Longest Story so far! Celebrate :D
---
"Alam niyo po ba kung kailan siya babalik?" Tanong ko sa kabilang linya ngunit dismayado na boses ang narinig ko. Ang daya naman. Hindi na talaga siya babalik. "Okay. Thank you."
At binaba ko na ang cellphone ko. All I can possibly reach is Rafael ngunit hindi ko na siya mahanap. Pati ang kapatid niya hinanap ko na rin sa Slarro baka sakaling mahanap ko ang Kuya niya ngunit walang sign kung nasaan ang dalawang Sabori na iyon.
I have no one to reach out, besides Brick, at wala na. Hindi ko na alam. Hindi ko na talaga alam.
Dahil sa pagkamanhid ko ay napagpasiyahan kong burahin ang number ng taong hindi ko ma-reach o ma-contact. Or basically, the one who doesn't want to help the poor unfortunate soul. Even Ursula could help me but danger kills her.
"Kumain ka na. Huwag na huwag kang lalabas kundi malilintikan ka talaga."
Simpleng pagtango ko kay Brick nang idinikit niya ang kanyang bibig sa aking leeg at sinimulang amuyin ito. He once again drugged me at the elevator and a month later, hindi ko alam kung bakit ako pumayag pero wala na akong magawa. It's him I could rely on.
Wala na rin akong narinig mula kay Mommy and I didn't even told Dad about this. I don't care anymore.
"Pagkatapos nito maghahanap na lang ako ng trabaho. Wala akong magawa dito sa kwartong ito." And now, I am stuck here at his room.Nasa boarding house kami at inuupahan niya ang kwarto na ito para sa aming dalawa. Hindi na ito kasing desente ng motel kung saan niya ako dinadala noon. Isang sakay lang ang layo nito sa Castrierre kaya naman hindi ako makikita ng kung sino man na tiga roon.
"Bethel, it's already summer. You don't have to work part time. Graduate na ang mga kabatch natin while you didn't."
"Huwag na huwag mo nang banggitin 'yan dahil ayoko nang marinig pa."
Napatahimik ako sa isang sulok nang napatayo siya sa pagsagot ko sa kanya. "Tumigil ka. Hindi ka lalabas."
At siya naman ang tuluyan nang lumabas. Sa pagkalabas niya ay narinig ko ang padlock na inilagay niya sa pinto ng kwarto namin. Now I am being latched again.
186. Traigan was right.
187. You are right, Traigan.
188. I should've listen on you...Traigan.
189. Traigan. Traigan. Traigan. Trai
Pagsulat ko na lamang sa notebook ko at nang napansin kong nawawalan na ng tinta ang ballpen na pinapansulat ko sa pangalan ni Traig ay kumatok ako sa pintuan para marinig ako ni Brick.
"Please pabili ako ng bagong ballpen." Sigaw ko at kaswal na um-oo ito.
Alam niyang ginagawa ko ito and I don't care if he's mad about this. Tama nga naman na hindi ko na siya nirespeto habang nandito ako sa puder niya but it's my only hope. Para kahit hanggang dito man lang ay baka sakaling marining ni Traigan na binabasa ko ang mga sinusulat ko. Nagbabaka-sakali lang...
...baka sakaling sa kutob ng delikadong kong sitwasyon niya marining ang boses ko.
190. Traigan, you are the one who is right.
191. I am wrong, Traigan.
192. Capital Traigan with a T, I'm sorry. Listen to this.
193. Traig. Not for the sake of my love for you. Patawarin mo lang ako.
194. Basta iligtas mo lang ako, Traigan.
195. I desperately need you, Traigan.
and so on. Nagising na lang ulit ako na may pagkain na naman sa harapan ko, with a new ballpen beside it. I got excited about it kaya naman binuksan ko kaagad ang takip para ipagpatuloy ang ginagawa ko.
BINABASA MO ANG
My Worth Dying Boyfriend: Bethel (Worth It #1)
ChickLit"She declared war!" Ayan ang nailabas ni Bethel Rosel sa kanyang isipan nang humadlang ang isang babae sa jogging session nila ng kanyang boyfriend na si Traigan Yoh. Traigan is handsome, drop-dead gorgeous, na mamamatay ka talaga sa pagkalaglag dah...
