Ik werd vermoeid wakker. Ik stond op en keek in de spiegel. Mijn ogen waren dik en rood van het huilen. Ik waste mijn gezicht en ging daarna naar onder. Iedereen zat al aan tafel te ontbijten.
Ik groette mijn ouders en zusje en verder zei ik niets. Mijn ouders vroegen me een paar dingen, maar steeds antwoordde ik kort of knikte ik. Ik had hier nu echt geen zin in. Ik kon mijn ouders niets over Yassin vertellen, anders gaar hij me vermoorden. Maar ik kan toch ook niet zijn vrouw worden en steeds in angst leven? Ik wilde niet dat Yassin mijn echtgenoot werd!
'Soumaya, we moeten de ouders van Yassin nog laten weten of je met hem wil trouwen.' Zei mijn moeder. 'Ik weet het nog niet.' Kwam er gebroken uit mijn mond. Mijn moeder knikte en zei daarna:'Denk er dan snel over na.' Ik antwoordde niet meer terug.
Ik ruimde de tafel op en ging weer naar mijn kamer. Ik wist niet wat ik moest doen! Moest ik met Yassin trouwen? Of niet? Ik pakte mijn laptop en deed hem open. Ik zocht op hoe je het istikhara gebed moest bidden (=Istikhara betekent dat je Allah vraagt om je te leiden naar een juiste keuze. Je vraagt Allah om deze keuze te vergemakkelijken indien het goed voor je is en om je ervan weg te houden indien dit niet het geval is. Ook vraag je Hem om tevredenheid met hetgeen wat voor jou voorbestemd is).
Ik kwam op een website terecht, waar alles stap voor stap uitgelegd stond. Ik las het een paar keer, totdat ik het kon onthouden. Ik ging naar de badkamer en deed daar wudu. Daarna ging ik terug naar mijn kamer en zette mijn gebedsmatje klaar.
Ik deed alles precies zoals ik gelezen had hoe het moest.
Ik was klaar met het Istikhara gebed en ging terug op mijn bed zitten. Ik was aan het wachten op een teken.
Ik bleef maar wachten en wachten, maar ik voelde helemaal niets. Ik had nog steeds geen besluit genomen.
Teleurgesteld ging ik naar beneden en hielp mijn moeder in de keuken. Ik ging de tomaten snijden. Ik pakte een mes en begon met de tomaten in kleine stukjes te snijden. Mijn gedachten waren ver weg. Ik dacht niet na en plots sneed ik in mijn vinger. Mijn vinger begon fel te bloeden en mijn moeder begon hysterisch te schreeuwen. 'Doe je vinger onder koud water! Snel!' Ik gehoorzaamde haar en deed snel de kraan open en hield mijn vinger eronder. Ik keek hoe het bloed wegstroomde. Ik keek naar het mes waar ik me aan gesneden had en dacht onmiddelijk terug aan die ene dag in het park. Yassin die me wilde vermoorden. Het was veel te gevaarlijk om zijn vrouw te zijn. Ik voelde me niet goed bij die gedachten. Ik, die de vrouw van Yassin wordt. Nooit!
Ik kreeg een lach op mijn gezicht. Dit was mijn teken! Ik moest niet met Yassin trouwen! Allah zal me helpen in deze moeilijke tijden en Hij zal me beschermen tegen Yassin. Ik moest gewoon op Mijn Heer vertrouwen.
Ik keek terug naar mijn vinger en zag dat de snee best diep was. Mijn moeder keek naar mijn vinger. Ze pakte een pleister en plakte die op mijn vinger. 'Ga nu maar rusten! Je hebt genoeg gedaan. Straks snij je je hele hand nog over.' Ik lachte naar mijn moeder en ging naar de woonkamer. Khadijah was TV aan het kijken. Ik ging langs haar zitten en keek mee. Khadijah legde haar hoofd op mijn schoot en sloot haar ogen. 'Ik hou van je, lieve zus!' Zei Khadijah stil.
'Ik ook van jou, prinsesje van me!' Ik sloot mijn ogen ook en viel in slaap.
Na een paar uur werd ik wakker. Khadijah lag niet meer op mijn schoot en het huis leek wel verlaten. Ik stond verward op en keek of er iemand thuis was. Ik ging het hele huis af, maar ik vond niemand. Ik belde naar mijn moeder, maar ze nam niet op. Ik begon me zorgen te maken. Mijn moeder neemt altijd op! Ik belde naar mijn vader en ook hij nam niet op. Van hem was ik het gewend, maar toch maakte ik me zorgen. Ik bleef mijn moeder bellen en uiteindelijk nam ze op. 'Mama! Alles goed?! Waarom nam je niet op?' Zei ik hysterisch. ' Ja alles is goed. Alhamdoulilah. Weet je dan niet meer dat we naar het optreden van Khadijah gingen?'
Alhamdoulilah! Er is niets ernstig gebeurd!
'Oh, ja! Helemaal vergeten. Ik ging toch ook mee? Waarom hebben jullie me niet wakker gemaakt?'
'Je was zo moe en je had rust nodig. Je vader en ik wilden je niet storen.' Zei mijn moeder. Ik had graag mee willen gaan. Ik wou Khadijah's optreden graag zien!
'Oké dan. En waarom nam je niet op?' Zei ik teleurgesteld.
'We moesten onze gsm op stil zetten. Na het optreden van Khadijah, gaan we nog even naar oma en opa. Oké? '
'Oké! Beslama en tot straks.' En ik legde af.
Ik was nu helemaam alleen thuis. Ik hield er niet van om alleen thuis te zijn. Ik vond het altijd zo eng. Ik besloot om Leyla te bellen en te vragen of ze langs wilde komen.
'Salamwa3laykoem!' Zei ik toen ze opnam.
'Wa3laykoemoe salaam, lieverd!'
'Ik ben helemaal alleen thuis. Zou je willen langskomen?'
'Natuurlijk! Ik moet eerst nog een paar dingen afmaken en dan kom ik eraan. Over een uurtje zal ik er zeker zijn.' Zei ze vrolijk.
'Oké, tot zo!'
Ik had geen zin om een uur te wachten, dus ging ik maar douchen. Ik zette alles klaar en stapte in de douche. Ik liet het warme water over me stromen. Ik dacht aan Yassin en de tranen rolden over mijn wangen. Als ik aan Yassin dacht, kwamen de tranen automatisch. Ik kon er niets aan doen. Hij heeft mijn leven verpest! Door hem leef ik nu in angst!
Ik stapte uit de douche en droogde me af. Ik hoorde gebonk op de deur. Geschrokken keek ik uit het raam, maar ik zag niemand. De persoon bleef maar bellen en kloppen op de deur. Ik kleedde me zo snel als ik kon aan en deed een sjaal over mijn haren. Rustig ging ik naar beneden en keek door het raam. Nog steeds zag ik niemand. Ik opende de deur met trillende handen. Geschrokken stond ik voor de deur. Ik liet een schreeuw horen. Ik zag wie de persoon voor de deur was...
