It wasn't clear enough for me as Traigan always visiting Sparluke. Hindi ko alam kung dahil ba sa friend support dahil laging binibisita ni Pervist si CG kahit na same campus lang sila o dahil sa'kin? Sa tuwing pumupunta siya dito ay laging ang dalawa ang pakay niya. At least that's what he said. Kaya pala hindi siya masyadong pala-kaibigan sa Castrierre noon dahil dito pala talaga ang barkada niya.
Si Pervist ang pinakamatanda sa kanilang tatlo habang bumubunso si Traigan. Ramdam na ramdam ko na mas open si Traigan sa school namin kaysa sa Castrierre. Hindi na rin ako nagulat kung bakit masigla si Kika noon dahil galing siya dito. It's a diverse school at hindi mo maipagkakaila na friendly ang mga tao rito. Ewan ko ba sa kanya kung bakit naisipan pa niyang lumipat. This school has everything that you ever wanted.
Hindi naman kami masyadong nagpapansinan ng EX ko. Just a basic greets and a few chitchats at hanggang doon na lang iyon. Hindi na ulit humantong sa paghatid niya sa akin sa bahay.
That was months ago. Specifically last semester at graduating student na kami.
My life is almost perfect here, except for all the hatred I've piled up at my past alma matter. Kailangan kong bisitahin ulit ang lugar na 'yon. It's a least I can pay for the price, to just visit them; especially with Traigan's behalf.
Bago ako pumunta sa Castrierre ay dumaan muna ako ng Slarro Mix para bisitahin si Rafael. Yes lagi naman kaming magkasama sa campus, bukod kay CG at sa clique, pero siya ang madalas kong kasama. Clique group is too mainstream so all you want to have is a less drama thingy.
Pagpasok ko pa lang do'n ay si Rafael na ang bumungad sa akin. Talagang hinintay niya ako. I even got surprised na dito na rin pala nagtatrabaho si Danks. Baka naman sila talaga ang may ari nito?
How about Traigan?
Tumingin tingin naman ako sa paligid para hanapin siya pero hinuhuli ni Rafael ang pagbaling ko sa paligid. "May hinahanap ka ba?"
"Ah, yung Hazelnut Frappuccino sana. As you promised?" Sabi ko sa kanya at napangiti siya do'n. "Hindi ko pa ginagawa siyempre."
Tumango naman ako at nagmaang-maangan na hindi ko alam. I know it supposed to be serve fresh at mukhang alam na niya na nagpapalusot lang ako. "Hindi pa niya shift. Usually weekend siya e."
Pinalo ko naman siya ng pabiro at tumawa ito. He knows me very well. Kailanman ay hindi ko pa nakitang nagtrabaho si Traigan dito at ayon kay Rafael, natagalan din at ilang beses nang pabalik balik dito si Traigan para tuluyang niyang makuha ang trabaho. I mean it's not really a big deal. Madalas siya sa Sparlike edi sana do'n na lang siya sa may Ramen House sa school namin or sa isang restaurant na nasa likod lang para mas malapit sa mga kaibigan niya.
Lumapit naman ako kay Rafael, dahilan para magkalapit na kami ng sobra at magkatinginan. Nakatingin siya sa'kin pababa dahil katangkaran din siya. "Masaya ba magtrabaho dito?"
Bulong ko sa kanya at agad naman siyang tumango. "Lalo na't kapag weekend? Sobrang sipag ng ka-shift mo." Kinindatan naman niya ako nang sinabi niya 'yon.
"I should work here huh? What do you think."
Pumunta naman ako sa harap ng counter habang siya ay hinahanda na ang ililibre sa'king Frappe.
"Pagiisipan ko." Tiningnan ko naman siya sa pagkakunot ko habang siya ay tumawa na naman. Binigyan ko naman siya ng look na nakaguhit na 'seriously?'
"Pagiisipan ko pa. Sabi mo kasi kung ano sa tingin ko e." Sunod na pagbibiro niya nang ibinigay na niya sa'kin ang Frapucinno at sinamahan na niya ako sa bakanteng lamesa para sa break time niya.
BINABASA MO ANG
My Worth Dying Boyfriend: Bethel (Worth It #1)
ChickLit"She declared war!" Ayan ang nailabas ni Bethel Rosel sa kanyang isipan nang humadlang ang isang babae sa jogging session nila ng kanyang boyfriend na si Traigan Yoh. Traigan is handsome, drop-dead gorgeous, na mamamatay ka talaga sa pagkalaglag dah...
