Ik keek in de duistere ogen van Yassin. Hij grijnsde. Huilend liep ik naar de keuken. Ik trilde helemaal. Mijn moeder kwam aangelopen. 'Wat scheelt er met jou? Dat is geen goede eerste indruk, Soumaya! Waarom doe je nou zo?' Zei mijn moeder boos. Er kwam geen woord uit mijn mond. Ik trilde en huilde nog steeds. 'Ga je nog antwoorden?' Zei mijn moeder streng.
'Da..dat is...'
'
Gaat het een beetje?' Zei de moeder van Yassin, die net naar binnen kwam. Ik wilde mijn moeder net vertellen dat de jongen die daar zit, Yassin is. En dat hij degene is die me geslagen heeft. Maar de moeder van Yassin moest me onderbreken...
'Het gaat hoor. Toch Soumaya?' Mijn moeder keek me met een strenge blik aan.
Ik zei niets. 'Toch, Soumaya?' Mijn moeder keek me nu dodelijk aan. Ik knikte. Ik moest wel.
'Kom, dan gaan we terug naar de woonkamer. En Soumaya, ruim jij de thee en nootjes die je hebt laten vallen op? En zet dan ook nieuwe thee klaar.' Weeral knikte ik en samen gingen we naar de woonkamer. Mijn moeder en die van Yassin gingen zitten en ik ruimde hetgeen ,wat ik laten vallen had, op. Ik zag Yassin grijnzend naar me kijken. Ik kreeg er rillingen van. Ik ruimde zo snel als ik kon op en ging dan weer naar de keuken om nieuwe thee klaar te zetten.
Met rillende handen maakte ik alles klaar. Ik ging zitten en hield mijn handen voor mijn gezicht. "Waarom? Waarom toch? Waarom is hij hier? Waarom valt hij mij lastig?"
Even bleef ik zitten en stond daarna weer op. Ik zette alles op een dienblad en ging weer naar de woonkamer. Daar zette ik alles op tafel en ging zo ver mogelijk van Yassin zitten.
Mijn vader vroeg hem over zijn geloof. Yassin loog duidelijk! Hij zei dat hij standvastig was in zijn geloof en nog nooit een vrouw had aangeraakt. Leugenaar! Mij durfde je wel aan te raken! Mijn ouders geloofde hem, maar ik ken hem ondertussen al.
'Soumaya? Yassin? Willen jullie even privé praten om te kijken of het klikt tussen jullie?' Ik schudde hard mijn hoofd. Yassin daarentegen... 'Ja graag. Als u me daar toestemming voor geeft.' Zei hij tegen mijn vader.
Tss... slijmbal! Mijn vader knikte. Ik moest wel meegaan. Yassin en ik stonden op en ik begeleidde hem naar de tuin. Ik deed de deur achter ons dicht.
'Hallo ,Soumaya! Heb je me gemist, lieverd?' Zijn hand ging naar mijn gezicht en hij aaide over mijn wang. Ik sloeg zijn hand hard weg. 'Laat me met rust! Wat doe je hier zelfs?' Zei ik luid. 'Ik ben hier om jou tot mijn vrouwtje te maken.'
Ik lachte hem uit. 'Uhh, echt niet! Ik word zeker niet jouw vrouw! Zoek maar iemand anders!'
Hij grijnsde. 'Je ouders zullen jouw keuze niet accepteren! Ik ben een "goede Moslim". Je mag me niet weigeren.'
Daar had hij wel gelijk in. Mijn ouders dachten dat hij een goede man was en ze zouden het niet accepteren als ik "nee" zou zeggen.
'Dan vertel ik hun de waarheid! Dat ik door jou in het ziekenhuis lag!'
Ik zag dat Yassin zijn hand omhoog bracht. Hij bracht zijn hand naar mijn gezicht en sloeg me. Mijn wang brandde! Hoe durfde hij me te slaan?
'Jij gaat aan niemand iets vertellen! Anders snij ik je keel over en ik meen het ik doe dat echt hoor. Jij wordt gewoon mijn vrouw! Of je dat nu wilt of niet!' Yassin ging terug naar binnen. Ik bleef nog even buiten staan. Ik zat dus voor altijd aan hem vast. Ik mocht tegen niemand iets vertellen. Ik slikte even en ging daarna terug naar binnen.
Mijn vader vroeg hoe het was. Ik keek naar Yassin en die keek me met een dreigend gezicht aan. 'Goed.' Kwam er schor uit mijn mond. Ik ging zitten en een beetje later gingen we eten. Daarna vertrokken Yassin en zijn ouders.
Nadat ze waren vertrokken, ging ik meteen naar mijn kamer en sloot mezelf daar op. Ik huilde en huilde en huilde...
Er werd geklopt op de deur. Snel veegde ik mijn tranen weg. Ik deed de deur open en zag mijn moeder staan.
'Wat kreeg jij daarnet! Ik kon er echt niet mee lachen hoor!'
'Niks, mama. Niks.' Zei ik stil. Ik mocht niets over Yassin vertellen.
'Jij gaat me nu vertellen wat er was!' Riep mijn moeder.
'Ik verschrok me gewoon.'
'En waarom?'
'Uhhm...gewoon. Ik kende Yassin al.' Mijn moeder keek me raar aan.
'We zaten vroeger bij elkaar in de klas.' Loog ik. Ik haatte liegen, maar nu moest het even.
'De volgende keer doe je normaal, oke?'
Ik knikte en mijn moeder verliet mijn kamer.
Ik trok mijn pyjama aan en huilde mezelf in slaap.
Ik wil dit niet! Ik wil niet met Yassin trouwen! Oh Allah! Help me alsjeblieft!
