My Worth Dying Boyfriend: Bethel (Worth It #1)

Chapter 57: Vulnerability

"Bethel, keep your head low. Makikita tayo ni Traigan." Tumango naman ako sa gusto ni Slatie at nakaupo kami habang sumisilip sa isang bahay na isang story ang taas. Nakita namin na may dalawang magkapares na paa na magkatapat sa isa't isa, which one with the snickers and one with the Chuck Taylor.

"Ano ba Traigan? Bawal malaman ni Ate Case. She'll know."

"Keerish ano ba? It's for her to know."

Nagtinginan naman kami ni Slatie sa narinig namin. She nodded as she's allowing me to break their argument. Patayo na ako nang biglang bumukas ang pinto. Namali ako ng pagkaupo kaya ang tinataguan naming malaking bamboo plant ay tumunog na parang may nakasagi nito. Nakita namin na tumingin sa aming direksyon ang naguusap na si Traig at Kika.

Isang naka-tsinelas na paa naman ang nakita namin nang idinikit ko pa ang mukha ko sa halaman para lang makita ng tuluyan kung sino iyon; it was Casey with her met brows.

"Bakit kayo magkasama? Kika ano 'to?"

"Ate..." Nanginginig na boses ni Kika at naintriga ako lalo kaya naman tainga ko naman na ang nilapit ko.

"Traigan ano'ng ginawa mo sa kapatid ko?" Galit na sabi ni Casey nang hinila ako sa braso ni Slatie dahil mukhang napapalapit na ako kung saan sila nakatayo. "Huwag kang lalapit sa'kin. Hindi ka pwede sa pamilya namin. You hurt me once and I won't let you to do that to my sister."

Mariin na Ingles ni Casey at mga paa na lang ang nakikita ko dahil sa pagkahila sa'kin ni Slatie. Dahil matigas ang ulo ko ay inilapit ko ulit ang matigas sa akin at ulit namang hinigit ng kasama ko ang braso ko.

"Akala niyo hindi ko alam? Nagkukunwari kayong may relasyon para ano?"

"Ako tanga Kika? Kika Yoh pa ha?" Sunod na sabi ni Casey at nakarinig na ako ng malakas na hagulgol. "Bethel, bakit napaka-sumbungera mo!"

Nanlaki ang mata ko sa narinig ko at hindi ako makapaniwalang sinisisi ako ng babaeng iyon. Kumulo ang nananahimik kong kaluluwa at muli akong nabuhay sa poot na umusok sa aking tainga dahil may pumasok na hindi kaaya-aya sa narinig ko. It got the effects. The boiling thing that evaporates that turned into smoke. HATE.

"Ate ginawa namin iyon dahil kay Bethel at tinutulungan ko si Traigan para magkalapit ulit kayo." Palaban na sagot ni Kika nang narinig ko na naman ang pangalan ko. Just one more holy term from you and I'm going to evaporate not an angel, but a demon that you couldn't even imagine it's possible to exist.

"Oh c'mon, para saan?" She shouted.

"I did it para mapatawad mo na si Traigan. Siniraan mo si Traigan sa magulang natin at hindi niya deserved ang treatment ng pamilya natin sa kanya."

"And what do you know about the treatment that this guy deserved? I don't need your kind of help. I need you to support me to eliminate this jerk." Talking about someone who's trying to fit it, he's more troubled than he's worth it.

Mga ilang segundo ng katahimikan ay bumukas muli ang pinto at isang magkapares na paa naman ang nagpakita. Maybe it's Mrs Jaryio.

"Tell me, Traigan. Ano pa ang kalokohan mo? We don't need you here okay? You don't deserved any one of us." Nanginginig na galit ni Casey nang para bang nakahalata na kami ng pisikal na pananakit dahil mas lalong lumakas ang hinaing ni Kika at nagulat na lang ako na umeksena na ang katabi ko.

"Well, hindi naman halata na nandito ako 'no? It's obvious na nagtatago ako rito and I followed Traigan." Napatigil niya ang Jaryios at tumingala ako sa expression ng kanyang mukha. Wala nang mas kukurba pa sa kanyang kilay. "Slatie. It's my problem to deal with. Hindi ka kailangan dito."