CONCEALED FONDNESS

Chapter 09

"Oh my God! Zea salamat, maraming salamat" she really expressed her gratitude the way she hugged me tightly.

I can't breathe! Hindi na lang nagreklamo dahil iyak siya ng iyak habang nakayap sa akin at nagpapasalamat. Is my decision is right?

Because the way she beg on me she really want to finish there marriage for Saxxon to not to feel that he didn't love by her.

"Hoy! Zea ano iyang hawak mo?"Tanong sa akin Lian hindi ko mabitawan 'tong divorce paper na binigay ni Miss Descia.

Nakatutula ako dito kanina pa. Kanina ko pa din ito dala dahil hindi ko alam kung paano ko ito ibibigay kay Saxxon. Nilapag ko iyon sa lamesa nandito kami ngayon sa canteen dito sa ospital.
Si Lian ang pinag order ko ng pagkain kaya nang madala niya ito sa lamesa ay inusisa na niya ako sa dala ko.

"Wala papapirmahan ko 'to kay Doc Saxxon" pagrarason ko totoo namn kasi paano kung hindi niya pirmahan? Hay nako panibagong problema na naman!

Pagkatapos namin kumain ay bumalik na rin kami agad sa trabaho. Papasok pa lang ako sa ICU ay natanaw ko na agad si Saxxon kausap ang pasyente 'yong na aksidente. Halatang kina kamusta niya ang kalagayan nito dahil chine-check niya ang benda nito sa ulo at may sinusulat sa chart sa bawat obserba niya.

Pumasok na ako dahil napatingin na siya sa gawi ko. Tumuloy agad ako sa corner ng station at tinago sa lamesa ang papel na hawak ko at kumuha ng chart para pagkaabalahan.

"Nurse Zea" gulat ako napabalik sa katinuan ko nang sambitin niya ang pangalan ko.

"Ye-yes Doc?" Kinakabahan na naman ako.

"Check him continuously and if there's any problem call me" malamig na pagkakasabi niya at agad umalis.

Hindi na siya 'yong nakikila kong Doc Saxxon nung una. Dahil lagi siyang nakangiti pagka nakikipag usap siya sumisilay ang pagakaputi ng ngipin niya pagka gano'n siya kasaya ngayon ay ang lamig ng presensiya niya.

Habang nakikipag batian siya sa mga nakaka salubong niya ay tumatango lang ito hindi katulad dati na nginingitian niya ayon sa pagkatanaw ko sa kaniya pagka aalis na siya.

Ginawa ko naman ang utos ni Saxxon nag stay ako sa ICU hanggang maghapon. Nakaupo ako sa lamesa sa likod ng counter ng station. Ang mga mata ko ay nakatitig lang sa binigay ni ma'am ni Descia na form. Hindi ko parin alam kung paano ko 'to ibibigay kay Saxxon agad nawala ang pagkatitig ko do'n.

Kumunot ang noo ko at nilingon kung sino ang kumuha ng envelope sa lamesa. Agaran akong tumayo at kunot ang noo niyang tinignan ang hawak niya.

"Did Descia gave it to you?" Nakakunot pa din ang noo niya at may galit ang kaniyang pananalita.

Hindi agad ako naka sagot dahil sa takot. Hindi ko alam ang sasabihin ko na ano gusto kita kaya tinulungan ko si Descia para papirmahan 'yan sa'yo nakakakonsensya.

"Ahm..ah" nagpa-process pa ang utak ko nauutal na ako sa harap niya at sa palagay ko hindi ko na kayang magsinungaling.

"Say something Zea!" He shouted so I flinched I look at the people who watching our scene. It is absolutely embarrassing the rough faux pas that I've ever experience in my precious life.

I shocked when he held my arm and pulled me to leave that room. Until he banged my back against the wall where there's no one can see us. My back was hurt when he pushed m the way he was angry is very scary.

"Fucking answer me Zea!" Sigaw niya ulit napapikit naman ako dahil do'n.

"Yes Doc she wants me to give it to you" now I responded is he happy now?
He combed his soft hair with his finger because of frustration. I addicted look at him he was crying na.

"She doesn't really love me huh? It is divorce paper Zea" malungkot na sabi niya nandito naman ako e, bakit ba nasasaktan ako pagkaumiiyak siya at malungkot siya?

"She is fucking selfish! She always love Ridge, she always care for him, fuck!" Naiyak na din ako sa sinabi niya. He punched the wall because of anger after that he sat on the ground while his head is bent over facing the ground and his hand was on his hair. I do not want to see him crying. I can't help myself to kneel down in the front of him and held his hand.

"Saxxon..." he looked at me when I call his name his eyes was now swollen and kinda reddish. I pity him I want to comfort him. I want to always be with him if he needs me he have done enough for their marriage and now he needs his freedom from this bullshit arrangement.

"Zea asawa ko 'yon e, mahal ko siya!" Ang sakit para sa akin ang marinig ito.

"Please Saxxon 'wag naman ganito" naiiyak na sabi ko sa kaniya. He really loves her but what about me? I am the one who's with him.

"She didn't reciprocate the feeling that I gave to her at first. Paano na ako niyan Zea? Ginawa ko naman ang lahat ah. Bakit 'di man lang niya ibalik 'yong pagmamahal na pang asawa hindi pang kaibigan." Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya, puwede bang sa akin mo na lang ibigay papahalagan ko pa. Gusto ko man 'yan sabihin sa kaniya ay hindi ko magawa. Hindi na lang nagsalita at niyakap ko na lang siya.

Ako hindi kita iiwan, hindi kita sasaktan mamahalin kita higit pa sa pagmamahal mo sa kaniya. Pansensya na pagkamalaman mo na pinili ko ang alok ni Descia para maging kapalit niya sa puso mo dahil alam ko hindi mo ako mamahalin at aalagaan tulad ng ginagawa at pinaparamdam mo sa kaniya. Sa ngayon puwede mo bang mahalin ako kahit saglit lang? Mga salita na wala akong lakas ng loob ng sabihin na harap-harapan sa kaniya.

Umuwi na ako sa apartment ko nang matapos iyon. Nagluluto ako ng pagkain para sa aking hapunan. Hinatid ko lang si Saxxon sa opisina niya at nang sabihin na niyang ayos na siya at umalis na ako. Gusto ko pa sanang mag stay dahil alam kong hindi pa rin siya okay pero ayoko naman samantalahin ang sitwasyon niya ngayon.

Sumunod na araw ay kapapasok ko pa lang ay pinatawag ako ni Señor sa taas hindi ko na muna binaba ang gamit ko at dumiretso na ako doon. Nang huminto na ang elevator agad ako lumabas at pumasok na din ako sa loob ng opisina. Nandoon si Saxxon naka upo sa couch dito sa office. Wala siyang reaksyon na tumingin sa akin pakiramdam ko ay may pinag usapan sila ni Señor kanina bago ako dumating dahil halatang basag si Saxxon ngayon.

"Zea tarika hija" sambit ni Señor at lumapit naman ako.

"Puwede bang hindi na muna kita tanggalin sa grupo ni Saxx dahil kukunin ni Saxxon ang case ng kapatid ni Belinda" nakatingin si Señor sa gawi ni Saxxon at ginaya ko din siya. Umiling si Saxxon at tumayo.

"Ikaw ang mag opera sa kaniya" may galit na sabi ni Saxxon at humakbang na tila lilisanin na ang silid.

Napa iling din si Señor at nagbuklat-buklat ng mga papel sa lamesa niya. Siya ay naalerto nang may nahulog na maliit na papel sa kaniyang lamesa. Yumuko siya para hanapin at kunin ito ngunit tumipad ang papel sa paanan ako. Pinulot ko naman iyon at balak ibigay kay Señor. Nakabaliktad ang papel kaya tinihaya ko at nagulat ako dahil litrato iyon at pamilyar ang babae na nasa litrato.

Sinusubukan kong isipin kung sino iyon ngunit masyadong malabo kaya binigay ko kay Señor.

"Señor ito po" pagkaabot ko agad sumilay ang ngiti niya. He look like he felt relief when I handed the old picture to him.

"Sino po siya?" Hindi ko na mapigilan itanong.

"Si Lexenia asawa ko dati..."