Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne yaşadın bilmiyorum ama öğreneceğim seni kurtaracağı ve sana dokunan o insanın parmaklarını tek tek koparacağım. Söz kızıl"
Benim her zaman yaptığım yaptı ve söz dedikten sonra serçe parmağını kaldırdı. Bu halde bile iken yüzüme hafif bir tebessüm kondurdu ve bende serçe parmağımı parmağına doladım.
"Kurtar beni Uraz"
"Kurtaracağım seni kızıl"
Yüzümde buruk bir tebessüm oluştu beni kurtacak mısın Uraz gerçekten bunu başaracak mısın? Ben bile kendimi kurtaramıyor iken sen bunu nasıl yapacaksın?
"Sözünü tutmazsan bozuşuruz"
Diyerek dalgaya vurdum sırtım onun sert göğsüne iken çenesini başımın üstüne koydu.
"Ben sözümü tutarım kızıl"
Umarım...
Karamel kokusunu derince içime çektim. Hatırladığım kesitler benim peşimi bırakmıyordu canımı yakıyordu ve bu hiç geçmeyecekmiş gibi geliyordu. Geçmiş bir türlü geçmiyordu her an ensemdeydi bu korku ile yaşamak beni yavaş yavaş öldürüyor. Daha ne kadar dayanacağım bilmiyorum.
"Canan hanımla görüşmek ister misin?"
Hemen başımı olumsuz anlamda salladım birşeyleri tekrar konuşmak ve hatırlamak istemiyordum. Sadece gördüğüm kabusu yada geçmişi her neyse aklıma getirmek ve canımı yakmak istemiyorum.
Tek istediğim karamel kokusuna sarılıp uyumak...
"Canan hanımla görüştüm hatırladıklarını yada geçmişi konuşmak dile getirmek hafızana yardımcı olabilirmiş onunla konuşmak istemiyor isen benimle konuşmalısın"
Urazın kollarından sıyrıldım ve ondan biraz da olsa uzaklaştım. Bu yaptığıma kaşları çatık bir şekilde anlam vermeye çalışıyordu ama kimseyle konuşmak istemediğimi anlamıyordu. Dile getirmek belki iyi gelebilirdi ama şuan değil tekrar kriz geçireceğimi hissediyordum ve bu en son isteyeceğim şey bile olamazdı.
"Neyi konuşmalıyız Uraz kabus mu gerçek mi bunu bile ayırt edemiyor iken hangi gerçekleri sana anlatabilirim. Konuşmak istemediğimi dile getirdim üstelemenin anlamı yok"
Kutay ve çiçek beraber içeriye girdiler. Çiçeğin elinde bir tepsi vardı üzerinde ki yemeklerin kokusu buraya kadar gelmişti.
"Bunlara gerek yok ben eve gideceğim saat kaç?"
Bakışlarım odanın içindeki saati aradı. Duvardaki koyu gri saati görünce gözlerim kocaman açıldı. Saat gecenin ikisine geliyordu. Bu saat kesinlikle yanlış olmalıydı
