanın öğrettiği bir kaç taktikten geri kalmıştım. Bunlar yetmemiş birde üstüne sevgili öğretmenim geç kalanlara dersi asanlara nokta çizimi yaptırıyormuş
Ve geç kalan ben nokta çizimi yapacaktım. Ve bunlar tamamen urazın suçuydu onu bir karış suda boğmamam için tek bir sebep bile yoktu.
Çizim yapmayı çok seviyordum evet ama bu nokta çizimi için pek de geçerli değildi fazla uzun sürüyordu ve en küçük hatanda çizimin sonuna dahi gelsen baştan çizmek zorunda kalıyordun.
Büyük bir of çekerek giysi dolabıma yöneldim. Eşofmanlarımı giyip bir an önce başlamak istiyordum.
"ASENA!!'
Annemin bağıran sesi ile dolabın kapağını açtım yine ne istiyordu?
"EFENDİM ANNE"
Bende onun gibi sesimi yükselterek konuştum hatta ondan daha yüksek sesle konuştum duyduğuna adımın Asena olduğu kadar eminim. Ama annem her zamanki anneliğini yapıp ses vermedi.
Annemin nefret ettiğim bir huyunu sorsanız kesinlikle bu huyunu söylerdim üstümdeki sinir geçmemiş iken üzerine bir de bu eklenmişti.
Dolabın kapağını bıkkınlıkla kapatarak annemin yanına gitmek için odadan çıktım.
Salona doğru giderken "Ne oldu anne! Sesleniyorum cevap vermiyorsun" dedim. Salona girdiğimde ilk annemi gördüm ardından da babam görüş alanıma girdi.
Sert yüzü ve sert bakışları ile televizyondan açtığı bir haberi izliyordu. Alışkın olduğum bu halini yadırgamadım o hep böyle sertti.
"Ordan oraya konuşulur mu? Çağırıyorum gel bı zahmet" diye çıkıştı. Bu annemi hiç bir zaman anlamayacağımı bir kez daha anladım.
"Akşama misafir var önemli kişiler babanın yeni arkadaşı ablan dolabına bir kaç elbise yerleştirdi giy birini"
Bir misafir vakası daha ne hoş! Misafir olduğu günlerde iyi bir aile pozu vermek için tatlı kız rolüne girmek zorunda kalıyorum. Ailem de kızlarını çok seven bir anne baba rolüne bürünürdü ve dışarıdan özenilecek bir aile tablosu oluşturulurdu. Bu her misafir gelindiğinde yapılırdı hiç şaşmaz.
