Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son dersim de bittiğinde eşyalarımı yavaştan toplamaya başladım. Sınıftaki bazı insanlar yeni olduğum için bana ikide bir baksa da Bugün kimse benimle tanışmaya gelmemişti bende birileri ile tanışma girişiminde bulunmamıştım.
Bu durum alışık olduğum bir şey olduğu gibi kendimi kötü falan hissetmedim. İnsanlarla pek ileşim kuran bir tip değilim.
Uraz o bana bıraktığı küçük nottan sonra ortalarda görünmemişti hatta onu görmek umudu ile yeni atölyemi gezmiştim ama onu hiç bir yerde görememiştim.
Onunla iletişime geçmekten yana pek gönüllü değildim hatta böyle bir mesaj yazması beni tamamen gönülsüz yapmıştı ama birşeyleri hatırlamak deli gibi istiyordum.
Çıkmazda kalan düşüncelerin ile beraber atölyeden çıkıp bekçi kulübesine gittim. Kadir abi dışarıda bekliyordu.
Üstündeki güvenlik üniforması bedenini sarmış gelişmiş vücudu ile gayet iyi duruyordu. Eski atölyemin göbekli ve yaşlı güvenliği ile karşılaştırınca tabiki yeni atölyemin güvenlik görevlisi daha yakışıklı ve gençti.
Benim geldiğimi gören Kadir abi hızla içeriye girdi. Ardından bisikletim ile beraber çıktı. Ona minnet dolu bir bakış attım.
"Teşekkür ederim" dedim yanında doğru yaklaşırken
"Rica ederim istediğin zaman koyabilirsin ben yokken bile"
Bisikleti ondan alıp çıkışa doğru yürüdüm. "Görüşürüz" diyip el sallayınca bu durum tuhafıma gitse bile hafif tebessüm edip bende el salladım.
Bisikletime binip yola koyuldum. Eve gidip biraz çizim yapmak istiyordum. Haftalardır yapmıyorum ve bu aralar kendimi tuhaf hissediyordum. Çizim yapmaya alışmış ellerim artık kalemlerini geri istiyordu. Eve gittiğim gibi ilk işim bunu yapmaktı.
Kısa bir yolculuğun ardından evimin önüne gelmiştim. Biraz hızlı olmaya çalışarak bisikleti bahçeye yerleştirdim. Annemin bana verdiği yedek anahtar ile kapıyı açtım.
Salondan gelen sesler ile birlikte o tarafa doğru yürüdüm.
"Çok dikkatli olmamız lazım! Birşeyler hatırlamaya başlayabilir. Bu yüzden hep yanında ol önlemimizi önceden alalım"
Annemin endişeli sesi kulağıma geldiğinde kaşlarımı çattım. Benden mi bahsediyordu?
"Merak etme anne doktor %86 hatırlamaz dedi ki hatırlasa ilk bana söyler o yüzden endişelenme"
