My Worth Dying Boyfriend: Bethel (Worth It #1)

Chapter 3: Damn, Bleeding Wound

Umalis ako sa lugar kung saan sinampal ako ng Freaky-little-girl na iyon. Well, hindi ko masasabi na makapal ang mukha niya dahil alam kong deserve rin naman akong sampalin right after what I have done to her. But seriously, she'd hit me big, and it is really painful that I thought It's going to be just nothing.

It is literally bleeding!

"Woah there, what happened little girl?" Sarcastically speaking, this stupid Sarmie said while chuckling with this damn wound that I've been covering of.

"Back off you freak! Maghuhugas ako ng mukha." Pang-iinsulto ko sa kanya nang sinadya kong sagiin siya dahil sa pagharang niya sa aking dinadaanan.

"Hugasan natin 'yan sa water fountain dali, at hihimasin ko gamit ang labi ko." Dahil sa narinig kong kamanyakan nito, ay binalaan kong sampalin ito sa dumudugo kong kamay dahil sa paghawak ko sa aking pisngian, ngunit nahihiya na ako sa pagtulo ng dugo sa aking pisngi kaya naman tumakbo na ako patungong CR.

Nang nahugasan ko na ang aking pisngi, ay nagulat na lamang ako sa kinalabasan nito. Pepeklat nga ito! Ang lalim ng pagkabawas ng balat dahil sa hampas niya.

At hindi lang sampal iyon ah? Hampas kung hampas talaga!

Bilib pa rin naman ako sa kilos niyang pag-iwas na saktan ako dahil may maipapakita naman talaga ito but I just hate the fact that she has this damn big hands na talaga namang ikakasakit talaga ng pampisikal nitong pananakit.

Sa critical hitting skills lang ako napahanga sa kanyang kakayahan, but stealing an attention? It is really one big of a hell! She can grab an attention like one hell of a robber.

Naiinsecure ba ako sa capability nitong agawin sa'kin si Traigan?

Tumingin ako sa salamin habang pinagmamasdan ang hinampas nitong palad sa aking pisngi.

"A remarkable scar, indeed. Humanda ka sa'kin Miss-Freaky-Little-Girl!"

Pumasok na ako sa next class ko kung saan nakaband-aid na ang naging peklat kong sugat. Ang dalawa namang magpinsan ay OA sa pagtitig ng kanang pisngi ko kung saan nasampal ng freak na iyon.

"OMG, what happened?"

Pagpapakababaeng boses nitong si Brick nang sinapok ko ito dahil alam kong inaasar nanaman ako nito. Humigit naman agad ako ng sulyap kay Sarmie na mistulang hihirit pa. Nakahanda na sa pang-aasar ang bibig nito sa'kin ngunit sinulyapan ko ito ng masama, dahilan nang yumuko na lang siya dahil ayaw na niyang masaktan mula sa akin.

"Ano? Pagtutulungan niyo na naman ako? Bwisit!"

Pagkabanggit na pagkabanggit ko sa bwisit sa salita, ay bigla namang bumungad ang boyfriend kong mataba ang pisngi sa aming klase. Ang haba haba ng lunch break, eh ngayon lang siya dumating. Nakipag-landian pa ata siya sa babaeng iyon! Tss.

Dahil katabi ko ang magpinsan, na alam nang lahat na every girl would die just to sit beside them, ay ako lang talaga ang pwedeng makatabi sa dalawang kumag na ito. Sorry girls, hindi makakapal ang mukha ninyo. Don't aim to marry these two stupid jerks so you could sit with them.

Alam kong lagi sa likod umuupo si My Traigan at hindi ko siya tinatabihan talaga kaya lagi siyang nasa likod ko. Ito naman dalawang magpinsan na ito, ay todo pa-cute sa mga babaeng kinikilig sa mukhang amag na kumag na itsura nila.

Inuulit ko. Talaga namang gwapo ang dalawang magpinsan na ito. Mayabang lang dahil nagpakita ito ng abs sa harapan ko but sad to say, hindi ako hipon para mahumaling sa katawan nila. Ayoko ang kahibangan nila sa buhay kaya ako lang ang naglakas ng loob na kaibiganin sila. I don't like to fantasize them like their cheap fangirls do, eew!

Dahil dinaanan lang ako ni Traigan sa pagupo ko sa 2nd to the last row, ay naglakas loob akong lapitan siya. Dahil parang kilig na kilig ang babaeng katabi ng aking Traigan sa ginagawa nang dalawang ito, ay nakipag-palit ako ng upuan para lang makausap ang aking boyfriend.

"Bakit ka nandito?"

"Why wouldn't I? We're a couple after all."

Pagmamalaki ko pero inirapan lang ako. Tss, mas babae pang umugali kaysa sa akin. Dinaig pa ako sa katarayan ko!

"Diyan ka na lang sa dalawang best friend mo o? They're aiming to look good for our classmates. Parang ikaw sa'kin."

Pangsasarkastiko nito nang tiningnan ko ito with my trademark glare.

"Sarcastically speaking again, My Traigan. Sa tingin mo ba nagpapaganda ako sa harap niyo nang babaeng freaky-girl na iyon?"

"Nagmamaganda, correction*," dahil nainis ako sa naihirit nito ay binalak kong magwalk out ngunit biglang dumating ang aming teacher.

"Mas bagay kayo ng dalawang lalaking iyan o. Mamili ka na lang sa dalawang iyan, total sa pagmamaganda naman kayo magaling. Kayong tatlo." Dahil basag nanaman ako sa ikalawang naihirit nito, ay lumipat na lamang ako sa harapang upuan kung saan mas matutuon ko pa ang atensyon ko sa aming guro.

Kakabwisit mainis ang mga lalaki. Nakakabadtrip din mang-inis! 

Tumayo ako sa kanyang daan at sinadya kong ipinakita ang band-aid na nasa pisngian ko, para maawa naman siya ngunit alam kong imposible dahil mas kakaawaan pa niya ang pananakit ko sa Freaky-little-girl na iyon!

Niyakap ko lamang ang sarili ko nang umupo ako sa pinaka-harap na upuan na ikinahaharap ng pisara. Dahil all around girl naman ako rito sa classroom namin dahil kaibigan ko nga ang gwapong magpinsan, ay kinulit na lamang ako ng katabi kong babae na parang close kami.

Tinapik tapik niya ang bandang siko ko ngunit hindi ako kumibo. Patuloy pa rin ang pagkunot ko sa pisara dahil hindi nanaman maalis sa isipan ko ang mga hirit ni Traigan at patuloy kong ikinabi-bwisit iyon!

"B-Bethel."

Nainis na ako nang bigla niyang pinisil ang band-aid ko sa aking pisngi nang narinig ko na ang pananakot sa boses nito.

"B-bethel! Dumudugo ang pisngi mo."

Naramdaman ko ang paglaglag ng band aid sa aking pisngi dahil lumaglag ito nang parang tuyo na dahon sa aking palda at muli namang hinawakan ang pisngi ko.

"B-bethel! Sorry talaga. The blood is continually dripping!"

Tinitigan ko naman ng masama ang katabi ko na pinisil ang sugat ko. Nagulat na lamang ako na usap usapan na nang buong klase ang natamo kong sugat. Hindi naman nila ito ikinakahiya ngunit ikinahiya ko ito sa harapan ni Traigan. Mamaya sabihin niya ang arte arte ko. Nakakahiya na sa kanya, dahil kagagawan ito ng bago niyang kinakasama.

Sasaktan ko pa sana ng pampisikal ang katabi kong pumindot ng marahan sa sugat ko ngunit mabilis ko na lamang pinigilan ang sarili ko.

"Damn right! I have a wound within my cheek." Pangsasarkastiko kong utas sa buong klase nang dali dali akong lumabas para hugasan nanaman iyon.

Damn this wound! If it is wasn't for you, wound, hindi ako nakapag-pakitang gilas kay Traigan. Masyado akong conceit sa ikinikilos kong ito but I deserve to be seek by everyone, most especially to him that someone steals his attention from me.

But again, lemme back to this future scar. DAMN, THIS BLEEDING WOUND!

Emphasized; to know that it is a lot of responsibility to have this.