kızıl melek

B.31 Uçurumdaki düşünceler

Fatma Gül 🌹

Keyifli okumalar ✨🖤

....

"Uraz bak uçuyorum"

O an sahroş olduğu gece kucağımda iken bana söyledikleri aklıma geldi.

"Oha Uraz uçuyorum bu çok güzel"

Ve dediğini yaptı uçuruma kendini bıraktı.

...

Kalbim göğüs kafesimi zorlarken hızlı bir atak yapıp elini tutmak istedim ama parmakları parmaklarıma dokundu ve yüzündeki buruk gülümseme ile uçurumdan aşağıya düştü...

"ASENAA"

Ne yaptın kendine kızıl? Ellerimin ilk defa o geceden sonra titrediğini ve kalbimi büyük bir korkunun yerine aldığını hissetim.

Seni uçuruma sürükleyecek kadar ne yaşadın kızıl? O güzel gülümsemeni yüzünden silmene neden olacak ne yaptılar sana?

İçimdeki korku ile yavaş bir şekilde kalan bir adımı da attım.  İçimden hissedebileceğim en güçlü bir biçimde ona bir şey olmamasını diledim.

Allahım onu bana bu kadar geç vermenin cezasını yeterince çektim lütfen onu erkenden alma benden

Başımı aşağıya eğdiğimde uçurumun yüksekliği sertçe yutkunmama sebep oldu ardından onu gördüm büyük bir çıkıntını üstüne dağılan saçları ile boylu boyunca uzandığını. Omzundan akan kan saçlarına oradan da yere dökülüyordu.

Bilinci kapalıydı ve aşağıya düşmediğine bile sevinemiyordum. Elim ayağım birbirine dolaşmış bir şekilde etrafıma bakındım. Ne yapacaktım? Onu oradan kurtarmam tekrar onun o güzel sesini duymak o güzel gözlerine hapsolmak istiyordum.

Onun yanına gidebileceğim mesafe değildi düşebilirdim ama şuan bana ne
olacağı umrumda dahi değildi.
Sadece şu ateş parçası güzellikte olan masum kızı kurtarmak istiyordum şuan tek düşündüğüm oydu.

İlk önce ambulansı aradım buraları adım gibi bildiğim için hemen adresi verdim hemen sonra da itfaiyeyi aradım. ardından elimde titreyen telefonla beraber kutayı aramaya çalıştım. Yanlışlıkla alttaki numarayı tuşladım.

"Hassiktir ya"

Aradığım kişiyi hemen kapatıp bu sefer elimin titrememesine dikkat ederek kutayı aradım. İkinci çalışta hemen açtı sırf bu yüzden bile onunla dost olabilirdim ama Kutay benim hayatımda çok daha başka bir yerdeydi.

"Efendim kardeşim"

"Kutay"

"Noldu lan! Sesin bok gibi geliyor"

Çünkü bok gibiydim! Bok gibiydim çünkü benden gitmesinden deli gibi korkuyordum. Onu kaybetme düşüncesi bile tüylerimin diken diken olmasına yetiyordu.

"Bak kısaca hemen anlatıyorum Asena uçurumdan atladı ama bir çıkıntıya düştü ve uçurumun sonu görünmüyor. Ambulans itfaiye ekipleri yolda. Telefonundaki takipten yerimi bul ve buraya gel ben şimdi asenanın yanına gideceğim..."

"Dur dur dur... Ne demek asenanın yanına gideceğim. Olum saçmalama zaten ambulans ve itfaiye geliyor sen neden gidiyorsun? Kafayı mı yedin kardeşim ya düşersen"

"Düşmem umrumda değil! Kan kaybediyor ilk yardımı yapamaz isem kan kaybından ölebilir ve o ölürse bende ölürüm"

Gözlerim ikide bir asenanın yüzüne kayıyordu hep kapalıydı gözleri ve bu canımı daha çok yakıyordu. O güzel gözlerini gözlerime dikmemesi nefes almamı zorlaştırıyordu.